صحنه
نوژیوران
چشمانت راببند و مجسم کن تصویری بی بدیل از خالق بی همتا را. کوهی استوار که قامتی دارد به بلندای تاریخ و دشتی وسیع که گره خورده به دامنه ی سرسبز کوه… کمی آن طرف تر می جوشد از دل کوه آب پاک و زلال و در پهنه ی دشت سرازیر می شود و راه خود را به سوی آبادانی دنبال می کند… آسمان آبی …کوه سربرافراشته به آسمان…دشت وسیع و سرسبز…رود خروشان. آوای دل انگیز پرندگان و شرشر آب می سازد ملودی طرب انگیز… و شوری می آفریند در دل هر شنونده و بیننده. می دانم که به وجد آمده ای از این همه زیبایی رویایی … اما نه! رویا نیست. این زیبایی بی نظیر را می توان در عالم واقع بیابی. پس عزم سفر کن و بیا… با من بیا به دیاری که آسمانش ، آسمان خدا به رنگ همیشگی…کوهش بیستون…آب و سرابش از رودخانه ی پرآب و بی قرار دینور، که سرازیر شده از دامنه ی کوه پراو، و دشت آن نوژی وران… دشتی سرسبز و مثال زدنی با توصیفی که آورده ام… آبادانی اش افزون شده با آبادی به نام نوژی وران و ساخته شده پلی بر رودش به همین نام…نوژی وران. نوژی وران، در زبان محلی لکی به معنای عدس می باشد و بران یا وران ” سرزمینی را گویند که بر یا ثمره ی عدس دارد. دشت و روستای نوژی وران چمچمال در ۲۴ کیلومتری شهر صحنه از توابع استان کرمانشاه ، در سه کیلومتری غرب جاده کرمانشاه – سنقر و در پشت کوه بیستون واقع شده است. این روستا علاوه بر موقعیت مکانی زیبایی که دارد، دارای جاذبه های توریستی و گردشگری نیز می باشد… از آن جمله می توان به پل نوژی وران که یادگاری از عهد صفویه است و قبرستان قدیمی که به قبر گوری (قبر گبر یا زرتشتی) معروف است و قدمتی چند هزار ساله دارد اشاره کرد. مردمانش ساده و صمیمی ، دارای گویش لکی و ادبیاتی غنی. در اساطیر آمده است از شیرین سخن پارسی، فردوسی که عشق فرهاد به شیرینش سببی گشت تا فرهاد مسیر آب را عوض کند از دل بیستون و برساند آب نوژی وران را به دلدار خود شیرین… و چه به جا گفته اند شنیدن کی بود مانند دیدن…به راستی که باید دید!
اولین سکونتگاه خاور میانه
شاید برایتان عجیب باشد اما حقیقت دارد که قدیمی ترین سکونتگاه بشری خاورمیانه، در ایران و استان کرمانشاه قرار دارد! تپه تاریخی و باستانی شیخیآباد در منطقه دینور شهرستان صحنه اولین زیستگاه بشر در دوره نوسنگی است که در خاورمیانه شناخته شده است. تاریخچه این منطقه وقتی روشن شد که یکی دو سال قبل، سازمان میراث فرهنگی با همکاری باستانشناسانی از انگلستان به سرپرستی پروفسور راجرس متیوس کاوشهایی را در این منطقه انجام داد و نمونههایی از دیوارهای چینهای، اشیای گلی و زغال کشف کرد و استخوانهای زینت داده شده را برای آزمایش کربن چهارده به دانشگاه آکسفورد ارسال کرد. پس از آزمایش هایی که انجام شد، محققان به این نتیجه رسیدند که تپه تاریخی دینور کرمانشاه نخستین زیستگاه بشر در خاورمیانه است و گسترش تمدن خاورمیانه از این نقطه آغاز شده. در کاوش این تپه عمر آن ۱۱ هزار و ۸۰۰ سال مشخص شد که قدیمی تر از مجموعه گنج دره هرسین ۱۰ هزار ساله است.باستان شناسان در این تپه فضای معماری یک خانه مسکونی و بافت آن، فضای معماری معبدی مقدس که با چهار شاخ بز کوهی و قوچ تزیین شده، مجسمه گلی مربوط به یک الهه ونوس، استخوانهای تزئین شده و ابزار استخوانی و سنگی را پیدا کردند که هریک از آنها گواهی بر قدمت و تمدن کهن منطقه است.
آنها در کاوش های خود یک الهه منحصر به فرد را کشف کردند که نمونه آن در تپه سراب کرمانشاه وجود دارد. این الهه در مقایسه با الهه تپه سراب، کوچکتر و از نظر باستان شناسان انگلیسی نمونه علمی منحصر به فردی است. در زمان کاوشهای این تپه مسئله گیاه باستانشناسی و استخوانشناسی نیز مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و ۵۵ نوع دانه گیاهی از جمله جو وحشی و عدس و استخوان حیوانات وحشی مانند قوچ، بز کوهی و نوعی ماهی به دست آمد. دوران نوسنگی در غرب ایران یکی از دوره هایی است که باستان شناسان معتقدند درباره آن خلاء مطالعاتی وجود دارد. به خصوص که وجود این تپه باستانی، ثابت می کند که هنوز رازهای زیادی از دوره های اولیه سکونت بشر برای کشف شدن در این منطقه وجود دارد! بد نیست بدانید که یکی از مهمترین رخدادهای تحول بشر، گذار انسان از دورهی غارنشینی به روستانشینی بوده که همراه با کشاورزی، دامداری و اهلی کردن حیوانات بوده است. در واقع، استقرار انسان در روستا، زمینه را برای انقلاب دوم، یعنی شهرنشینی آماده کرد. پژوهشهایی که در دهه ۱۹۷۰ میلادی در ایران انجام شدند، بیشتر درباره کاوشهایی در زاگرس مرکزی بودند که توسط هیأتهای خارجی انجام میشدند و بیشتر اطلاعات آنها نیز چاپ نشدند. به این ترتیب، نقش ایران در این تحول مشخص نبود. اما با انجام لایهنگاری و تاریخگذاری در تپه شیخیآباد روستای کرتویج که شش تا هفت متر آثار از دورهی نوسنگی دارد، مشخص شد که رشد ایران در این تحول تحت تأثیر بینالنهرین نبوده است. بخش دینور در شهرستان صحنه قرار دارد و از شمال به شهرستان سنقر، از جنوب به کرمانشاه، از شرق به شهرستان صحنه و از غرب به بخش بیلوار از توابع بخش مرکزی شهر کرمانشاه محدود میشود.