تنبل‌های درختی (Sloth)، پستانداران نواحی گرمسیری هستند که غالبا در آمریکای جنوبی و مرکزی یافت می‌شوند. آن‌ها از پنجه‌های بلند خود برای آویزان شدن از شاخه‌های درختان بلند استفاده می‌کنند و از برگ درختانی تغذیه می‌کنند که رسیدن به آن‌ها از عهده هر حیوانی برنمی‌آید. برای تنبل‌های درختی، راه رفتن بر روی زمین به دلیل بلندی طول پنجه‌هایشان (که بین ۸ تا ۱۰ سانتی‌متر است) بسیار سخت و تا حدی غیر ممکن است!‌ به همین دلیل آن‌ها بیشتر زمان زندگی خود را بر روی شاخه‌های درختانی که برایشان حکم خانه دارد می‌گذرانند. به طور کلی دو نوع تنبل درختی داریم: تنبل دو انگشتی و تنبل سه انگشتی. تنبل‌های دو انگشتی جثه بزرگتری نسبت به تنبل‌های سه انگشتی دارند و به غیر از این مورد، این دو گروه جانور از دیگر جهات بسیار به یکدیگر نزدیک‌اند. تنبل‌ها جثه‌ای به اندازه یک سگ معمولی دارند (طولی حدود ۵۸ تا ۶۸ سانتی‌متر) و حدود ۸ کیلوگرم وزن دارند. هزاران سال پیش، تنبل‌های درختی بسیار بزرگتر بودند. طبق گزارشات باغ وحش سن‌دیگو، تنبل‌های درختی در ابتدا جثه‌ای به اندازه یک فیل داشتند که نسل اینگونه از تنبل‌ها حدود ده هزار سال پیش منقرض شد.

عادت‌های معمول یک تنبل درختی : اجداد این حیوانات در آمریکای شمالی می‌زیسته‌اند اما تنبل‌های درختی فعلی بیشتر در آمریکای جنوبی و مرکزی یافت می‌شوند. تنبل‌های درختی عاشق بالا رفتن از درختان بلند در جنگل‌های بارانی هستند. آن‌ها دوست دارند تا بر روی شاخه‌های درخت، همانند یک توپ جمع شده و بخوابند و بعضی از تنبل‌ها نیز به صورت آویزان از شاخه درختان بلند استراحت می‌کنند. به طور کلی زندگی تنبل‌های درختی بین دو حالت در حال چرخش است: خوابیدن بر روی درخت و خوردن برگ درخت! این حیوانات تنها برای دفع غذا یا شنا کردن از درخت پایین می‌آیند. تنبل‌های درختی روزانه بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت می‌خوابند که این مسئله وقت بسیار کمی برای انجام فعالیت‌های دیگر در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد اما طبق تحقیقات اخیر در آلمان، این نتیجه حاصل شده که تنبل‌های درختی به اندازه انسان‌ها به خوابیدن نیاز دارند اما خودشان بر افزایش ساعت خوابیدنشان اصرار می‌ورزند. تنبل‌های درختی تنها هستند و به زندگی اجتماعی اعتقادی ندارند. اجتماعی‌ترین حالت تنبل‌های درختی این است که یکی از تنبل‌ها بر روی شاخه درختی بخوابد که تنبل دیگری هم بر روی شاخه‌ای دیگر از همان درخت خوابیده است!

رژیم غذایی تنبل‌های درختی : تنبل‌های درختی تنها از برگ درختان تغذیه می‌کنند. برگ‌هایی که تنبل‌ها می‌خورند بسیار سخت است و هضم کردن آن‌ها به هیچ وجه آسان نیست. تنبل‌ها معده‌ای چهار قسمتی دارند که عمل هضم را برایشان راحت‌تر کند. هضم کردن غذایی که تنبل‌ها می‌خورند به قدری سخت است که ممکن است یکی از وعده‌های غذایی آن‌ها یک ماه بعد هضم شود! جالب است بدانید که این رژیم غذایی مبتنی بر برگ چندان هم مفید و انرژی‌زا نیست در نتیجه تنبل‌ها هیچوقت انرژی کافی از غذایی که می‌خورند بدست نمی‌آورند و این دقیقا می‌تواند یکی از دلایلی باشد که آرام و آهسته بودن تنبل‌های درختی را توجیه کند.

وضعیت بقا : تنبل سه انگشتی قد کوتاه، در لیست صد حیوان برتر در حال انقراض وجود دارد و نسل این جانور شدیدا در خطر انقراض است. اینگونه از تنبل‌ها تنها در یکی از جزایر خلیج پاناما یافت می‌شوند.

