حیات وحش
منطقه حفاظت شده زرین کوه
منطقه حفاظت شده زرین کوه در موقعیت جغرافیایی N3616 E5103 در استان البرز واقع است. دره شرقی ـ غربی طالقان در غرب شهرستان کرج و در جنوب البرز غربی قرار گرفته است. کوههای منطقه طالقان از شرق و جنوب به گردنه عسلک و قلل ناز و کهار و از شمال به کوههای منطقه تخت سلیمان و علم کوه متصل هستند. رودخانه طالقان رود از دامنه کوههای این منطقه سرچشمه گرفته و در طول مسیر شرق به غرب خود باغ های سرسبز آبادی های منطقه را مشروب می سازد. شهرک , مرکز طالقان, با فاصله تقریبی کیلومتر از کرج بزرگترین آبادی منطقه می باشد. قله زرین کوه با ارتفاع ۴۲۰۰ متر از جمله مرتفع ترین قلل این منطقه بوده و در انتهای شرقی دره طالقان و در امتداد خط الراسهای جنوبی منطقه تخت سلیمان قرار دارد. زرین کوه واقع در انتهای دره شرقی – غربی طالقان با ارتفاع ۴۱۹۸ متر ، قله کهار در جنوب و تخت سلیمان و علم کوه در شمال آن واقع گردیده است. زرین کوه در امتداد خط الراس جنوبی منطقه تخت سلیمان و بنامهای ماسه چال و آببند نیز شناخته شده است. از طرف شمالغرب به قله سیالیز با ارتفاع ۳۹۷۵ متر متصل است.
حیات وحش : از گونه های حیات وحش شاخص در منطقه زرین کوه می توان بز کوهی، خرس قهوه ای، پلنگ، سیاه گوش، گرگ، گراز، شغال، روباه، خرگوش و… و از گونه های پرندگان به پرندگان شکاری، کبک، کبک دری و… از گونه های خزندگان به انواع مارمولک ها، مارها، لاک پشت ها و… از گونه های دوزیستان وزع و قورباغه و از گونه های ماهیان می توان ماهی سفید رودخانه ای، زردپر، قزل آلاو… را نام برد.
پوشش گیاهی : از گونه های گیاهی این منطقه نیز می توان به گونه هایی چون بومادران، گل گندمی، شنگ آبی، کنگر، پونه، مریم گلی، گوش بره، کاکوتی کوهی، آلاله و… اشاره کرد.
آبشار ماری دره سی
آبشار ماری دره سی در استان زنجان واقع است. این آبشار در دره ماری دره سی واقع در ۲ کیلومتری غرب روستای ماری در منطقه دربند سرخ آباد واقع شده است. سرخ آباد یکی از مناطق حفاظت شده کشور است که از تنوع زیستی بالایی برخوردار است. ارتفاع این آبشار در حدود ۱۰ متر و آبشاری فصلی است که از ذوب برفهای ارتفاعات بالادست و ریزش های جوی پدید می آید. روستای ماری از توابع شهر ارمغانخانه زنجان و فاصله آن تا شهرستان زنجان در حدود ۵۰ کیلومتر است. این منطقه در ۱۸ کیلومتری شمال غرب زنجان واقع شده است. این منطقه به دلیل شرایط اکولوژیکی خاص خود، دارا بودن زیست گاه های متنوع کوهستانی، تپه ماهوری، دشتی و محیط های آبی از تنوع گونه جانوری بالایی برخوردار است. آهوی ایرانی زیباترین و بارزترین پستاندار منطقه است. تشی بزرگترین جونده منطقه است که در اطراف باغها و مزارع زندگی می کند و آفت محصولات باغی و جالیزی است. کل و بزوحشی، خرس قهوه ای، پلنگ، شنگ(پستاندار خزدار) و انواع پرندگان بومی و مهاجر مانند بالابان، قرقی، طرلان، شاهین، کبک دری، تیهو، کبک و … انواع مارها، مارمولک ها و ماهی ها در این منطقه زندگی می کنند. این منطقه از وفورگیاهی با ارزشی برخوردار است مانند باریحه و راس … این منطقه بیش از نیمی جنگل های طبیعی و خودرو استان زنجان را در خود جای داده است. کوه های قله ها و دره های این منطقه زیبایی خاصی را برای بینندگان رقم زده است.
