جهان
مسجد ایاصوفیه استانبول
مسجد ایاصوفیه یکی از مهمترین جاذبههای گردشگری استانبول و حتی ترکیه به شمار میرود که بازدید از آن را در سفر به استانبول نباید از قلم انداخت. این بنای باشکوه در حقیقت یکی از شاهکارهای معماری بیزانس است. بسیاری از کسانی که برای سفر توریستی به ترکیه و بهویژه استانبول برنامهریزی میکنند، نمای مسجد ایاصوفیه استانبول را بهعنوان تصویری معروف از این شهر در ذهن دارند و بسیاری ایاصوفیه را نماد ترکیه میدانند. مسجد ایاصوفیه که در منطقه سلطان احمد استانبول قرار دارد، با قبهها و منارههای بلندش، یکی از مهمترین دیدنی های استانبول است و در تمام روزهای سال گردشگران و توریستها را به خود جذب میکند.
مسجد ایاصوفیه کجاست؟ مسجد ایاصوفیه در بخش اروپایی استانبول، در میدان ایاصوفیه قرار دارد و در محلهای پر رفتوآمد و توریستی، در جوار هتلها، مراکز خرید و دیدنیهای توریستی شهر واقع شده است (مشاهده روی نقشه). مسجد سلطان احمد از معروفترین همسایههای ایاصوفیه است. همچنین کاخ توپکاپی، نخستین کاخ پادشاهان عثمانی در ترکیه، فاصله اندکی با ایاصوفیه دارد. برای دسترسی به مسجد ایاصوفیه میتوانید از راههای زیر اقدام کنید:
- نزدیکترین ایستگاه تراموا به ایاصوفیه، ایستگاه سلطان احمد است که با استفاده از خط T1 (باگجیلار-کاباتاش) میتوانید به آن بروید.
- از تکسیم با استفاده از قطار کابلی بهسمت کاباتاش و از آنجا با تراموا به ایستگاه سلطان احمد بروید.
- اگر در سلطان احمد اقامت دارید، میتوانید با پیادهروی بهراحتی به ایاصوفیه دسترسی داشته باشید.
تاریخچه مسجد ایاصوفیه : دیوکلسین، قلمرو وسیع امپراتوری روم را به دو بخش شرقی و غربی بین خود و فرماندهان همطرازش تقسیم و عملا اضمحلال امپراتوری قدرتمند روم را نادانسته پیریزی کرد. پس از آن کنستانتین، شهر باستانی بیزانس را دوباره ساخت و کنستانتسنوپل (قسطنطنیه) نام گرفت. این شهر بهطور شگفتانگیزی در سرنوشت شهر روم، مرکز امپراتوری، موثر واقع و با تضعیف قدرت امپراتوری روم، کشور روم به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شد. بدین طریق امپراتوری روم شرقی (بیزانس) شکل گرفت. فرمانروایی بیزانس به دست امپراطور آرکادیوس افتاد که شهر بیزانس (استانبول امروزی) را با همان نام قدیمیاش پایتخت خود قرار داد. بیزانس، شهر بندری مهمی بود. این شهر بهدلیل قرارگیری در منطقهای که کوتاهترین مسیر غرب به مشرق زمین بود، اهمیت تجاری خاصی داشت و از تمدن چشمگیری برخوردار بود. ساکنان آن دارای سنتهای پابرجایی بودهاند؛ بهطوری که سلطه دیگران را به دشواری پذیرا میشدند. مثلا یکی از حکمرانان هوادار اسپارت که در سال ۴۰۵ قبل از میلاد بر این شهر تحمیل شد، پس از ۱۶ سال مقاومت از شهر بیرون رانده شد. بیزانس شهری بود با ویژگیهای اقتصادی سیاسی و فرهنگی خاص که ابزارهای لازم را فراهم میآورد تا با فرهنگ و ارزشهای فرهنگی و اجتماعی سرزمینهای مجاور آشنا شود. از این راه بیزانس آثار هنری را به جهان عرضه کرد که علاوه بر برخورداری از اهمیت جهانی، از سنتها و فرهنگهای بومی و منطقهای مایه میگرفتند. این شهر بهعنوان مرکز حکومتی به بزرگی امپراتوری روم، به تمدنهای روم و یونان در غرب، بابل، ایلام، اورارتو، هیتی و ایران از شرق دسترسی داشت و به همین دلیل بسیاری از پژوهشگران معتقدند که هنر و معماری بیزانس بیتاثیر از هنر و معماری مشرق زمین نیست. هنر بیزانس، هنری است که تجلیگاه جهان مسیحیت است. در هنر این دوران همچون سایر نحلههای هنری، تاثیرات شیوههای بیان اعصار گذشته استمرار دارد. ایاصوفیه مهمترین بنای بازمانده از زمان ژوستی نین در استانبول به شمار میرود و نام آن، از عنوان اصلی یونانی، «هاگیا صوفیا»، به معنی کلیسای حکمت مقدس گرفته شده است. در معماری بنای مسجد ایاصوفیه طاقها و ستونها بهطرز زیبایی با هم هماهنگ هستند. چهار ستون بزرگ و باشکوه، چهار طاق مسجد ایاصوفیه استانبول را بالا نگاه داشتهاند و گنبد بزرگ ایاصوفیه روی این ستونها قرار داده شدهاند. ۴۰ پنجره کنار یکدیگر در ساقه گنبد مسجد قرار دارند که نور خورشید از آن ها به درون بنای ایاصوفیه مىتابد. عمق گنبد ۱۸ متر، و ارتفاع آن از سطح زمین ۵۶ متر است و قطر آن ۳۳ متر بههمراه دو نیم گنبد است. مسجد در طولانیترین قسمت طولی برابر با ۸۲ متر و عرضی برابر با ۷۳ متر دارد.
