این بنا در سال ۱۸۲۲میلادی(۱۲۰۱ ه.ش – دوره قاجاری) ساخته شده است.‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ البته حکاکی ستون اول جنوبی از سمت محراب نیز نشان می دهد که بنا در سال ۱۸۲۲ در ماه نوامبر افتتاح گردیده است.در حدود ۱۲ سال بعد نیز مدرسه ای در جنوب نمازخانه که دسترسی به آن از بیرون نمازخانه امکانپذیر میباشد ساخته شد . بنا در شهرستان فریدونشهر، بخش مرکزی ،دهستان برف انبار و روستای خویگان علیا واقع است . روستای خویگان علیا در حدود ۱۰ کیلومتری شهر فریدونشهر قرار دارد . کلیسای حضرت مریم(س) با مساحتی حدود ۹۱۶ متر مربع در قسمت جنوبی عرصه در دو طبقه بوده است که قسمت پائین جهت سکونت و طبقه بالا کتابخانه می باشد که اکنون تخریب گردیده اند. ؛ در غرب حیاط مرکزی فضاهایی بشکل پلان مستطیل شکل و تقریباً شبیه بهم ساخته شده است . کلیت فضاهای موجود در عرصه و اعیان بنا را میتوان بصورت زیر تقسیم نمود : ورودی ازشمال غربی عرصه و اعیان بنا حیاط فضاهای استراحت گاهی (نیمه غربی حیاط) نمازخانه (نیمه شمال حیاط) فضاهای نوساز جهت سرویسهای بهداشتی و انبار (دیواره غربی حیاط) باغچه ای در مرکز حیاط

کاروان سرای سنگی که از نوع کاروان سرای برون شهری بوده در قرن ۱۱ ه.ق به دستور شاه عباس صفوی خارج از بافت قدیم شهر زنجان واقع شده است این بنا به دلیل تغییر کاربری هم اکنون به عنوان سفره خانه سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. پلان این کاروان سرا به سبک چهار ایوانی است حجره های آن در یک طبقه قرار گرفته اند و سقف ها از نوع قوسی هستند استفاده از سنگ به عنوان مصالح اصلی در ساخت کاروان سرا باعث شده است که این بنا با عنوان کاروان سرای سنگی و در زبان محاوره ای داش کاروان سرا معروف شود این بنا از لحاظ این که تنها باقی مانده از کاروان سراهای زنجان است حایز اهمیت فراوانی است بنای کاروان سنگی که روبه روی راه آهن شهرستان زنجان و در خیابان خیام این شهر واقع شده با شماره ۲۱۲۸ به ثبت رسیده است.

چهار طاقی سنگبر مربوط به دوره تیموریان است و در شهرستان مشهد، بخش مرکزی، روستای سنگبر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۷ مرداد ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۰۱۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای به نام چهار طاقی سنگور نیز شناخته میشود و در بخش رضویه و در ۱۸ کیلومتری شمال شرقی شهر مشهد قرار دارد. معماری بنا مشتمل بر اطاقی است چهار ضلعی که هر ضلع آن بیش از ۶ متر طول داشته و گنبدی نسبتاً کم خیز و مدور بر فراز آن قرار گرفته است. ساختار بنا در نمای بیرونی شامل چهار درگاهی به صورت طاق دار بوده که بدلیل وضعیت فعلی تشخیص ورودی اصلی ممکن نیست شالوده و بنیان چهارطاقی بر روی سنگ ایجاد گردیده است. بقایای نوعی آجر چینی جناغی در نمای بیرونی و شواهد معماری بر جای مانده نشان دهنده سبک و سیاق معماری دوران تیموری است.

آتشکده چهار طاقی سرابله مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان شیروان و چرداول، بخش مرکزی، روستای موشگان واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۹۸۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا از ساروج و سنگ ساخته شده است. در طول سالیان این بنا تخریب گشت ولی در سال ۱۳۸۲ توسط سازمان میراث فرهنگی استان ایلام مرمت شد.