تنبل درختی را بیشتر بشناسیم
تنبلهای درختی (Sloth)، پستانداران نواحی گرمسیری هستند که غالبا در آمریکای جنوبی و مرکزی یافت میشوند. آنها از پنجههای بلند خود برای آویزان شدن از شاخههای درختان بلند استفاده میکنند و از برگ درختانی تغذیه میکنند که رسیدن به آنها از عهده هر حیوانی برنمیآید. برای تنبلهای درختی، راه رفتن بر روی زمین به دلیل بلندی طول پنجههایشان (که بین ۸ تا ۱۰ سانتیمتر است) بسیار سخت و تا حدی غیر ممکن است! به همین دلیل آنها بیشتر زمان زندگی خود را بر روی شاخههای درختانی که برایشان حکم خانه دارد میگذرانند. به طور کلی دو نوع تنبل درختی داریم: تنبل دو انگشتی و تنبل سه انگشتی. تنبلهای دو انگشتی جثه بزرگتری نسبت به تنبلهای سه انگشتی دارند و به غیر از این مورد، این دو گروه جانور از دیگر جهات بسیار به یکدیگر نزدیکاند. تنبلها جثهای به اندازه یک سگ معمولی دارند (طولی حدود ۵۸ تا ۶۸ سانتیمتر) و حدود ۸ کیلوگرم وزن دارند. هزاران سال پیش، تنبلهای درختی بسیار بزرگتر بودند. طبق گزارشات باغ وحش سندیگو، تنبلهای درختی در ابتدا جثهای به اندازه یک فیل داشتند که نسل اینگونه از تنبلها حدود ده هزار سال پیش منقرض شد.
عادتهای معمول یک تنبل درختی : اجداد این حیوانات در آمریکای شمالی میزیستهاند اما تنبلهای درختی فعلی بیشتر در آمریکای جنوبی و مرکزی یافت میشوند. تنبلهای درختی عاشق بالا رفتن از درختان بلند در جنگلهای بارانی هستند. آنها دوست دارند تا بر روی شاخههای درخت، همانند یک توپ جمع شده و بخوابند و بعضی از تنبلها نیز به صورت آویزان از شاخه درختان بلند استراحت میکنند. به طور کلی زندگی تنبلهای درختی بین دو حالت در حال چرخش است: خوابیدن بر روی درخت و خوردن برگ درخت! این حیوانات تنها برای دفع غذا یا شنا کردن از درخت پایین میآیند. تنبلهای درختی روزانه بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت میخوابند که این مسئله وقت بسیار کمی برای انجام فعالیتهای دیگر در اختیار آنها قرار میدهد اما طبق تحقیقات اخیر در آلمان، این نتیجه حاصل شده که تنبلهای درختی به اندازه انسانها به خوابیدن نیاز دارند اما خودشان بر افزایش ساعت خوابیدنشان اصرار میورزند. تنبلهای درختی تنها هستند و به زندگی اجتماعی اعتقادی ندارند. اجتماعیترین حالت تنبلهای درختی این است که یکی از تنبلها بر روی شاخه درختی بخوابد که تنبل دیگری هم بر روی شاخهای دیگر از همان درخت خوابیده است!
رژیم غذایی تنبلهای درختی : تنبلهای درختی تنها از برگ درختان تغذیه میکنند. برگهایی که تنبلها میخورند بسیار سخت است و هضم کردن آنها به هیچ وجه آسان نیست. تنبلها معدهای چهار قسمتی دارند که عمل هضم را برایشان راحتتر کند. هضم کردن غذایی که تنبلها میخورند به قدری سخت است که ممکن است یکی از وعدههای غذایی آنها یک ماه بعد هضم شود! جالب است بدانید که این رژیم غذایی مبتنی بر برگ چندان هم مفید و انرژیزا نیست در نتیجه تنبلها هیچوقت انرژی کافی از غذایی که میخورند بدست نمیآورند و این دقیقا میتواند یکی از دلایلی باشد که آرام و آهسته بودن تنبلهای درختی را توجیه کند.
وضعیت بقا : تنبل سه انگشتی قد کوتاه، در لیست صد حیوان برتر در حال انقراض وجود دارد و نسل این جانور شدیدا در خطر انقراض است. اینگونه از تنبلها تنها در یکی از جزایر خلیج پاناما یافت میشوند.