از کلیسای ایاصوفیه تا موزه ایاصوفیه : ایاصوفیه که با نامهای حاجیا سوفیا یا هاگیا صوفیا (ترکی: Ayasofya/یونانی:Ἁγία Σοφία) نیز شناخته میشود، از کلیساهای مسیحیت شرق محسوب میشد. این کلیسا در دوره امپراتوری بیزانس در سال ۵۳۲ میلادی، بنا به دستور امپراطور کنستانتین اول ساخته شد و در قرن ۶ میلادی توسط جاستنیانوس مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت. برای بازسازی بنا دو معمار به نامهای ایسیدوروس (از میلتوس یا سوکلی فعلی) و آنتییوس (از تراللس یا آیدنلی فعلی) ماموریت یافتند. بنا با کار ۱۰ هزار کارگر در طول پنج سال و تحت نظر ۱۰۰ استاد تکمیل شد و به تاریخ ۲۷ آرالیک ۵۳۷ افتتاح شد. این کلیسا در ابتدا کلیسای بزرگ نام گرفت. پس از فتح استانبول، محمد دوم دستور داد کلیسای ایاصوفیه را به مسجد تبدیل کنند. سلیمان اول دستور داد نقاشیها و نگارگریهای داخل ایاصوفیه را بپوشانند تا نماز جمعه در آنجا خوانده شود. سلیم دوم به معمار سنان دستور داد ایاصوفیه را مرمت کند. در زمان مراد سوم، مناره و منبر و محراب به ساختمان ایاصوفیه افزوده شد. در زمان مراد چهارم، آیاتی از قرآن به خط مصطفی چلبی روی دیوارها و سقف ایاصوفیه نگاشته شد؛ علاوه بر این لوحههایی دورتادور سقف ایاصوفیه نصب شد که روی آنها نامهای الله، محمد، ابوبکر، عمر، عثمان، علی، حسن و حسین نوشته شده بود. این لوحهها در زمان سلطنت عبدالمجید با الواح مدوری که به خط ابراهیم افندی نوشته شده بود، جایگزین شد. پس از اعلام حکومت جمهوری در ترکیه و به قدرت رسیدن آتاتورک، ایاصوفیه به موزه تبدیل شد و تا امروز به همین شکل باقیمانده است.
معماری مسجد ایاصوفیه : هنر معماری در روم شرقی (بیزانس) تا قرن ششم میلادی تحتتاثیر مسیحیت آغازین بود. این هنر در قرن ششم میلادی با آغاز حکومت ژوستی نیانوس، به وجود آمد. او در هنرپروری همتای کنستانتین بود و آثار مورد حمایت و تشویق وی، همه شکوه و عظمتی شاهانه داشتند تا جایی که دوران فرمانروایی او را به حق «نخستین عصر طلایی» هنر امپراتوری روم شرقی نامگذاری کردهاند.
