سفر به شهر عشق، شهری که نام آن همزاد دلدادگی است؛ قصر شیرین. نامش رمانتیک و مردمانش نیز. خسرو پرویز عاشق می‌شود، دلداده شیرین. شاید هم رقیبی برای فرهاد! اما یک رقیب برنده. در حالی که فرهاد تیشه به ریشه کوه می‌زند، خسرو پرویز کاخی بنا می‌نهد مزین به نام همسرش. کاخی که از دل تاریخ می‌گذرد و امروز همچنان فخرفروشی می‌کند. حالا محل این کاخ شهری است به همین نام. در دفتر و کتاب زیاد از قصر شیرین نوشته‌اند هر کس به زعم خود. ابودلف یکى از گردشگران و مورخان خارجى درباره این شهرستان چنین نوشته است: قصر شیرین داراى ساختمان‌هاى بلند و عظیمى است که دید انسان از تعیین ارتفاع آن عاجز و فکر از پی بردن به آن قاصر است. این بناها شامل ایوان‌هاى پیوسته، خلوتگاه‌ها، انبار، کاخ‌ها، سقف‌هاى ضربى، گردشگاه‌ها و اتاق‌هایى است که بر فراز تپه بنا شده و مدتى وقت می‌خواهد تا شخص خردمند به کیفیت آن پى ببرد. به گفته وى، این شهر را پادشاهى به نام ابرویز و یا به عبارتى خسروپرویز بنا نهاده است. از همان بدو ورود مهمان قصر شوید. راستی قصر شیرین در استان کرمانشاه است.

قصر بی‌شیرین مانده! : به سمت حاشیه شمالی شهر بروید درست در نزدیکی آتشکده چهارقابی، ویرانه‌های قصر خسرو پرویز خودنمایی می‌کند. اما دیگر نه از فرهاد دلسوخته خبری است و نه خسرو خود را فاتح این عشق می‌داند. سرنوشتشان تنها نقل کوچه است و دستمایه شاعر. درباره این کاخ جغرافی‌نویس و اهالی تاریخ زیاد گفته و نوشته‌اند. بیشتر آنها نیز بر این باورند که این کاخ توسط خسرو پرویز در میان باغ وسیعی احداث شده است. بهشتی بوده برای حیوانات وحشی که اجازه داشته‌اند در آن زندگی کنند. آب فراوانی نیز از رودخانه الوند در جدولی مرتفع به این باغ وارد می‌شد. یکی از مورخان این کاخ را از زمره عجایب جهان دانسته است که در سال ۶۲۸ میلادی توسط هراکلیوس به ورطه ویرانی رفت. از آن همه ابهت قصر، امروز بوی ویرانی به مشام می‌رسد و اندکی ضعف مدیریت. ورود به کاخ در ابتدا از پلکان دوطرفه‌ای میسر بوده است. در بخش شرقی بنا نیز تالار ستون مستطیل شکلی وجود دارد که طاق‌های آجری آن را پوشش داده‌اند. در پشت تالار هم اتاق گنبد‌دار بزرگی وجود دارد. در دو طرف شمال و جنوب اتاق گنبددار، اتاق‌های مستطیل شکلی به چشم می‌خورد که از طریق اتاق گنبد‌دار قابل دسترسی بوده‌اند. حالا می‌توانید به پشت اتاق گنبددار بروید، در اینجا حیاطی مربع شکل با رواق ستون‌دار قرار دارد. اطراف این حیاط ستون‌دار را اتاق‌های متعددی فراگرفته اند. اتاق‌هایی که روزی روزگاری مامن کاخ‌نشینان بود. حالا از چه طبقه و یا به چه شغلی بودند را نمی‌دانیم. اما این کاخ امروز به آه دل فرهاد گرفتار آمده است.

