ونیز
تصاویری جالب از شهرهای جهان در گذشته و حال
نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۱۸۷۶-۱۹۳۲-۱۹۸۸- ۲۰۱۳
لانگ بیچ، ایالات متحده آمریکا، ۱۹۵۳-۲۰۰۹
دبی، امارات متحده عربی، ۱۹۹۰-۲۰۱۳
لس آنجلس، ایالات متحده آمریکا، ۱۹۷۰-۲۰۱۴
کوالالامپور، مالزی، ۱۹۹۰-۲۰۱۴
چن ژن، چین، ۱۹۸۰-۲۰۱۱
سنگاپور، ۱۹۹۰-۲۰۱۴
جاکارتا، اندونزی، ۱۹۶۵-۲۰۰۵
آتن، یونان، ۱۸۶۰-۲۰۱۰
تورنتو، کانادا، ۱۹۳۰-۲۰۱۴
پاناما سیتی، جمهوری پاناما، ۱۹۳۰-۲۰۱۰
هنگ کنگ، ۱۹۲۰-۲۰۰۰
فورتالزا، برزیل، ۱۹۷۵-۲۰۱۱
شانگهای، چین، ۱۹۹۰-۲۰۱۴
پاریس، فرانسه، ۱۹۰۰-۲۰۱۲
ونیز، ایتالیا، ۱۹۷۰-۲۰۱۰
سیدنی، استرالیا، ۱۹۳۰-۲۰۱۴
توکیو، ژاپن، پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ و ۲۰۱۳
گیتورن، ونیز هلند
گیتورن (Giethoorn) دهکده ای واقع در بخش هلندی از محدودۀ اویریسیل (Overijssel) می باشد که در محدودۀ شهری استینویکرلند و به فاصلۀ ۵ کیلومتری از شهر استینویک (Steenwijk) واقع شده است. گیتورن در گذشته شهری مخصوص پیاده رو ها بوده (ماشین ها اجازۀ تردد نداشته اند) و در هلند با لقب “ونیز شمال” یا “ونیز هلند” شناخته می شده است. این دهکده خصوصا بعد از سال ۱۹۵۸ معروف شد؛ یعنی بعد از زمانی که کارگردان هلندی، برت هانسترا، کمدی معروف فانفار (Fanfare) را در آن شهر بر روی صحنه برد. به همین دلیل گیتورن یک شهر توریستی شناخته شده در سطح بین المللی است که در هلند واقع شده است. در قسمت قدیمی دهکده، هیچ جاده ای وجود نداشت و تمام رفت و آمد ها از طریق یک کانال و از روی آب انجام می شد (امروزه نیز فقط یک مسیر دوچرخه سواری دارد). همچنین، دریاچه های موجود در دهکده در طی عملیات استخراج ذغال سنگ بوجود آمده اند.
این شهر در ابتدای سال ۱۲۰۰ به عنوان یک پارک حفاظت شده شروع به توسعه و پیشرفت نمود. اولین ساکنین این منطقه کشاورز بودند و در طی فعالیت خود، تعداد بی شماری شاخ بز وحشی کشف کردند. این شاخ ها متعلق به بزهایی بودند که در سال ۱۱۷۰ در طی سیل جان داده بودند. نام این شهر از روی شاخ بز گرفته شده (Geytenhoren) و نام امروزی (Giethoorn) شکل کوتاه شدۀ آن است. کانال های این دهکده در طی روز بسیار شلوغ هستند پس صبح زود زمان مناسب تری برای بیرون رفتن و گشت و گذار می باشد. همچنین می توانید به راحتی به شهر رفته و یک روز را در آنجا بمانید زیرا این دهکده به شهر آمستردام نزدیک است و می توانید سفر سیاحتی فوق العاده ای داشته باشید.