برخی از ویژگیهای برجسته سبکی معماری بیزانس (۳۰۰-۱۰۰۰ میلادی) شامل موارد زیر میشود:
- نقشه صلیبی یونانی با دیوارهای آجری طرحدار بهشکل پیچدار، مشبک یا هفت و هشت
- گنبد بزرگ روی نیمگنبدهای معلق
- نمای خارجی ساده
- ستونهای ردیفی
- سرستونهای حجاری شده سبدی شکل
- راهروهای پوشیده از مرمر رنگی و موزاییکهای پردانه در طبقه فوقانی
پل صلح تفلیس
پل صلح در تفلیس، پایتخت گرجستان پلی کمانی شکل و مخصوص پیاده روی است و یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری شهر به شمار می رود. این پل بر فراز رودخانه کورا کشیده شده و منطقه شهر قدیمی تفلیس را به پارک رایک وصل می کند. پل صلح در سال ۲۰۱۰ به دستور شهرداری تفلیس درست شد و از آن زمان تا الان تبدیل به یکی از پربازدیدترین جاذبه های شهر شده است. با ساخت پل صلح (Bridge Of Peace)، بنایی مدرن در قلب تاریخی شهر به وجود آمد تا بر روی آن تفلیس و معماری زیبایش را از نمای بالا تماشا کنید و محسور زیبایی های این شهر شوید. به روی این پل زیبا که بروید در یک سمت چشم انداز بینظیری از کلیسای متخی، مجسمه واختانگ یکم (موسس گرجستان) و قلعه ناریکالا را می بینید و در سمت دیگرش، پل باراتاشویلی و اداره ریاست جمهوری نظرتان به خود جلب می کند. می توانید در وسط پل بایستید و در حالی که از نسیم خنک رودخانه بر روی پل لذت می برید بهترین تصاویر را از شهر تفلیس به ثبت برسانید. از روی این پل که بگذرید وارد پارک رایک می شوید، پارکی سرسبز و خوش آب و هوا که از بهترین جاههای تفلیس برای تفریحات خانوادگی ست. از این پارک می توانید سوار تراموای هوایی شوید و خودتان را به قلعه ناریکالا برسانید. طراحی این پل شیبه موجودات دریایی است و در بالای آن یک گنبد شیشه ای قرار دارد که در شب با هزاران لامپ ال ای دی می درخشد. شب که می شود پل حال و هوایی دیگر به خود می گیرد؛ به غیراز چراغ های بالا، نرده شیشه ای پل هم که در سراسر طول پل کشیده شده با ال ای دی های کم قدرت روشن می شوند و زیبایی چشم نوازی به پل می دهند. همه این چراغانی ها ۹۰ دقیقه قبل از غروب آفتاب روشن می شوند و رودخانه کورا و اطراف آن را روشن و نورانی می کنند. همه دوربین به دست می شوند تا این نورپردازی های زیبا را پس زمینه عکس هایشان کنند و برای همیشه لحظات لذت بخش قدم زدن بر روی این پل را ثبت کنند. این پل ۱۵۰ متری به پیشنهاد شهرداری تفلیس ساخته شد تا منطقه قدیمی شهر را به منطقه جدید وصل کند، در واقع این پل مرکز تاریخی و قدیمی تفلیس را در قسمت شرق به پارک رایک در قسمت غرب وصل می کند، پارکی که از آنجا شهر جدید تفلیس شروع می شود. پل صلح را معماری ایتالیایی به نام «میشل دی لوچی» طراحی کرد، معماری که قبلا سازمان ریاست جمهوری گرجستان و ساختمان وزارت امور داخلی را طراحی کرده بود، طراحی نور پل هم با شخصی فرانسوی بود. سازه این پل در کشور ایتالیا ساخته و به گرجستان منتقل و در ۶ می ۲۰۱۰ رسما افتتاح شد.
میدان جمهوری ایروان
میدان جمهوری ایروان مکانی فوقالعاده مهم برای تمامی مردم ارمنستان است و مقصدی جالب و سرگرمکننده برای گردشگران به شمار میرود. این میدان با ساختمانهای مهمی احاطه میشود و در طول سال میزبان جشنها و رویدادهای متنوعی است. همچنین فوارههای موزیکال میدان جمهوری، از دیگر جاذبه های گردشگری ایروان در این مجموعه است که مردم محلی و گردشگران را به این مکان جذب میکنند. میدان جمهوری ایروان که سابقا با نام میدان لنین شناخته میشد، یکی از دیدنیترین مناطق ایروان، پایتخت زیبای ارمنستان به شمار میآید. موقعیت آن در مرکز شهر بهگونهای است که توسط خیابانهای اصلی قطع میشود. همچنین میدان جمهوری یکی از مکانهایی است که هر گردشگر تور ارمنستان، یکبار از آن دیدن خواهد کرد. این میدان بیضی شکل به محلی برای برگزاری مهمترین کنسرتهای موسیقی و اجرای آهنگهای مختلف نیز تبدیل شده است که البته محدود به آهنگهای ارمنی نمیشود. همین موضوع سبب شده است افراد از سراسر ارمنستان برای شرکت در این مراسم جذاب به این مکان بیایند. همچنین در طول سال جشنها و رویدادهای گوناگونی در آن برگزار میشود که تماشای آنها میتواند برای کس با هر فرهنگی لذتبخش باشد. میدان جمهوری ایروان در مرکز شهر قرار دارد. نزدیکترین ایستگاه مترو به آن، ایستگاه میدان جمهوری است که در فاصلهای کمتر از ۳۰۰ متر از آن واقع شده است.