از هر در که می‌خواهید وارد شوید چهارقاپی نزدیک همین قصر شیرین است. پس تا زیاد دور نشده‌اید زمان را از دست ندهید. معنی چهار‌قاپی یا چهارقاپو ساده است؛ جایی که ۴ در دارد. این آتشکده تاریخش به دوران ساسانی بازمی‌گردد. اهل فن و تحقیق درباره این آتشکده بر این باورند که از نوع آتشکده‌هایی بوده که دالان طواف داشته است که به مرور رواق آن فرو ریخته است. با این وجود هنوز می‌توان در بخش‌هایی از آن نشانه‌هایی را یافت. با گذشت این همه سال هنوز باستان‌شناسان در پی کشف زوایای ناشناخته آن هستند. آنها گاهی هم در نتیجه‌گیری از یافته‌ها با هم اختلاف نظر دارند. بیشتر باستان‌شناسان این بنا را آتشکده‌ای از زمان خسرو پرویز پادشاه ساسانی می‌دانند ولی برخی نیز آن را کاخی از همان زمان می‌دانند. در مجموع آتشکده چهارقاپی متشکل از اتاقی مربع شکل با یک سقف گنبدی شکل است. اما بار دیگر باید گفت متاسفانه حالا اثری از آن باقی نیست. دلخور نشوید شما می‌توانید آن را در ذهن خود مجسم و بازسازی کنید. با این وجود شما بقایای گوشواره‌ها را در چهار گوشه آن خواهید دید اگر دیر بجنبید ممکن است آن را هم نبینید! گفتیم این اتاق مربع شکل ۴ در دارد، انتخاب با خودتان است که از کدام در وارد شوید. هر ۴ در هم به رواق اطراف فضای مرکزی ختم می‌شوند. در حاشیه این بنا اتاق‌ها و فضاهایی وجود دارند که بخش‌هایی از آن نتیجه کوشش باستان‌شناسان است که پیش از حفاران غیرمجاز آن را شناسایی کرده‌اند. در این بنا از مصالح محلی مثل لاشه‌سنگ و ملات گچ استفاده شده است. هرچند گنبد بنا آجری است.

مسجد جامع کبیر نی‌ریز، یکی از کهن‌ترین مسجدهای ایران و به باور برخی از آتشکده‌های زرتشتیان بوده که در دورهٔ اسلامی به مسجد تبدیل شده است. ایوان‌های به جا مانده از این مسجد به شیوهٔ معماری دورهٔ ساسانیان ساخته شده است.این بنا در نهم مرداد ۱۳۱۲ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و هم‌اینک زیر پوشش و پشتیبانی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران قرار دارد.

تاریخچه : برابر نوشتهٔ مقدسی، تاریخ‌نگار سدهٔ چهارم هجری، ایوان اصلی این مسجد در سال ۳۴۰ هجری قمری ساخته شده است.در بازسازی‌هایی که در سال‌های ۳۶۳، ۴۶۰ و ۵۶۰ هجری قمری انجام شد، ساختمان و محوطهٔ مسجد گسترش یافت و ایوان کوچک‌تری روبروی ایوان اصلی بنا گردید. این مسجد یکی از بناهای تاریخی و از قدیمیترین مساجدی است که در سده های نخستین اسلامی بنا شده است . برخی این مسجد را آتشکده دانسته و گفته اند که در دوره ساسانیان ، آتش مقدس را از آتشکده کاریان به آنجا می آوردند . در اینکه در نی ریز آتشکده بوده تردیدی نیست ، اما اینکه این مسجد در مکان آتشکده بنا گردیده جای تردید است . این مسجد زیبا برای اولین بار بوسیله ” آندره گدار ” مدیر کل سابق باستانشناسی ایران مورد بررسی قرار گرفت و کتیبه های محراب آن خوانده شده در کتاب آثار ایران از نشریات اداره کل عتیقات ترجمه آقای سید محمد مصطفوی در صفحه ۱۰۰ مطالب کوتاهی راجع به مسجد جامع نیریز درج گردیده و چنین توضیح داده شده که ایوان اصلی مسجد به شیوه بناهای ایوان دار بنا گشته و بقیه مضافات بنای فعلی مسجد جامع بتدریج در قرون متمادی احداث گردیده است و قدیمیترین قسمت مسجد ایوان است که در قسمت جنوبی به چشم می خورد . بناهای پیرامون آن الحاقی است . ایوان اصلی دارای طاقی ساده ، گاهواره ای شکل بوده و ضلع پیشین ایوان سر تا سر باز و ضلع عقب ایوان را دیوار ضخیمی مسدود نموده که محراب قدیمی در همین دیوار احداث گردیده است ، اضلاع شرقی و غربی ایوان هر یک دارای پنج طاق نمای عمیق است که فعلاً از صورت طاق نمایی خارج گردیده اند . تاریخهای تغییرات و تعمیرات مسجد بر سردر ورودی و قدیمیترین تاریخها در محراب ایوان به چشم می خورد و قدیمیترین تاریخ را که در مسجد جامع نیریزمی توان یافت  سال ۳۶۳ سال بنای محراب ایوان جنوبی است ولی امکان دارد تاریخ قدیمیتر از آن نیز در مسجد وجود داشته باشد که از میان رفته است . محراب دارای تاریخهای متعددی است :