شهری روی آب
برای دیدن شهری که قلبش با آب میتپد لازم نیست راه دوری تا ایتالیا و ونیز بروید. این شهر نزدیک شماست. در خوزستان؛ شوشتر! گیرشمن، باستانشناس سرشناس، معتقد است غار پیده، نخستین سکونتگاه بشری بوده است و این یعنی ۱۰ هزار سال قدمت. عیلامشناس معروف والترهینس در کتاب دنیای گمشده عیلام، احتمال داده است شوشتر امروز همان آدامدن عیلامی باشد. اما آنچه این شهر استان خوزستان را جذابتر میکند آبی است که در دل آن جریان دارد. باستانشناسان گمانه میزنند که در دوره هخامنشی اقتصاد وابسته به کشاورزی سبب شد سنگ بنای این آبشارها برجا گذاشته شود. حفر نهرهای ساخته دست بشر «گرگر» و «داریون» را هم به این دوره نسبت میدهند. پس از هخامنشیان، ساسانیان بودند که تحولی عظیم در منطقه ایجاد کردند و بینظیرترین شبکه آبیاری در اعصار کهن را در این منطقه بنا نهادند. محوطه این آبشارها مجموعهای است از سدها، تونلها، کانالهای فرعی و آسیابهای آبی. هرچند آبشارهای شوشتر را با هدف کشاورزی بنا نهادند، اما اهداف صنعتی، بازرگانی، دفاعی و معماری هم به راحتی در سایه کشاورزی به دست آمد. در منطقه شوشتر دهها آسیاب ساخته شده که بزرگترین مجموعه صنعتی تا پیش از انقلاب صنعتی به شمار میرود. بعد از مرگ نادرشاه اوضاع شوشتر مانند سایر نقاط کشور دچار هرج و مرج شد. در زمان کریمخان زند نیز به دلیل شورشهایی که در شوشتر صورت گرفته و انواع شر و درگیری،کشاورزی و کسب و کار در این شهر از رونق افتاد.
رودی که خندق بود : شوشتریها از رودخانه دور شهرشان به عنوان خندقی برای دفاع هم استفاده میکردند. استفادهای که شوشتر را برای دورهای در تاریخ غیرقابل تسخیر کرده بود. رودخانه ساخته دست بشر «گرگر» قابل کشتیرانی بود و برای تجارت و بازرگانی از آن استفاده میشد. در سایت پایگاه میراث فرهنگی منطقه شوشتر از پل و سد شادروان در منطقه، به عنوان معدود راههای عبور از رودخانه پهناور کارون نام برده شده که گمان میرود جاده شاهی نیز از همین پل عبور میکرد. برخی تاریخدانان معتقدند شوش و شوشتر را شوشیندخت (شوش) زن یزدگر پسر شاپور ساخت. اما برخی دیگر میگویند این نام در اصل «ششدر» است چون شهر شش در یا شش دروازه داشت. در زمان افشاریه به دلیل شورشی که در این شهر علیه حکومت مرکزی انجام شد، نادرشاه به شوشتر لشکر کشید و پس از فتح شهر دست به فجایع زیادی زد. به طوری بسیاری از بزرگان شهر را کشتند. بعد از مرگ نادرشاه اوضاع شوشتر مانند سایر نقاط کشور دچار هرج و مرج شد. در زمان کریمخان زند نیز به دلیل شورشهایی که در شوشتر صورت گرفته و انواع شر و درگیری،کشاورزی و کسب و کار در این شهر از رونق افتاد. پل بند «گرگر» بر فراز مجموعه آسیابها و آبشارها قرار دارد که مسیر رودخانه «گرگر» را مسدود کرده و عملکردی مانند سدهای امروزی دارد که منجر به هدایت آب به تونلهای مجموعه «آسیابها» میشود. پیشینه ساخت این پل بند را به دوره صفوی نسبت می دهند.در «مجموعه آسیابها و آبشارها» تعداد قابل توجهی آسیاب وجود دارد و نمونه کامل و بزرگی از به کارگیری نیروی آب برای چرخاندن آسیاب ها را می توان در این مجموعه مشاهده کرد. در شوشتر به آسیاب «آسیو» (Asyo) و مجموعه آسیابها «آسیووا»(Asyova) میگویند. در مجموعه آسیابهای شوشتر آسیابها از نوع تنورهای (پرهای) و شیبی (چرخی) بودند.پل بند شادروان روی شاخه شطیط ساخته شده و یکی از اساسیترین بخشهای تأسیسات آبی شوشتر است. این پل بند در فهرست آثار ملی هم ثبت شده است. پیشینه ساخت این پل بند مربوط به دوره شاپور ساسانی است و بر اساس شواهد و مدارک، در زمان شاپور ساسانی پیریزی و ساخته شده است. پل بند شادروان در ۳۰۰ متری جنوب بند میزان، در شمال غربی شوشتر، ساخته شده است و در حال حاضر بقایای آن در کنار پل آزادگان به چشم میخورد.