تاریخچه میدان جمهوری ایروان : دوران اتحاد جماهیر شوروی، عصر بازسازی برای تمام کشورهای اتحاد جماهیر شوروی بود و ارمنستان نیز از این امر مستثنی نبوده است. نقشه بازسازی میدان درسال ۱۹۲۶ مطرح شد و تا سال ۱۹۵۲ برای پیشرفت آن تلاشهایی صورت گرفت. معمار ارشد آن، آلکساندر تامانیان نام داشت که پس از انقلاب از پتروگراد به ایروان نقل مکان کرده بود. اولین نقشه بازسازی ایروان در سال ۱۹۲۴ کشیده شد که در آن توجه خاصی به ساخت این میدان داشتند. اگرچه بخش عظیمی از نقشههای تامانیان غیرقابلاجرا و سخت به نظر میرسیدند؛ این میدان ساخته شد. تمامی تکیهخانهها، رستورانها و حمامها تخریب شدند و جای خود را به ساختمانهای جدید دادند. این ساختمانهای جدید ترکیبی از سبکها و معماریهای برتر جهان را به نمایش میگذاشتند. از آنجا که در سالهای قبل مجسمهای از لنین در میدان وجود داشت، میدان را با نام لنین میخواندند. لنین یک انقلابی مارکسیستی بود که خرد و سیاستش منجر به انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ شد. این مجسمه نیز توسط هنرمند برجسته شوروی، سرگئی مرکوروف ساخته شد و در قسمت جنوبی این میدان بیضی شکل قرار گرفت. در نوامبر سال ۱۹۴۰ و همزمان با بیستمین سالگرد جمهوری ارمنستان شوروی، از این مجسمه که توسط دو معمار برجسته به نامهای ناتالیا پرموزووا (Natalia Peremuzova) و لوون وارتانو (Levon Vartanov) طراحی شده بود، رونمایی کردند. این مجسمه همچنین به سبب جزییات موجود در آن و محل قرارگیریاش، یکی از بهترین مجسمههای ساخته شده از لنین بود که در تمام ساعات شبانهروز خودنمایی میکرد. این مجسمه در حال حاضر در این میدان وجود ندارد. پس از آنکه ارمنستان مجددا استقلال خود را به دست آورد، مجسمه را از آن محل برداشتند و اکنون در حیاط موزه تاریخ ملی نگهداری میشود.
معماری میدان جمهوری ایروان : به طورکلی میدانها درشهرهای مختلف به طرق گوناگون ساخته میشوند. برخی از آنها توسط یک معمار طراحی میشوند و همیشه سبک خود را حفظ میکنند. در حالی که تعدادی از آنها ممکن است در طول دهههای مختلف ساخته شوند؛ بدین معنا که نهتنها معماران مختلف بر ساخت آنها نظارت داشتهاند، بلکه سبکهای معماری مختلفی را نیز شامل میشوند، بهعنوان مثال میدان سنت مارک در ونیز یا میدان پالاس در لنینگراد. میدان جمهوری نیز که ۱۴۰۰۰ مترمربع مساحت دارد، دارای یک سبک معماری واحد است.
فوارههای موزیکال میدان جمهوری ایروان : در هنگام عصر این میدان بسیار شلوغ است، خصوصا از بهار تا پاییز؛ زیرا در این بازههای زمانی فوارههای موزیکال کار خود را آغاز میکنند. این فوارهها توسط مهندس و دانشمندی به نام آبرام آبرامیان طراحی شده است. فوارههای موزیکال نمایشی نورانی و زیبا را در مقابل گالری هنر و موزه تاریخ به نمایش میگذارند. رنگهای فوارهها مطابق با ریتم آهنگها تغییر میکنند. همچنین جریانهای آب به نوبت تغییر مسیر میدهند. این نمایش واقعا سرگرمکننده و جذاب است و ارزش بازدید را دارد.