حقایقی جالب درباره تنبلهای درختی
- نام علمی آنها “Bradypus” است که یک واژه یونانی به معنای “Slow Feet” است که به صورت «حیوانی که آهسته قدم برمیدارد» ترجمه میشود. این اسم کاملا منطقی است چراکه تنبلها جزو آهستهترین حیوانات روی زمین هستند.
- تنبلها به قدری آهسته هستند که مسافتی معادل ۱.۸ تا ۲.۴ متر را در یک دقیقه طی میکنند.
- تنبلها به قدری آهستهاند که بر روی بدنشان جلبک رشد میکند و به همین دلیل ظاهر بسیاری از آنها سبز رنگ است!
- تنبلها شناگران ماهری هستند و میتوانند نفس خود را به خوبی حبس کنند. آنها همیشه برای شنا کردن خود را از بالای شاخه درخت به درون آب میاندازند.
- تنها ۲۵٪ از بدن تنبلهای درختی را ماهیچه تشکیل داده است. به همین دلیل اگر تنبلها سردشان شود، بدن آنها قادر نیست تا با لرزیدن خود را گرم کند! نکته مثبت اینجاست که محل اصلی زندگی تنبلها هوای گرمسیری دارد و همچنین بدن تنبلها از خز پوشیده شده است.
- تنبلها تنها هفته ای یک بار عمل دفع را انجام میدهند.
- عقاب، مار و پلنگ، شکارچیان اصلی تنبلها هستند.
- اگر یک تنبل درختی در حالیکه از شاخه درختی آویزان باشد جان خود را از دست دهد، پس از مرگ هم همچنان بر روی شاخه درخت آویزان خواهد ماند!
- تنبل سه انگشتی تقریبا میتواند سر خود را ۳۶۰ درجه بچرخاند.
- تنبلهای درختی اکثر فعالیتهای خود را شبانه انجام میدهند.
- تنبلهای درختی ماده، ۱۰ ماه باردار خواهند بود و در هر نوبت زایمان تنها یک فرزند به دنیا میآورند.
- تنبلهای درختی میتوانند تا ۴۰ سال عمر کنند.
منطقه حفاظت شده شرا
منطقه حفاظت شده شراء درفاصله حدود ۴۵ کیلومتری شرق همدان و در محدوده جغرافیایی E4855 طول شرقی و N3442 عرض شمالی ، واقع گردیده است.
حدود چهرگانه منطقه:
شمال : از محل تلاقی جاده آسفالته سیاه کمر و جاده شوسه آب هندو به برکت آباد در جهت شرق در امتداد جاده شوسه تا روستای قوزلیجه.
غرب : از محل تلاقی جاده جیپ رو کریم آباد – قشلاق احمد ویس به سمت شمال در امتداد همین جاده تا روستای نشر و از آنجا در امتداد جاده آسفالته به سمت شمال غرب تا تقاطع جاده آسفالته سیاه کمر وجاده شوسه آب هندو- برکت آباد.
جنوب : از جاده آسفالته منتهی به خردمند در امتداد جاده آسفالته تا محل تلاقی با جاده جیپ رو ابتدای روستای کریم آباد به قشلاق احمدویس.
شرق : از روستای قوزلیجه در ادامه مسیر جاده جیپ رو در جهت جنوب تا روستای مسلم آباد و از آنجا در امتداد جاده آسفالته تا روستای خردمند.
وسعت منطقه: وسعت بالغ بر ۱۰۷۰۰ هکتار می باشد.