تاریخ اول : چنین خوانده می شود : فی سنه ثلث و ستین و ثلث مائه ۳۶۳
تاریخ دوم : فی سنه ستین و اربعماً ۴۶۰
تاریخ سوم : فی سنه ستین و خمساله السقف ۵۶۰
تاریخ چهارم : چنین خوانده می شود : امرالموبی عماد الملک و الدوله و عزه نصره فی جمادی الثانیه د راین تاریخ عدد خوانده نمی شود و چون نوشته آن مجاور زمین بوده هنگام تعمیر صدمه دیده و به جای آن نقوش هندی ترسیم گردیده اند . کتیبه های محراب مذکور از نمونه های جالب گچ بری و کتیبه ای به خط ثلث بر دور محراب نصب شده که اسامی دوازده امام را با زیبایی خاص بر دور آن گچ بری نموده اند . ( سنه ۹۴۶ ) دور محراب دارای گچ بری های بسیار زیبا است و آیات قرآنی در بین تزیینات گچ بری با خط کوفی دیده می شود . این کتیبه مربوط به تعمیراتی است که در دوره شاه طهماسب صفوی در مسجد صورت گرفته است .
تاریخ های محراب که در بالا از آن سخن داشتیم به ادوار زیر تعلق دارند : تاریخ ۳۶۳ مربوط به تعمیراتی است که در دوره عضدالدوله دیلمی در مسجد مذکور امجام شده و تاریخ ۴۶۰ مربوط می شود به تعمیرات در دوره سلجوقیان دوره سلطنت آلب ارسلان سلجوقی . سال ۵۶۰ مربوط می شود به تعمیرات مسجد در دوره خوارزمشاهیان و دوره سلطنت سلطان ایل ارسلان خوارزمشاهی . در سمت چپ دیوار محراب نیز کتیبه هایی گچ بری شده است . که متأسفانه تاریخ ندارد . به پیشانی سردر ورودی مسجد نیز سه کتیبه مربوط به تعمیرات مسجد باقی است که تاریخ یکی از آنها ۱۳۰۰ هجری و مربوط به تعمیرات دوره قاجاریه است . معلم دانشمند مرحوم حاج محمد طاهری در یادداشتهای خود چنین آورده است که نیریز دارای یک مسجد جامع کبیر ( غیر از مسجد جامع کبیر فعلی ) در جنوب بقعه خواجه احمد انصاری که فعلاً بصورت تل خاکی درآمده و آثار مسجد هنوز دیده می شود . در نزدیک یکصد سال پیش مسجد نامبرده و بقعه خواجه احمد انصاری در اثر سیلاب نابود و مرحوم حاجی زین العابدین خان حاکم این شهر تصمیم گرفت که هر دو را تعمیر کند . پس از آنکه بقعه را تعمیر کرد ، او را در حمام به قتل رساندند و موفق به تعمیر مسجد نشد . به روایت دیگر مسجد جامع کبیر کنونی در قرون گذشته بر اثر سیل آسیب فراوان دیده که بعداً از طرف شخصی به نام میرزا نظام که بزرگ عشایر بود تعمیر گردیده و سنگ تعمیر آن در بالای سر درب مسجد مزبور است که این اشعار روی آن نوشته شده است :

 زبده اولاد حیدر وارث خیرالانام     باعث تعمیر مسجد حضرت میرزا نظام

خواست چون تاریخ این تعمیر عقل پیر گفت   مسجد الاقصی بود این باب یا بیت الحرام

منطقه تخت سلیمان و چاه​های آهک ساخته آن

موقعیت

 منطقه تخت سلیمان در استان آذربایجان غربی، ۳۷ کیلومتری شمال شهر تکاب، و در مجاورت روستای نصرت آباد واقع است و شامل دریاچه تخت سلیمان و عوارض طبیعی اطراف آن، چاه​های آهک ساخته دیو زندان، چاه دریا، و حیاط دریای روستای بِرِنجه است.

