ورژن خلوت چالوس!

%db%8c%d9%88%d8%b44

باید حدود ۵۰ کیلومتر از چالوس به سمت شرق بروید تا بعد از گذر از نوشهر و پارک جنگلی سی سنگان به شهری به نام رویان برسید. شهری که هنوز بعضی از اهالی آن را به نام قدیمش، علمده می شناسند. شهر رویان که همیشه به دلیل بازارهای فصلی بزرگ وپر رونقش شناخته می شود، یکی از زیباترین جاذبه های طبیعتی شمال کشور را دارد؛ آبشار آب پری که در ارتفاعات رویان قرار گرفته و مسافران زیادی را در فصل گرما به خود جذب می کند. برای دیدن آب پری باید جاده را از میانه جنگل وسیعی دنبال کنید که به همین نام معروف است. جنگلی که خوشبختانه بیشتر قسمت های آن بکر و دست نخورده به نظر می رسد. جاده آب پری هم عرض جاده چالوس است اما اطراف جاده آنقدر فضای صاف و باز برای اطراق کردن وجود دارد که هر گردشگری به راحتی می تواند گوشه دنجی برای خود پیدا کند. انتهای این جاده جنگلی-کوهستانی به کجور ختم می شود که از طریق کجور نیز دسترسی به «کندلوس»، «دوآب» و «مرزن آباد» و… فراهم است. در طول مسیر همچنین یک خروجی برای اتصال به یوش (زادگاه نیما یوشیج) و بلده وجود دارد اما پیش از اینها پارک جنگلی رویان و آبشار آب پری قرار گرفته اند. جاده آب پری هم عرض جاده چالوس است اما اطراف جاده آنقدر فضای صاف و باز برای اطراق کردن وجود دارد که هر گردشگری به راحتی می تواند گوشه دنجی برای خود پیدا کند.

در طول مسیر ابتدا به پارک جنگلی رویان می رسیم. این پارک که فاصله زیادی از شهر رویان ندارد، تقریباً از تمامی امکانات بهداشتی اولیه (از قبیل آب آشامیدنی و سرویس های بهداشتی) برخوردار است. آلاچیق هایی برای استراحت تدارک دیده شده است و وسایل بازی برای کودکان نیز وجود دارد. امنیت پارک هم توسط واحد نیروی انتظامی مستقر در پارک برقرار است و اگر بتوانید شب های سرد جنگل را تحمل کنید محل مناسبی برای اقامت چند روزه است. در ادامه جاده، از پارک که بگذرید و حدود پنج کیلومتر بالاتر بروید به آبشار آب پری می رسید. این آبشار درست در کناره جاده قرار گرفته است البته آنچه آبشار آب پری نامیده اند شباهت چندانی به آبشار ندارد. بخشی از سنگ های کوه در اثر رانش زمین در شیب تند کوه جمع شده است و آب بسیار اندکی از لابلای این سنگ ها جاری است. اما با این حال آنقدر فضای باطراوتی ایجاد کرده که گردشگران زیادی در ایام تعطیل و آخر هفته سری به آن می زنند. جاده را که ادامه دهید و از آبشار آب پری بالاتر بروید، مناظر از این هم زیباتر می شوند و هوا از این هم خنک تر و البته به همین نسبت از تعداد ماشین های جاده کمتر می شود. هر چند که شهرک سازی و تاراج زمین های کوهستان در اینجا هم کم کم به یک اپیدمی تبدیل شده است اما اگر از شهرک ها بالاتر بروید، مناظر بکر باز هم بیشتر می شوند. تا جایی که شما باشید و خنکای نسیم و سرسبزی بی پایان و سکوتی که با چهچه پرندگان و صدای دارکوب و گله های دور دست می شکند!

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شما می‌توانید از این دستورات HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>