حقایقی جالب درباره تنبل‌های درختی

• نام علمی آن‌ها “Bradypus” است که یک واژه یونانی به معنای “Slow Feet” است که به صورت «حیوانی که آهسته قدم برمی‌دارد» ترجمه می‌شود. این اسم کاملا منطقی است چراکه تنبل‌ها جزو آهسته‌ترین حیوانات روی زمین هستند.
• تنبل‌ها به قدری آهسته هستند که مسافتی معادل ۱.۸ تا ۲.۴ متر را در یک دقیقه طی می‌کنند.
• تنبل‌ها به قدری آهسته‌اند که بر روی بدنشان جلبک رشد می‌کند و به همین دلیل ظاهر بسیاری از آن‌ها سبز رنگ است!
  • تنبل‌ها شناگران ماهری هستند و می‌توانند نفس خود را به خوبی حبس کنند. آن‌ها همیشه برای شنا کردن خود را از بالای شاخه درخت به درون آب می‌اندازند.
  • تنها ۲۵٪ از بدن تنبل‌های درختی را ماهیچه تشکیل داده است. به همین دلیل اگر تنبل‌ها سردشان شود، بدن آن‌ها قادر نیست تا با لرزیدن خود را گرم کند! نکته مثبت اینجاست که محل اصلی زندگی تنبل‌ها هوای گرمسیری دارد و همچنین بدن تنبل‌ها از خز پوشیده شده است.
  • تنبل‌ها تنها هفته ای یک بار عمل دفع را انجام می‌دهند.
  • عقاب، مار و پلنگ، شکارچیان اصلی تنبل‌ها هستند.
  • اگر یک تنبل درختی در حالیکه از شاخه درختی آویزان باشد جان خود را از دست دهد، پس از مرگ هم همچنان بر روی شاخه درخت آویزان خواهد ماند!
    • تنبل سه انگشتی تقریبا می‌تواند سر خود را ۳۶۰ درجه بچرخاند.
    • تنبل‌های درختی اکثر فعالیت‌های خود را شبانه انجام می‌دهند.
    • تنبل‌های درختی ماده، ۱۰ ماه باردار خواهند بود و در هر نوبت زایمان تنها یک فرزند به دنیا می‌آورند.
    • تنبل‌های درختی می‌توانند تا ۴۰ سال عمر کنند.

در مسیر بزرگراه آلاسکا که در زمان جنگ جهانی دوم ساخته شده پارکی ایالتی با تعدادی استخر آب گرم وجود دارد که تفریحگاهی جذاب برای کمپ زدن است. با ما همراه شوید تا با این استخر آب گرم در کانادا آشنا شوید. در مسیری عریض و چوبی که از میان مرداب آب گرم و جنگل شمالی می گذرد قدم بگذارید تا در بزرگترین چشمه های آب گرم کانادا غوطه ور شوید.پارک آب گرم ایالتی لیارد ریور در بریتیش کلمبیا که به دلیل شادابی سرزمین هایش به عنوان دره گرمسیری شناخته می شده دارای هشت استخر است که یکی از آنها برای استحمام کنندگان در دسترس است. دمای آب در استخر عمومی روستایی بین ۴۲ تا ۵۲ درجه سانتیگراد است که باعث شده این محل استراحتگاهی مناسب برای عبورکنندگان بزرگراه آلاسکا شود. بلیندا کلارک مدیر پارک می گوید:  چشمه های آب گرم همه مردم را به خود جذب می کند. مسافران اولین بار تنها برای یک شب ماندن به اینجا می آیند و در بازدید سال بعدشان یک هفته اقامت می کنند. پارک، استخر و بزرگراه در تمام طول سال در دسترس است، و هر سه در تابستان بسیار شلوغ می شوند.کلارک سفر در زمستان را توصیه می کند، زمانی که ترافیک سبک است، جنگل های اطراف در برف آرمیده اند و بخار آب مه تشکیل می دهد و نورهای شمالی در غروب جنبه ای روحانی به فضا می دهند.

نحوه رفتن : چشمه های آب گرم در مایل تاریخی ۴۹۶ بزرگراه آلاسکا واقع شده اند. از داخل کمپ ۵ دقیقه بر روی گذرگاه چوبی روی مرداب قدم بزنید تا به استخر برسید. به اطراف خود بنگرید تا گوزن های شمالی و دیگر حیوان های وحشی را در حال تغذیه کردن از مرداب و جنگل ببینید. به محض این که به استخر رسیدید، لباس مناسب استحمام و شنا کردن تن کنید و وسالیل خود را در یکی از ۲۴ قفسه موجود قرار دهید. کناره و پله چوبی ممکن است در زمستان لیز باشد پس باید به آن دقت کنید. محلی برای نشستن در نزدیکی پله ها ساخته شده اما توصیه می شود برای احساس کردن تغییرات دمای آب در حرکت باشید. ناحیه سمت راست گرمترین قسمت استخر است پس بهتر است از پله سمت چپ برای ورود بهره گیرید تا آرام آرام لذت ببرید. پس از این که مدتی در آب گرم گذراندید با رفتن یا شناور شدن به سمت چپ استخر کمی خنک شوید. در انتهای سمت چپ آب سرد وجود دارد.