غار علیصدر همدان
در روستای علیصدر از توابع شهرستان کبودراهنگ و۷۵ کیلومتری شمال غربی شهرهمدان یکی از عجایب طبیعی جهان و نمونه نادری از غارهای آبی قابل قایقرانی به نام غار علیصدرواقع شده است که به طول جغرافیایی ۴۸درجه و ۱۸دقیقه و عرض درجه و۱۸دقیقه دارای ارتفاع ۱۹۰۰متر از سطح دریاست.امکان دسترسی به غار علیصدر ازسه مسیر فراهم است: ۱-همدان لالجین به بیجار که جدید الاحداث و مناسب تر است. ۲-از تقاطع سه راهی پایگاه هوایی نوژه ( در جاده همدان به رزن) ۳-از طریق همدان به صالح آباد. غار علیصدر در ارتفاعات ساری قیه ( صخره زرد)به وجود آ مده است.در این کوه دو غار دیگر به نامهای سوباشی و سرآب وجود دارد که ترتیب ۱۱و ۷ کیلومتربا غارعلیصدر فاصله دارند به لحاظ گسترش زیاد لایه های سنگ آ هک متبلور در منطقه امکان ارتباط بین غارهای مذکور با غار علیصدر وجود دارد.
تاریخ پیدایش :
زمین شناسان قدمت سنگ های این کوه را به دوران دوم زمین شناسی یعنی دوره ژوراسیک ( ۱۹۰ تا ۱۳۶ میلیون سال قبل ) نسبت می دهند و شواهد به دست آمده از درون غار حاکی از آن است که این غار پناهگاه انسان های اولیه بوده است . مردم روستای علیصدر و روستاهای اطراف از قدیم الایام به وجود آن پی برده بودند واز آب آن بهره برداری می کرده اند ولی هیچگاه کاربری گردشگری آن مطرح نبوده است تا اینکه در پنجم مهرماه ۱۳۴۲ گروهی ۱۴ نفره از اعضاءهیئت کوهنوردی همدان غار علیصدر را مورد بازدید وکاوش قرار دادند. این عده توانستند با وسائل ابتدایی مانند چراغ دستی و تیوب لاستیک مقداری در درون غار پیشروی کنند بازدید این گروه در روزنامه های محلی منعکس شد ودر سال ۱۳۴۶ با پخش خبر کشف یک غار شگفت انگیز و بی انتها در سطح رسانه های ملی سیل محققان کوهنوردان و علا قمندان اثر طبیعی به سوی آن سرازیز شد . در سال ۱۳۵۲ کوهنوردان همدانی دهانه ورودی غار را به قطر ۵۰ سانتیمتر تعریض نمودند واز سال ۱۳۵۴ استفاده عمومی از غار علیصدر آغاز شد در آن زمان اهالی روستا مسافران را با چراغ دستی قایق و پارو به دیدن قسمتهای ابتدایی غار می بردند .
چگونگی ایجاد:
- در نتیجه ترکیب آب حاصل ازبارش قطرات باران با گاز دی اکسید کربن موجود در هوا تشکیل اسید کربنیک ضعیف ونفوذ آن در زمینهای آ هکی و انجام واکنش شیمیایی ترکیبی نا پایدار به نام بی کربنات کلسیم به وجود آورده است چون این ماده در آب محلول است در درون لایه های آهکی ضخیم فضاهای خالی ریزی ایجاد کرده واین فضاهای خالی میلیون ها سال گسترش پیدا کرده و به مورور به هم پیوسته اند وبه عبارتی میلیونهاسال قلم صانع جهان خلقت به حکاکی ونقش آ فرینی این شاهکار شگفت انگیز مشغول بوده است تا این غار بسیار وسیع در دل زمین ایجاد شده است .
