چابهار

 
 

روستای بریس

edcba6d4-3b94-4d39-9684-d3ffd52cd65f

در ۶۰ کیلومتری شرق چابهار، در پس کوههای مخروطی که گویی تکه یی از زمین شهاب خورده کره ماه را بر آن نهاده اند، بندری زیبا در امتداد دریای عمان روبه اقیانوس هند واقع شده است. آبادی بریس که اخیراً به بندر صیادی تبدیل شده در حاشیه ساحلی شمالی دریای عمان در دهانه خلیج کوچکی واقع است. ارتفاع بریس از سطح دریا ۱۰متر و حداقل عمق آب در خور۴ متر است. به لحاظ آخرین تقسیمات کشوری، بریس در دهستان نگور از بخش دشتیاری شهرستان چابهار واقع و فاصله آن ازمرکز بخش «نگور» ۴۴کیلومتر است. بندر بریس عمدتاً روی تشکیلات لایه های ماسه سنگی متراکم تا نیمه متراکم صدفدار دوران سوم زمین شناسی قرار گرفته که بیرون زدگیهای آن در محدوده سطوح صخره یی مشرف به ساحل جنوبی قابل رؤیت است. حداکثر دما در تیرماه ۳۶ و حداقل آن۱۶ درجه سانتیگراد در بهمن ماه است. میزان بارندگی در بریس بسیار کم است و در صورت بارندگی تالاب عظیمی درحد فاصل کوههای مشرف به بریس و نوار ساحلی شکل می گیرد که یکی از زیباترین جلوه های مناظر طبیعی را به وجود می آورد که می تواند در جذب توریست نقش بسزایی ایفا کند. در امتداد ساحل دریای عمان، قبل از رسیدن به بندر بریس فعلی، به چند خانه متروکه برخورد می کنیم. آنجا نیز روزگاری مأمن صیادان و بومیان بریس بوده است. حدود صد سال پیش بریس دارای ۳۵ باب خانه و قریب به ۳۰ شناور بوده است. در اینجا نیز مسجد مانند هر روستای دیگری جزو اولین بناهای قوم بلوچ است. قسمت عمده بلوچهای بریس را «میدها» تشکیل می دهند. میدها ماهیگیران و لنج داران و ملوانانی هستند که از وضع مالی نسبتاً خوبی برخوردارند. خانواده گسترده یکی از اشکال مهم استحکام بخشی به نظام اجتماعی بلوچ است. جمعیت بومی و ساکن بریس، حدود ۲۷۵۰ نفر است که این رقم باتوجه به مهاجرت نیروی کار از اطراف بریس درنوسان است.

صید و صیادی در بریس : با شروع توفانهای استوایی که از حدود ۱۵ خردادماه آغاز و تا آخر مردادماه ادامه می یابد، شناورهای کوچک از رفتن به دریا پرهیز می کنند و یا خط سیر خود را به سمت جاسک و تنگه هرمز تغییر خواهند داد. سرعت این توفانها گاه تا ۵۵ نات نیز گزارش شده است. تعداد صیادان منطقه ۱۵۶۰ نفر است. مقدار استحصال آبزیان در بندر بریس براساس آمار سال ۱۳۷۹ ، ۲۸۷۱ تن برآورده شده است. عمده ماهیان دریای عمان را ماهی حلوای سفید و سیاه، سنگسر قباد، هوور، شیر، شوریده و سرخو تشکیل می دهند. همچنین در سال ،۱۳۷۹ در منطقه بریس، ۱۱۱۲۴۶ کیلوگرم کوسه ماهی صید شد. انتهای باله دمی کوسه ماهی بعد از صید، قطع شده و به وسیله پمپاژ، خون کوسه خارج شده و آنگاه آن را نمک سود کرده به بازارهای پاکستان ارسال می کنند. قیمت هر کیلو گوشت کوسه در بازارهای پاکستان ۶۰ روپیه است که با برنامه ریزی صحیح در بهره برداری مناسب در صید این گروه از ماهیان و صدور آن به کشورهای همسایه و آسیای دور، سهم بسزایی در درآمد ارزی خواهد داشت. از دیگر آبزیان ذیقیمت که در آبهای شور در سواحل صخره یی دریای عمان و من جمله بریس وجود دارد، سخت پوست زیبایی به نام شاه میگو یا «لابستر» است که ارزش غذایی بالایی داشته و عمدتاً صادر می شود. بریس با وجود ۱۳ هزار هکتار اراضی مستعد پرورش میگو، بزودی شاهد واگذاری و شروع عملیات اجرایی ساخت و ساز استخرهای پرورش میگو خواهد بود. استقبال از مرحله اول واگذاری اراضی مستعد بریس فراتر از حدانتظار بوده و از مرز هشتصد تقاضا گذشته است و در میان آنها نام چند چهره اقتصادی و بنیاد خصوصی نیز دیده می شود. بخش اول این طرح با سطح ۶۰۰۰ هکتار قادر خواهد بود حدود۳۰۰۰ نفر را به صورت مستقیم فعال کند. تولید میانگین ۱۲۰۰۰ تن میگو در هر دوره پرورشی در این مجتمع پرورشی زمینه بسیار مساعدی را برای صدور کالاهای غیرنفتی و تحصیل ارز فراهم می کند. از مهمترین قابلیت های خدادادی بریس، مناظر بدیع و اسکله منحصر به فرد آن است که می تواند نقش بسزایی در جذب گردشگران فرهنگ و طبیعت و گسترش اکوتوریسم و اگروتوریسم (گردشگری روستاهای شگفت) داشته باشد. این مهم منوط به تأمین امنیت، تزریق امکانات و بهادادن به تحقیقات و استفاده از کارشناسان خبره این کار است که خود مقوله دیگری می طلبد.