معرفی

منطقه تخت سلیمان از مکان​های منحصر به فرد ایران چه از نظر تاریخی و چه از نظر زمین شناسی و وجود پدیده​هایی چون چاه​های آهک ساخته است که کم​تر مورد توجه و بازدید علاقه مندان قرار گرفته​اند. تخت سلیمان سکویی عظیم و بیضوی به قطرهای ۴۸۰ و ۴۰۰ متر، محصول رسوب گذاری چشمه​ای با آب دهی فراوان، و مملو از کلسیم بی کربنات فوق اشباع است.

برجستگی سکو با ارتفاع ۱۵ متر نسبت به زمین​های اطراف آن و دریاچه​ای بیضوی به قطرهای ۹۰ و ۱۴۰ متر در وسط، که آب آن با کندن دو شکاف به زمین​های کشاورزی می​ریزد، به این سکو آن چنان موقعیت ممتازی داده است که حاکمان دوره​های مختلف، پیش از مادها، و سایر سلسله​ها، حتی ایلخانان مغول، را واداشته تا در آن آثاری بنا نهند. اوج رونق تخت سلیمان در زمان ساسانیان بوده است که مهم​ترین آتشکده​هایی که بعد از آن در سراسر ایران بنا نهاده شدند با آتش این آتشکده روشن شده است. دور سکو را برای حفاظت، برج و بارو کشیده​اند و دارای چند دروازه است.

چاه آهک ساخته دیو زندان

این چاه حدود یک کیلومتر از آتشکده فاصله دارد. احتمالاً برای حفظ پاکی و جاودانگی آتش آذر گشسب، دیو، که مظهر پلیدی​ها در آیین زردشت است، به وسیله اهورامزدا در این چاه مخوف دربند و زندانی شده است و به همین جهت به آن نام دیو زندان داده​اند. منظره چاه از بیرون شبیه مخروط ناقصی است که قطر بزرگ آن چسبیده به زمین و قطر کوچک آن دهانه چاه است.

منظره داخلی چاه

دهانه چاه به شکل دایره، قطر آن ۶۵ متر، و ارتفاع دهانه آن از سطح دریا ۲۲۰۰ متر است. عمق چاه از بلندترین نقطه دیواره تا کف، ۱۰۰ متر است. درون چاه شبیه به مخروطی ناقص است که قاعده بزرگ آن به قطر ۶۵ متر دهانه چاه را تشکیل می​دهد و تا عمق ۸۵ متری میله آن تنگ می​شود.

از این عمق تا کف، میله چاه باز می​شود قطر آن در کف به حدود ۸۰ متر می​رسد. در کف چاه و زیر دهانه کوچک، که در عمق ۸۵ متری واقع است، گنبدی به ارتفاع ۱۵ متر قرار دارد که قطر آن تقریباً با قطر دهانه پایینی چاه برابر است. ساختمان دیواره چاه از دهانه تا نیمه چاه، لایه لایه است و از آن به بعد بدنه با لایه​ای از مواد آهکی اندود و صاف می​شود و لایه​ای در بدنه به چشم نمی خورد.

این پدیده​ها به دلایل زمین شناسی به وجود آمده​اند که با اُفت و خیزهای مقدار آب چشمه سازنده چاه و مواد محلول در آن زمان​ها مختلف مرتبط اند.