ویژگی و سیمای عمومی منطقه ( شامل وضعیت توپو گرافی، چشم انداز، پوشش گیاه و گونه های شاخص گیاهی، وضعیت عمومی حیات وحش و گونه های شاخص و کریدورها)
منطقه حفاظت شده شراء با سیمای کوهستانی وتپه ماهوری ، به لحاظ طبیعت بکر ،پوشش گیاهی مناسب و سیمای طبیعی آن از ایستگاههای اصلی قوچ و میش ارمنی استان همدان محسوب می گردد. بخش کوهستانی منطقه از دو قله اصلی و مجزا از یکدیگر به نام های قافلانته وقزل تشکیل شده است. قله قافلانته با ارتفاع تقریبی ۲۵۵۹ متر از سطح دریا بلندترین بخش این منطقه را تشکیل می دهد. راههای دسترسی منطقه حفاظت شده شراء در مجموع شامل جاده های اصلی آسفالت و نیز راههای فرعی شوسه است. برای ورود به این منطقه بعد از گذر از ۲۵ کیلومتری جاده اصلی همدان – ملایر بایستی از مسیر روستای سیاه کمر به سمت روستای آب هندو حرکت نمود. جهت رسیدن به قسمت های شمالی منطقه نیز از تپه فرعی روستای آب هندو به سمت روستاهای مولوجه و قوزلیجه حرکت نمود. راه دیگر ارتباط با منطقه مسیر روستاهای نشر و مسلم و آباد می باشد. در پیرامون منطقه روستاهای قوزلیجه،آب هندو،حیران،مسلم آباد، نشر،برکت آباد، تاهون آباد وخردمند واقع شده است. از دیگر تعارضات منطقه عشایر مستقر در قسمتهایی از منطقه می باشد که با کنترل و ارشاد وهمچنین جلوگیری از اسکان آنها در مناطق حساس این تعارضات تا حدودی کاهش یافته است. از نظر تقسیم بندی اقلیمی این حوزه در منطقه اقلیمی نیمه خشک سرد قرار گرفته و متوسط بارندگی سالیانه آن بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ میلی لیتر در سال می باشد و به طور متوسط، حجم بارش سالانه حدود ۸۵/۹ میلیون متر مکعب برآورد می گردد. میانگین درجه حرارت سالیانه آن ۱۴ درجه سانتی گراد می باشد. براساس گلبادهای ترسیم شده، چیرگی باد در منطقه ، جهت غربی می باشد وبه تفکیک فصول در طی سال گاه دچار تغییرات کوتاه مدت می شود. با توجه به بررسی منابع موجود و بازدیدهای بعمل آمده در محدوده، تعداد ۱۷۲ گونه گیاهی متعلق به ۳۷ خانواده در تیپ های اراضی دشت های آبرفتی دامنه ای، فلات ها، آبرفت ها و واریزه های بادبزنی شکل و آبرفت های بادبزنی شناسایی شده است. در مجموع خارشتر ، شیرین بیان ، خارزره، درمنه ، جارو هند، ورک ،بومادران ، تلخه ،گون ، شیر تیزک، ختمی ، شقایق ، علف گوسفند ،گل گندم ،گوش بره ، کلاه میر حسن، گل چایی، جغجغه، ختمی، شیرتیزک، از عمده ترین گونه های گیاهی منطقه می باشد. در برخی از قسمت های منطقه نیز گونه های درختی دست کاشت مشاهده می گردد که می توان به درختان گردو ،گیلاس ، زردآلو ، انگور ، سیب ،توت ،نارون ، زبان گنجشک ،بید و سرو خمره ای اشاره کرد. اطلاعات جمع آوری شده در خصوص فون جانوری منطقه مورد نظر نیز بیانگر این است که پرندگان این زیستگاه چهره غالب جانوری منطقه را تشکیل می دهند. گونه های کوهزی همچون عقاب طلایی و کبک معمولی فراوانترین پرندگان منطقه اند. دسته سبک بالان نیز در بین تمامی گونه ها متنوع ترین دسته شناسایی شده اند. فون پرندگان در منطقه متاثر از دو دسته گونه های بومی و مهاجر است. کبک، تیهو ، سنگ چشم خاکستری، سبز قبا، دم جنبانک ابلق، دلیجه معمولی ، هما، سارگپه، کرکس، قرقی، طرلان، شاهین، بحری، بالابان، لاچین ، حواصیل خاکستری، پرستو معمولی، سارو بلبل ازجمله پرندگان موجود در زیستگاه های منطقه می باشند.
پستانداران منطقه نیز عمدتاً گونه های سازگار با مناطق سرد کوهستانی اند گرگ، کفتار ، قوچ و میش شاخص ترین گونه های پستاندار منطقه اند . شغال، روباه، راسو، زرده پر، رودک، خرگوش ، خارپشت ایرانی، تشی، حفار و انواع موش ها ازجمله دیگر پستانداران مهم این منطقه به شمار می روند. خزندگان این زیستگاه نیز در دو گروه مارها و سوسمارها یا مارمولک ها قابل تقسیم اند، آگامای قفقازی و گرزه مار پر جمعیت ترین خزندگان منطقه و مارهای دشتی زی و آگاما و لاک پشت مهمیزدار، شاخص ترین خزندگان منطقه به حساب می آیند. و به علت نبود زیستگاههای آبی قابل توجه از فون جانوری دوزیستان و ماهی ها در منطقه دیده نمی شود با این حال گاهاً در آبگیرهای فصلی و برکه های حاشیه روستای مسلم آباد می توان از دوزیستان گونه های وزغ معمولی و قورباغه تالابی را مشاهده نمود.
