جهانشناسی
گرجستان – تفلیس – میدان آزادی
میدان آزادی تفلیس (Freedom Square) که با نام “یروان، Ervan” نیز شناخته می شود، واقع در شهر تفلیس در کشور گرجستان می باشد. این میدانی است که قبلاً میدان پاسکوویچ یریوانسکی Paskevich Yerevanski نامیده می شد و بعدا میدان لنین و در آخر میدان آزادی نام گرفت . این میدان به طور مختصر میدان یروان نیز نامیده می شد . پاسکوویچ یروانسکی یک سرهنگ روسی بود و این عنوان را به خاطر تسخیر شهر ایروان برای امپراطوری روسیه دریافت کرد . در مجاورت کناره شرقی میدان آزادی فضای باز کوچک با یک فواره موجود است . بین مجسمه پوشکین و آن فواره ، “کامو” به خاک سپرده شده است. کامو یک شخصیت معروف انقلابی بود ولی حالا سنگ قبرش در آن مکان مدفون شده و نامعلوم است . این میدان محلی برای تظاهرات توده های مختلف از جمله کسانی که برای استقلال گرجستان از اتحاد جماهیر شوروی، انقلاب رز، و دیگران بوده است، می باشد. در سال ۲۰۰۵، میدان آزادی محلی بود که در آن رئیس جمهور وقت ایالات متحده ،جورج دبلیو بوش، و رئیس جمهوری گرجستان، میخائیل ساکاشویلی، خطاب به جمعیت صد هزار نفری، شصتمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم را جشن گرفتند.
موزه هرژه؛ به نام نویسنده تن تن برای همه کودکان قرن بیستم
ماجراهای تَنتَن و میلو (به فرانسوی: Les Aventures de Tintin) از معروفترین داستانهای مصور است که تاکنون به بیش از ۷۰ زبان ترجمه شده و بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به فروش رفتهاست. اولین نسخه از رشته ماجراهای تنتن و میلو در سال ۱۹۲۹ میلادی، توسط ژرژ رمی در روزنامهای در بروکسل به زبان فرانسوی منتشر شد. نویسنده ماجراهای تنتن، «ژرژ پراسپر رمی» اهل ایتربیئک (Etterbeek)، شهری در نزدیکی بروکسل بود که با نام مستعار کار میکرد. ژرژ رمی که بعدها اسم مستعار هرژه را برای خود برگزید در ۲۲ می سال ۱۹۰۷ در ایتربیئک، در کشور بلژیک به دنیا آمد.او با خلق پسری به نام تنتن توانست جذابترین، زیباترین و در عین حال پرفروشترین مجموعه کتابهای مصور قرن بیستم را به دنیا معرفی کند. در سال ۱۹۲۹ اولین داستان از این مجموعه، «فرار از شوروی» به صورت سیاه و سفید و هفتهای یک صفحه در مجله قرن بیستم کوچولو چاپ شد. هشت کتاب دیگر این مجموعه نیز در ابتدا به صورت سیاه و سفید به چاپ رسیدند و سپس در سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۵ به درخواست انتشارات کاسترمن که ناشر کتابهای تنتن بود، رنگی شدند.
قصههای تنتن و میلو درباره ماجراهایی است که برای یک خبرنگار کنجکاو و زیرک و سگش میلو اتفاق میافتد. وی در این ماجراها ضمن حل معماهای پیچیده، دوستانی نیز پیدا میکند که در قسمتهای مختلف به داد تنتن میرسند. دوست همیشه همراه تنتن در این ماجرا ناخدا هادوک است که پس از آشنایی با تنتن در تمام ماجراها همراه تنتن بوده است. ماجراهای تنتن و میلو داستانهایی رئالیستی و برگرفته از رویدادهای تاریخ معاصر هستند که از دوره زمانی بین جنگ جهانی اول و دوم آغاز شده و تا اوج دوران جنگ سرد امتداد مییابد؛ استعمار، نژادپرستی، رقابت میان دو ابرقدرت، مافیا، جنگ نفت و دیگر شاخصهای تاریخ معاصر در داستانهای تنتن تبلور یافتهاند. محتوای داستانها اغلب ماجراجویانهاند، گاهی خیالی و علمی–تخیلی و گاهی رویکردی سیاسی دارند. درحالی که اپیزودهای اولیه فضای فانتزی و شوخطبعانهتری دارند؛ در اپیزودهای بعدی ماجراها به تدریج به سمت واقعگرایی پیش میروند. از میانههای ۱۹۳۰ به جزییات مد و فناوری دقت بیشتری میشود. همه داستانها دارای موقعیتهای طنز و تصاویر خندهدار بیشمار هستند که یادآور اسلپاستیک در فیلمهای صامت ۱۹۲۰ هستند. ویژگی مهم این مجموعه طراحیهای عالی آن است و وفاداری به واقعیت در تصویر کردن اشیایی چون ماشین و قطار و ساختمانها. طراحیهای هرژه به روش لینیه کلر Ligne claire کشیده شدهاند، فیگورهایی با مرز مشخص و سطوح رنگی یکنواخت و بی سایه. حالا میخواهیم شما را به موزه هژره ببریم؛ تا به یاد نویسنده خلاق و مبتکر داستان تنتن با آن آشنا شوید. هژره که خود هرگز فکرش را هم نمیکرد به این شهرت دست پیدا کند حالا برای خود موزهای در بلژیک به نام خود دارد و همه میتوانند داستان کودکی خود را به روایتی دیگر در آنجا ببینند.