در این جا به توضیح چگونگی زایش چاه​های آهک ساخته می​پردازیم:

میلیون​ها سال قبل در ته این چاه​ها چشمه​هایی وجود داشته​اند که آب آن​ها محتوی کلسیم بی کربنات فوق اشباع بوده و از آبدهی متوسطی برخوردار بوده​اند. آب چشمه بعد از خروج از درون زمین به اطراف جاری می​شده و به علت تغییر فشار، بخشی از کربن دی اکسید موجود را از دست می​داده و به ازای آن ذره​هایی از کلسیم کربنات رسوب می​کرده​اند. التبه در رسوب گذاری و زایش چاه​ها نیروهای درونی مانند گرمای حاصل از مواد ماگمایی درون زمین و کانی​های منطقه نقش اساسی داشته​اند و نتیجه عملکرد این چشمه​ها زایش چاه​هایی مانند دیو زندان ظرف صدها هزار سال بوده است. سپس بنا به دلایلی آن چشمه​ها از فعالیت بازمانده و چاه​های فعلی باقی مانده​اند.

از درون چاه دیو زندان گاز گوگرد متصاعد می​شود. چنان که باستان شناسان آلمانی بعد از کندن تونلی از بیرون به کف دیو زندان، برای جلوگیری از آلوده شدن محیط اطراف چاه به گاز گوگرد، دهانه آن را مسدود کردند. در حال حاضر به علت وفور گار گوگرد در انتهای دیو زندان فرود و بازدید از کف و زوایای آن توصیه نمی شود.

چاه​های آهک ساخته دریا و حیاط دریا

به فاصله ۵ کیلومتر از تخت سلیمان ۵/۰ کیلومتر از روستای برنجه دو چاه آهک ساخته، که فاصله آن​ها دیواری به ضخامت حدود ۱۰ متر است، قرار دارند. انتهای یکی از چاه​ها مملو از آب است و به آن دریا گفته می​شود، چاه دیگر، که خشک شده است، حیاط دریا نامیده می​شود. چگونگی زایش این چاه​ها همانند زایش دیو زندان است. هر چه دو چاه از یک طرف به کوه تکیه دارند و از طرف مقابل با شیبی تند به رودخانه چهارتاق مشرف اند. چاه دریا دارای دهانه​ای بیضوی به قطرهای ۷۰ و ۲۰ متر است. عمق چاه دریا از دهانه تا سطح آب حدود ۶۰ متر و ارتفاع دهانه چاه از سطح دریا ۲۰۶۰ متر است. بدنه درونی چاه تا عمق ۱۵ متری دهانه لایه لایه و از عمق ۱۵ متری تا سطح آب، صاف و بدون لایه است. میله چاه مانند مخروطی ناقص است که قاعده بزرگ آن در بالا- همان دهانه چاه- و قاعده کوچک آن سطح آب است.

چشمه آهک ساز چمن گلی

چشمه آهک ساز چمن گلی به فاصله ۱۶ کیلومتری شهر تکاب و نزدیک روستای بدرلو قرار دارد. این چشمه فعال است و درون آن جزیره​ای به وسعت ۹۰ متر مربع، پوشیده از علف و نی قرار دارد که بر اثر وزش باد جابه جا می​شود. این چشمه از آبدهی متوسط برخوردار است. (عکس ۹۲)

چاه حیاط دریا

این چاه با چاه دریا یک دیوار مشترک دارد. داخل چاه حیاط دریا استوانه​ای و قطر آن حدود ۳۰ متر است. بدنه حیاط از دهانه تا کف، لایه لایه و کف آن مسطح و افقی است. در کنار دیوار مشترک حیاط دریا با دریا، گودال آبی وجود دارد که ارتفاع آب این گودال از سطح دریا ۲۰۰۰ متر است.

می توانیم نتیجه بگیریم که آب چاه دریا و آب گودال حیاط دریا هم سطح و به هم مربوط اند. بدنه حیاط دریا در بخش مشرف به رودخانه چهارتاق دارای شکافی عمیق و سراسری است که تا نزدیک رودخانه ادامه دارد. احتمالاً زلزله​ای مهیب این شکاف را به وجود آورده و سبب خشک شدن چاه حیاط دریا شده است. با استفاده از کوره راه موجود در بدنه حیاط می​توانیم از دهانه حیاط دریا به کف آن برسیم.