جاذبه های اکوتوریسمی : از جاذبه های منطقه می توان به وحوش و بکر بودن منطقه اشاره نمود.
وضعیت عمومی اقتصادی اجتماعی : پیرامون منطقه ۸ روستا به اسامی: برکت آباد، مولوجه،آب هندو، مسلم آباد، نشر،خردمند و کریم آباد قرار دارند که مستقیماً این منطقه را تحت تأثیر قرار می دهند. با مقایسه جداول سرشماری مرکز آمار ایران ، روند رشد جمعیت در این روستاها منفی است و این درحالیست که با توجه به قابلیت توسعه در بخش کشاورزی و دامداری در منطقه به دلیل عدم استفاده درست از منابع موجود ، مهاجرت جوانان به شهرها در این رشد جمعیت تأثیر به سزائی داشته است. از میان ضوابط کیفی گوناگون جمعیت، سواد با توجه به تناسب با پیشرفت اجتماعی اقتصادی دارای اهمیت می باشد که در این مناطق با توجه به آمار بیش از ۸۵ % جمعیت در گروه های سنی بیش از ۶ سال قرار گرفته اند که قریب به ۶۶% آن باسواد می باشند. این شاخص در گروه های سنی مختلف متفاوت و هرچه به گروه های سنی بالاتر می رویم از میزان آن کاسته می شود. بیشترین میزان با سوادی در جمعیت مردان و زنان به ترتیب ۹۷ و ۹۶ درصد می باشد که مربوط به گروه سنی نوجوانان (۱۴-۱۱) ساله می باشد. به لحاظ امکانات رفاهی، بهداشتی، آموزشی و فرهنگی دارای امکانات می باشند. به طور کلی ، پایه و اساس ساخت اجتماعی منطقه، دهقانی است و در برخی جاها ساخت اصلی، با توجه به بنیانهای معیشتی غالب و رایج سیما و جهت یابی خاصی پیدا کرده است. در کل جامعه جمعیتی منطقه از نظر ساختار اجتماعی به سه گروه دهقانی-شبانی ، دهقانی-کارگری و شبانی تقسیم می شود.
تعارضات مهم منطقه : انسان همواره به عنوان اصلی ترین عامل تخریب منابع و محیط اطراف خود می باشد. شخم نامناسب در جهت شیب در ارتفاعات و تپه ماهورها جهت کشت و کار بر روی زمین، چرای بی رویه دام در مراتع فقیر منطقه حتی در زمستان که به دو صورت سبب فرسایش می گردد ( سخت شدن زمین از هر گونه پوشش و در نتیجه ایجاد رواناب)، سست شدن خاک شیب ها به علت رفت و آمد زیاد دام و درنتیجه رانش خاک روئی به عمق دره ها و ایجاد فرسایش و بوته کنی بوته های خشک جهت مصرف سوخت از عمده عوامل تخریب انسانی در این منطقه می باشد. از دیگر تعارضات منطقه حضور و عدم رعایت تعادل دام و مرتع عشایر و نیز واحد دانه بندی و آسفالت پزی مسلم آباد و برخی واحدهای مرغداری می باشد.