موزه هرژه و معماری جستوجوگرش : موزه هرژه بلژیک شما را به سفری شگفتانگیز و عجیب در میان آثار یکی از بزرگترین هنرمندان قرن بیستم، گئورگی پراسپر رمی که به اختصار او را هرژه میشناسیم، میبرد. کارتونیست معروف بلژیکی و خالق شخصیت دوستداشتنی تنتن. بعد از دو سال که کریستیان دپورتزآمپاک، معمار فرانسوی موزه بر روی آن تلاش کرد، بالاخره در سال ۲۰۰۹ این موزه به روی عموم گشایش یافت. این موزه در جنگلی زیبا واقع شده است که یک پل پیاده آن را به لوونلا نویه، جایی که موزه در آن محل قرار گرفته متصل میکند. این موزه آثار هنرمند و نویسنده مطرح بلژیکی هرژه را به نمایش درمیآورد. این موزه از بخشهای فرهنگی، نمایشگاهای دائمی و موقت از آثار هرژه و همین طور ویدیو پروژکتری که زندگی هرژه را بیان میکند، تشکیل شده است.ورودی فضای موزه هرژه بسیار جالب اس؛. عکس تنتن و امضای هرژه! این موزه در مجموع سه طبقه دارد؛ شامل ۹ فضای نمایشگاهی، کافه و سینما. علاوه بر آن نمایشگاه جهان تنتن و میلو هم هست. این موزه متعلق به شرکت مولینسار (مارلین اسپایک) است. به گفته لوران دو فروبرویل، رئیس موزه هرژه، احداث این موزه اهمیت زیادی برای «فانی رودول»، همسر هرژه داشته است: او رویای خود را تحقق بخشیده و این موزه به نظر من فوقالعاده است. شکی ندارم که اگر هرژه زنده میبود و سری به این موزه میزد، واقعا تحت تاثیر قرار میگرفت. این نکتهای بسیار مهم است.فانی رودول، همسر هرژه، مجموعا ۱۷ میلیون یورو برای احداث موزهای ویژه آثار شوهرش هزینه کرد و در نهایت هم با اجرای این طرح سبب شد که هرژه به عنوان هنرمندی چندسویه به علاقهمندان شناسانده شود.
شهر آبی رنگ در مراکش
اگر قصد سفر دارید، یکی از مقاصدی که باید در فهرست شما باشد، شهر شفشاون است. شفشاون یا شاون شهری است در مراکش، این شهر تاریخی و زیبا بر کرانه ساحل مدیترانه و در جنوب تنگه جبل الطارق واقع شده که سالانه پذیرای جهانگردان بسیاری از سراسر دنیا است. این شهر شهرت خود را مدیون رنگ آمیزی آبی خانه ها و ساختمان هایش می باشد. این شهر ۶۰۰ ساله دیدنی های زیادی را در خود جای داده که عمیق ترین غار آفریقا جزو یکی از جاذبه های گردشگری آن است. در شاون بیش از یکصد هتل پذیرای گردشگران وجود دارد. شفشاون مکانی زیبا، آرام و ساده برای کشف کردن است. یهودیان اروپایی که در طول دهه ۱۹۳۰ در این روستا زندگی کردند، آن را به رنگ آبی در آورده اند. اگر دلیل این کار را از آنها بپرسید، با دو جواب مواجه می شوید. برخی در پاسخ می گویند که رنگ آبی شیوه ای برای دور کردن پشه ها است و برخی دیگر آن را نمادی از بهشت می دانند. جوابی که می شنوید بستگی به فردی دارد که مقابل شما ایستاده است. اما در هر صورت این روستا اکنون به «مروارید آبی» شهرت یافته است. سنت در این مکان فراموش نمی شود، به همین دلیل هر ساله رنگ تمام خانه ها بازسازی می شود.