محل اقامت : پارک ایالتی مجاور ۵۳ کمپ دارد که با امکانات کامل از ۱ می تا ۱۴ اکتبر در دسترس است. شما می توانید در تمامی طول سال در آنجا مستقر شوید و در فصل های ویژه از تخفیف برخوردار شوید. امکان رزرو آنلاین هم وجود دارد. در راستای بزرگراه آلاسکا لوژ آب گرم ۱۲ اتاقی لیارد قرار دارد که در تمامی روزهای سال با امکانات کامل و سوخت در دسترس است. لوژ همچنین دارای وسائل و امکانان لازم برای ک‍مپ زدن و ۲۰ مکان مشخص برای ماشین های کاروان است. اگر ۴۰ دقیقه به سمت جنوب برانید، در کرانه دریاچه منچو لژ نردرن راکیز با اتاق ها، کابین ها و سوییت های رو به دریاچه روبه رو می شوید.

خوردنی ها و نوشیدنی ها : اگر در اطراف چاله آتش کمپ نزده اید، لژ آب گرم لیارد رستورانی معمولی دارد که تنها در تابستان در دسترس است. لژ نردرن راکیز اتاق غذاخوری ای به سبک سویسی دارد که در تمام طول سال حتی برای غیر مهمان ها در دسترس است. این رستوران صبحانه (موزلی با نان تازه)، ناهار و شام سرو می کند که شامل اشنیتزل با سس قارچ، گولاش مجاری، قزل آلای رنگین کمانی، بامبلبری و پای سیب خانگی است. لژ کول ریور که در نزدیکی است رستورانی دارد که در تمام سال برای عموم باز است. اگر به این مکان زیبا سر زدید، از فروشگاه محلی که مرباها و شکلات های خانگی از میوه های همان جنگل تهیه می کند دیدن کنید.

تنها شنیدن نام «دره مرگ» کافیست تا هر گردشگری برای دیدن عجیب ترین کویر دنیا راهی پارک ملی ناوادای امریکا شود. پارکی که در جنوب شرقی رشته کوه های سییرا نوادا و در مرز ایالات کالیفرنیا و نوادا قرار گرفته و مرموزترین شوخی طبیعت را به شما نمایش می دهد! در کویر اسرارآمیز کالیفرنیا، سنگ ها راه می روند! صخره ها، حتی اگر به سنگینی یک آدم هم باشند، بدون هیچ نیروی محرکی شروع به خزیدن می کنند و ردپایی از خود به جا می گذارند که شاید تا چند روز ماندگار باشد. حدود هزار سال قبل بود که بومیان منطقه دره مرگ را کشف کردند و درست از همان زمان افسانه جن و پری درباره این دره سر زبان ها افتاد. در تمام این افسانه ها، ردپای موجودات نامرئی و شروری به چشم می خورد که با تردد خود و حرکت دادن سنگ ها رعب و وحشت را به دل بومیان منطقه می انداختند.زمین شناسان برای درک اسرار این دره، تقریبا تمام قسمت های آن را مطالعه کرده اند. اولین فرضیه آن بود که این سنگ ها وقتی حرکت می کنند که سطح خارجی شان با قطرات بسیار ریز یخ پوشیده شده و به دلیل رطوبت و صافی بی اندازه زمین، با کمک کوچکترین نسیم کویری به حرکت در می آیند. اما این نظریه خیلی زود رد شد چرا که سنگ ها در تابستان های داغ هم به حرکتشان ادامه می دادند. آنها حتی روی زمین ناهموار هم حرکت می کردند و از خود ردپا به جا می گذاشتند.  بنابراین پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که حرکت سنگ های دره مرگ پدیده ای متشکل از چند عامل ناشناخته است که هر کدام از این عوامل می توانند روی هم اثر بگذارند و نتیجه ای شبیه این خلق کنند. اما آنچه حرکت این سنگ ها را شگفت انگیزتر می کند، آن است که آنها به صورت موازی با هم حرکت می کنند. به این ترتیب هر سنگی در طول سالیان دراز یک راه دارد و همان را ادامه می دهد. هیچ کس تا به حال حرکت این سنگ ها را به چشم ندیده و حتی نمی داند این سنگ ها با چه سرعتی حرکت می کنند.آنها گاهی در طول حرکتشان بر زمین مسطح دره، چرخی می خورند و روی وجه دیگرشان می لغزند. بنابراین در مسیر اختصاصی یک سنگ ممکن است چند ردپای گوناگون به چشم بخورد. این سنگ ها اگر بر حسب اتفاق به ردپای سنگ دیگری برسند، به شکل عجیبی تغییر مسیر می دهند و یک جهت دیگر را در پیش می گیرند!