تجهیزات و امکانات : پاسگاه محیط بانی، تعداد ۷ نفر نیروی فعال ، یک دستگاه خودرو ، موتور سیکلت
منطقه حفاظت شده گلول
منطقه حفاظت شده گلول در موقعیت جغرافیایی N374527 E580434 در استان خراسان شمالی واقع است. این منطقه با مساحت تقریبى ۰۰۰‚۱۷ هکتار، در ۷۰ کیلومترى شمال شهر شیروان و در حدود نوار مرزى ایران و ترکمنستان قرار دارد. در این منطقه جنگل هاى تُنُک اُرُس و مراتع سرسبزى وجود دارد و گونه گونى حیات وحش آن نیز قابل توجه است. منطقه حفاظت شده گلول و سرانی دارای آب و هوایی عموماً کوهستانی، با شیب های تند و دره های عمیق و صخره های مرتفع است. این منطقه قسمتی از رشته کوه های موسوم به کپه داغ را تشکیل داده و از مناظر بدیع و فریبنده ای برخوردار است. منطقه حفاظت شده گلول و سرانی با توجه به دارا بودن ویژگی های خاص طبیعی، از جمله جنگل های انبوه درختان ارس و تنوع بسیار زیاد پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص ترین قوچ اوریال، اولین بار در ۲۷ تیرماه سال ۱۳۵۰ توسط سازمان شکار بانی و نظارت بر صید آن زمان با عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد. تعدادی روستا در حاشیه جنوب و جنوب غرب این منطقه وجود دارد که ساکنان آنها عمدتاً از کردهای کرمانج بوده و حرفه اصلی اغلب آنان دامداری است و تعدادی به کشاورزی و باغبانی مشغول هستند. روستای سرانی تنها روستایی است که در مرزهای این منطقه قرار دارد و نام منطقه نیز برگرفته از این روستاست. پست ترین نقطه در این منطقه در رنج ارتفاعی ۱۴۰۰ متر و بالاترین نقطه منطقه در رنج ارتفاعی ۲۹۰۰ متر قرار دارد و دمای متوسط سالانه هشت درجه سانتی گراد و بارندگی متوسط ۴۵ متر است.
این منطقه دارای زمستان های سرد و تابستان های معتدل بوده و سرما و یخبندان در آن از آبان ماه، آغاز و تا اوایل اردیبهشت ماه ادامه می یابد. یزان بارش در این مناطق بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی متر به طور متوسط در سال است و حداقل درجه حرارت در گرمترین روزهای سال از ۲۵ درجه سانتی گراد تجاوز نمی کند. در پایین دشت این منطقه تخته گلول قرار دارد که در فصل بهار دارای چشم اندازی زیبا از پوشش گیاهی به گل نشسته اعم از شقایق، خیارک و انواع بالشتکی است و در داخل این منطقه پوشش انبوه ارس در ارتفاعات منطقه قرار دارد که در نقاطی که ارس وجود ندارد انواع بالشتکی ها از قبیل گون، کلاه میرحسن، چوبک و اسپرس خاردار، پوشش زیبا و چشم نوازی به عرصه های طبیعی منطقه بخشیده است. در منطقه حفاظت شده گلول و سرانی حیوانات و پرندگانی هم چون قوچ و میش اوریال، پلنگ، گربه وحشی، گراز، سمور سنگی، خرگوش، دارکوب قهوه ای که بسیار کمیاب است، سهره سیاه و کبک دری نیز زندگی می کنند. از چشمه های این منطقه نیز می توان به کور چشمه، قربان چشمه، چشمه گیری اشاره کرد که در کنار رودخانه ای که در مرز جنوبی منطقه به طرف سرانی جاری است منابع آبی منطقه را تشکیل می دهند. از نقاط ارتفاعی این منطقه می توان علم، قله چوپان، ارتفاعات تنبل، کوه بزان، کور چشمه کوه کناره نام برد. بجز تخته گلول(گلیل) زیارتگاه زکریای پیغمبر (ع) نیز در ارتفاعات جنوبی این منطقه حفاظت شده واقع است که در روزهای تعطیلات پذیرایی انبوهی از مردم محلی و غیربومی از سایر نقاط استان و حتی کشور است. در دو کیلومتری غرب روستای سرانی محلی به نام قدمگاه ایوب وجود دارد که دارای درختان قطور و کهنسال ارس است در میان این درختان، درخت ارس بسیار بزرگی وجود دارد که به لحاظ قطر تنه و قدمت کهنسال ترین ارس در خراسان بزرگ بوده و جزو پنج درخت ارس کهنسال ایران است. با توجه به ارزش زیستی این درخت اقداماتی جهت ثبت آن در فهرست در ختان کهنسال و آثار طبیعی ملی از سال ۸۵ از سوی اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی صورت گرفت که در سال گذشته جزء آثار طبیعی ملی کشور به ثبت رسید. منطقه حفاظت شده گلول و سرانی دارای سه محیط بانی در جنوب، جنوب غرب و غرب منطقه است که توسط محیط بانان پرتلاش و زحمت کش منطقه گشت و کنترل حفاظت می شود. نسبت مساحت این منطقه به مساحت کل مناطق تحت مدیریت سازمان محیط زیست خراسان شمالی ۶٫۶۵ درصد است.