دریاچه میقان

 
 

کویر شش ماهه!

1801846

در شمال شرقی اراک و در منطقه فراهان سفلی، دریاچه ای فصلی قرار دارد که در فصل بارندگی پر آب است و در فصول خشک به صورت باتلاق و نمکزار در می آید. منطقه ای که نیمی از سال کویر میقان نام دارد و نیم دیگر سال، دریاچه میقان. خاک این منطقه از مارن و رس است و در هوای مرطوب و بارانی نرم می شود. زمانی که رطوبت هوا کم می شود، قدرت تبخیر آب افزایش می یابد و به علت شوری آب، گنبدها و طبقاتی نمکی در دریاچه شکل می گیرد. این طبقات و لایه های نمکی تمامی سطح دریاچه را می پوشانند و از فاصله دور سفید و برفی به نظر می رسند. دریاچه در فصل پاییز و زمستان زیستگاه پرندگان مهاجری مثل درنا، لک لک، اردک و غاز وحشی می شود که از نواحی سرد سیر کوچ می کنند و مدتی در این دریاچه توقف دارند . زیبایی این دریاچه در تمام ایام روز، به خصوص در هنگام طلوع و غروب خورشید شگفت انگیز است و جلوه ها و سراب هایی را ایجاد می کند که شاید نمونه اش را در هیچ جای دیگری نبینید. مساحت این دریاچه حدود ۱۰۰ کیلومترمربع است و حدود  ۱۶۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.

دریاچه در فصل پاییز و زمستان زیستگاه پرندگان مهاجری از قبیل درنا، لک لک، اردک و غاز وحشی می شود که از نواحی سرد سیر کوچ می کنند و مدتی در این دریاچه توقف دارند. از جانداران بومی که در اطراف این دریاچه زندگی می کنند می توان گرگ، شغال، روباه، خرگوش و گراز را نام برد. البته عده ای هم ادعا کرده اند که آهو و کفتار هم در این ناحیه مشاهده کرده اند که با توجه به نزدیکی  این ناحیه با منطقه حفاظت شده هفتاد قله چندان بعید نیست. در کویر و اطراف دریاچه نوعی گیاه شوره زاری می روید که به قره داغ معروف است. این گیاه بومی منطقه بوده و شاخ وبرگ های چتر مانند خود را در تپه های ماسه ای نفوذ می دهد. درنتیجه مانند سدی مانع از حرکت و پراکندگی شن ها و ماسه ها می شود. گیاه قره داغ ابتدا روی زمین های هموار رشد می کند و به مرور که ماسه ها به حرکت درمی آیند، بوته گیاه به عنوان سدی جلوی حرکت ماسه ها را گرفته و برای جلوگیری از غرق شدن در ماسه ها خود را بالا می کشد. این گیاه که به قهرمان کویر مشهور است، به صورت طبیعی باعث تثبیت شن های روان شده و هم اکنون حدود ۳۹ هزار هکتار از زمین های اطراف کویر را پوشانده است. این گیاه در فصل بهار گل های کوچک قرمز رنگی مانند دانه های تسبیح و خوشه های آلبالو می دهد که در فصل تابستان به ثمر می رسند. این گیاه که در گذشته از دانه های آن در صنعت رنگرزی استفاده می شد، در اواخر فصل تابستان تبدیل به علوفه دام ها می شود و چهارپایان دانه، برگ و سرشاخه های این گیاه را می خورند.