زیبایی های غار علیصدر :
- غار علیصدر از بسیاری جهاد علی الخصوص به علت وجود گذرگاههای ممتد آبی و دریاچه های وسیع و قابل قایقرانی که در سرتا سر غار گسترده شده اند یک از زیبا ترین جلوهای طبیعی ایران وجهان و پدیده ای منحصر به فرد در نوع خود میباشد که فقط در معدودی از غارهای جهان مثل غار مولیس در فرانسه و غارهای شوالیه وبوکان در استرالیا چنین زیبائیهای خیره کنندهای وجود دارد آب دریاچه غار بدون رنگ و بو میباشد و مزه آن معمولی است وهیچگونه حیات جانوری در آن وجود ندارد درجه حرارت آن در طول سال ثابت ودر حدود ۱۲ درجه سانتی گراد و به قدری زلال است که تا عمق ۱۰ متری با نور معمولی و چشم غیر مسلح بخوبی قابل رویت است نتایج آزمایشهای فیزیکو شیمیائی بر رور آن نشان می دهد که در نقاط مختلف غار ثرکیبات شیمیائی آن نزدیک به هم بوده وجزء آبهای بی کربناته کلسیک سبک با ph اسیدیته نزدیک به خنثی میباشد وبدلیل وجود املاح آهکی فراوان در آب غیر قابل خوردن است از آنجا که مازاد آب غار توسط رشته های مختلفی ( مثل چشمه شور ) به خارج غار هدایت می شود لذا ? سطح آب در طی فصول و سالهای مختلف به استثنا ء مواقع کم آ بی یک نواخت است ولی در مواقع کم آبی دارای نواساناتی بوده که آثار آن برروی دیواره غار به خوبی مشهود است.آب غار در قسمتهای مختلف آن از صفر تا ۱۴ متر در نوسان است آب دریاچه غار از چشمه های زیر زمینی ریزش مداوم آب از دیوار وسقف غار تامین میشود که منشا آنها به طور کلی از محل ریزشهای جوی است سقف غار که در بعضی قسمتها تا حدود ۱۰متر از سطح آب ارتفاع دارد پوشیده از کربنات کلسیم خالص ودر بعضی قسمتها مخلوط با عناصر دیگر است که برسر راه جریان آب از خارج به داخل غار به وجود آمده اند این روسوبات به صورمختلف استالا کتیت هایی ( چکنده ) را تشکیل داده اند ودر کف غار ودر جاهایی که آب وجود ندارد استالاکمیت هایی ( چکیده) با اشکال متنوع و جذاب به فور دیده میشود منظره داخل غار بسیا ربدیع و هوای آن یسبار پاک و لطیف بوده و عاری از هر گونه گرد وغبار والودگی میکروبی است ودر تابستان خنک ودر زمستان گرم و مطبوع است همچنین هوای داخل غار سبک بوده وحالت سکون مطلق دارد به طوری که چنانچه شمعی در آنجا روشن کنند هیچ گونه حرکتی در شعله شمع دیده نمی شود.در برخی از معابر غار ۱۰ الی۱۱ کیلومتر پیشروی شده است ولی هنوز تمام کانلها و شبکه های ارتباطی غار کشف نشده اند در حال حاضر پس از طی مسیر قابل قایقرانی غار نوردی پیاده در قسمت خشکی غار آغاز می شود و گردشگران پس از طی مسافتی نسبتا طولانی مجددا با قایق ادامه مسیر می دهند تا کنون ۱۴ کیلومتراز معابر غار کشف شده ولی تنها ۴ کیلومتر از معابر که با پرژکتور نور پردازی شده اند مورد بازدید قرار می گیرند در مجموع بازدید از محوطه وسیع قندیل بزرگ جزایر سوم و چهارم قایقرانی غار نوردی و گذر از پیچ و خم گذرگاههای آبی و دالانهایی با سقف بلورین به بیننده می با وراند که در این اثر حقیقتا یکی از شاهکار های جهان آفرینش است و هیچ وصفی توان توصیف این همه شکوه و زیبایی را ندارد.
کاخ بیلربی استانبول
کاخ بیلربی (Beylerbeyi Palace) واقع در استانبول یکی از زیباترین بناهای استانبول است که در قسمت آسیایی تنگه بسفر واقع شده است . این کاخ بسیار چشم نواز از گل های مگنولیا پوشیده شده است. قدمت آن به قرن نوزدهم میلادی می رسد . این بنای با شکوه به دستور سلطان عبدالعزیز ساخته شد که در تابستان ها ، برای پذیرایی از مهمانان خارجی و مقامات عالی رتبه از آن استفاده می شد . یکی از میهمانان خارجی که از وی در این کاخ پذیرائی شده ملکه فرانسه ، ملکه اژنی بوده است. در دکوراسیون داخلی آن نقشهای شرقی و ترک همراه با تزئینات به سبک مغرب زمین به کار برده شده است . داخل این کاخ با لوسترهایی بی نظیر ، چینی های مخصوص و گلدانهای سرامیکی تزئین شده دیده می شود که با فرشهایی گرانبها زیبایی منحصر به فردی به این کاخ بخشیده است.