دره مرگ کجاست؟ دره مرگ پست ترین نقطه امریکاست که هوای بسیار گرم و خشکی دارد و درجه حرارت آن در تابستان به ۵۰ درجه سانتی گراد می رسد. به همین دلیل، خیلی ها آب و هوای این منطقه را با عربستان مقایسه می کنند و به این دره، لقب عربستان آمریکا را می دهند.بر اساس آمارهای انجمن تاریخ طبیعی دره مرگ، هر سال ۸۷۵هزار تا ۹۰۰هزار توریست از این منطقه که به نام زابریسکه معروف است بازدید می کنند. فاصله این دره تا لاس وگاس حدود ۲ ساعت و تا لس آنجلس ۴ ساعت است. به این ترتیب گردشگران در کمتر از نصف روز می توانند از هیاهوی بزرگترین و توریستی ترین شهرهای آمریکا جدا شوند و به کویری برسند که سکوت، آرامش، زیبایی و شگفتی را به آنها هدیه می دهد. این دره گونه های کمیابی از جانوران و پرندگان را درخود دارد و محیط خوبی برای زندگی آنها به شمار می رود. دره مرگ برخلاف ظاهر خشکش، یک حوزه آبگیر بزرگ برای برف های آب شده دارد و همانقدر که در تابستان خشک و ترک خورده و گلی به نظر می رسد، در زمستان پوشیده از یخ و برف است. آنقدر که در سال ۲۰۰۴ در اثر ذوب شدن برف کوه های اطراف در دره مرگ سیل آمد!

چرا دره مرگ؟ درباره نام عجیب این دره شایعات زیادی به گوش می رسد که از مرگ دسته جمعی مسافران دره تا درگیری های جویندگان طلا در آن متفاوت است. با این حال، امریکایی های امروز روایت دیگری را نقل می کنند که بر اساس آن یکی از کاشفان دره، در هنگام بازگشت رو به دره مرگ کرده و گفته است: «خداحافظ دره مرگ!» و بعد از آن این دره با نام عجیب دره مرگ معروف شده است!

آبگرم پرواز که در گوشه ای از امریکا جا خوش کرده ،خیلی از طبیعت دوستان دنیا را حیرت زده کرده است. گردشگرانی که گذارشان به ایالت نوادای امریکا افتاده، اغلب یکی از دیدنی ترین بخش های سفرشان را مربوط به آبشار آب گرمی می دانند که با تمام آب گرم های دیگر دنیا متفاوت است. آب گرمی با سنگ های رنگین کمانی و منظره ای که بیشتر از هر چیز به یک نقاشی شباهت دارد ! این آب گرم که در دره هوآلاپای قرار دارد، در دهه ۱۹۶۰ به طور طبیعی به وجود آمد و کم کم لقب گردشگرپذیرترین پدیده طبیعی ایالت نوادا را به خود اختصاص داد. چون علاوه بر خواص درمانی زیادی که دارد، به دلیل وجود املاح معدنی خاص با رنگ های متفاوتی در هم آمیخته و تابلویی هفت رنگ را مقابل چشمان گردشگران می آورد. در این آب گرم ماهی های کوچک، قوها و مرغابی های وحشی زندگی می کنند و این آبشار کوچک سنگی را به یک منطقه شگفت انگیز تبدیل می سازند. این آبشار از دل سنگی بیرون می زند که ۴متر ارتفاع دارد و میلیون ها سال قبل در اثر فرسایش آبی به وجود آمده است. گردشگرانی که قصد سفر به این آب گرم شگفت انگیز را دارند، معمولا ساعات ظهر را برای این کار انتخاب می کنند چون در این صورت آب و آفتاب تصویری خلق می کند که نمونه اش را هیچ جای دیگر نمی توان دید. آب تا ارتفاع ۲متری پاشیده می شود و قطرات ریز آن به همه جا می پاشد. خورشید هم با تابیدن به این آب معدنی نمایی هزار رنگ به آبگرم می دهد. جالب است بدانید که این چشمه آب گرم حدود یک مایل از جاده فاصله دارد اما آنقدر بزرگ است که از ده ها متر دورتر دیده می شود.