سفر به مریخ ایران

a04591710274102a

چابهار تنها بندر اقیانوسی ایران است که در کرانه دریای عمان و اقیانوس هند قرار دارد. این بندر مهم یک منطقه آزاد بازرگانی است و لنگرگاه آن امکانات پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما را دارد و از نقطه‌های تجاری مهم ایران و کشور همسایه به حساب می‌آید، چون نزدیک‌ترین مسیر این کشورها به آب‌های آزاد است. اما به جز این ها، چابهار یک گردشگاه خوب و دیدنی برای مسافران ماجراجو به حساب می آید! چابهار از شهرستان‌های سیستان و بلوچستان است که در جنوب شرقی کشور قرار گرفته و آب و هوای گرم و معتدلش تمام فصل‌های این شهر را بهاری کرده است. به همین دلیل است که به آن چهار بهار نیز می‌گویند. این منطقه در زمستان یکی از گرم‌ترین مناطق و در تابستان یکی از خنک‌ترین بنادر ایران است. اگر گذارتان به چابهار افتاد، قبل از هر جاذبه دیگری خلیج چابهار را خواهید دید. این خلیج، بزرگ‌ترین خلیج در اطراف دریای عمان به حساب می آید. اما بعد از آن، توصیه می کنیم سری به تالاب ایپار بزنید و آتشفشانی از گل سرد را ببینید! تالاب ایپار که در مسیر جاده ساحلی گواتر و در تنگه‌ای صخره‌ای در ۱۵ کیلومتری شهر چابهار قرار دارد و در آن می توانید انواع درختچه‌های گز، کلیر و گونه‌های مختلف پرنده مثل فلامینگو، حواصیل، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، خوتکا، چنگر و… را ببینید. تپه‌های گل افشان در میان دشت کهیر و تنگ قرار گرفته اند. این تپه‌ها سه تا هستند که یکی از آنها مانند آتشفشان فعال است و به جای مواد مذاب آتشفشانی، از دهانه آن گل سرد توسی رنگ به بیرون تراوش می‌کند. توصیه می‌کنیم ‌این منطقه را از نزدیک ببینند، زیرا در دنیا تنها ۳ نمونه دیگر را گزارش کرده‌اند، دیدن این تپه می‌تواند تجربه‌ای کم نظیر را برای شما رقم بزند.

حتما تا به حال نام درخت انجیر معابد را شنیده اید. انجیر معابد یا انجیر هندی که در زبان محلی به آن کرگ می‌گویند در نوار ساحلی چابهار دیده می‌شود. سن بیشتر این درختان به بالای ۱۰۰ سال می‌رسد و در روستاهای تیس کوپان، ماشی، رمین، لیپار و کوپان سر دیده می‌شود. حتما تا به حال نام درخت انجیر معابد را شنیده اید. انجیر معابد یا انجیر هندی که در زبان محلی به آن کرگ می‌گویند در نوار ساحلی چابهار دیده می‌شود. سن بیشتر این درختان به بالای ۱۰۰ سال می‌رسد و در روستاهای تیس کوپان، ماشی، رمین، لیپار و کوپان سر دیده می‌شود. جنگل حرا هم که مشهورترین جاذبه این شهر است در نوار ساحلی خلیج گواتر قابل تماشا است. حرا، جنگلی از درختچه‌های مردابی است که در منطقه‌های کرانه‌ای گرم عربستان، مصر و جنوب ایران دیده می‌شود. بد نیست بدانید که این درختچه‌ها بسیار جالب زیاد می‌شوند، به این گونه که دانه این درختان روی درخت مادر رشد می‌کند و سپس به صورت یک نهال جوان از درخت مادر جدا شده و به درون مرداب می‌افتد و از آن پس جداگانه به رشد خود ادامه می‌دهد. اما جاذبه های این شهر به همین جا ختم نمی شود. جنگل‌های مانگرو که جنگل‌های جزر و مدی یا جنگل‌های باتلاقی هم نامیده می‌شوند، جنگل‌هایی هستند که از درختچه‌ها و گیاهانی نیمه شناور و مابین دریا و ساحل تشکیل می‌شوند. این درختان دریایی در نوار باریکی از بخش‌های ساحلی با تغییرات جزر و مدی در سواحل‌ منطقه‌های گرم میان‌خورها و لانگون‌ها دیده می‌شود. قدمگاه خضر که در زبان محلی به نام سپوزه معروف است هم در جنوب غربی چابهار قرار دارد. این محل آرامگاه نیست و مردم محلی منطقه به خواجه خضر اعتقاد داشتند و بر این باورند که خواجه خضر زنده است و از مردم ، لنج‌ها و قایق‌هایشان پاسداری می‌کند.