شهرکرد
آبشار توف سورنگان
آبشار توف سورنگان در استان چهارمحال و بختیاری واقع است. منطقه نیاکان در شمال غربی استان محصور بین کوههای دز اسپید از شمال و کوه پیر سیم از جنوب قرار گرفته است.از شهرکرد به دو طریق می توان به سمت این آبشار حرکت نمود مسیر اول از شهرکرد به سمت سودجان حرکت می کنیم تا به دو راهی میان رودان می رسیم آنگاه روستا های مهدی آباد ،فانی آباد و محمد آباد را پشت سر می گذاریم تا به روستای نیاکان که در ۱۰۲ کیلو متری مرکز استان است می رسیم و یا از مسیر شهرکرد چلگرد به سمت چلگرد حرکت می کنیم تا به روستای نیاکان می رسیم که مسافت ۱۱۰ کیلو متر از مرکز استان است. از وسایل نقلیه در کنار قبور روستا پیاده می شویم در سمت شمال کوه دزاسپید خود نمایی می کند و در دامنه کوه دره نیاکان و رودخانه بلش که از کوه بلش سرچشمه گرفته در حال غریدن و حرکت است. کوله هایمان را بر پشت گرفته و در جهت غرب شروع به حرکت می کنیم بعد از ۱ کیلو متر به درختان و باغ مصفائی می رسیم این زیبائی کمی مسیر را به سمت جنوب غربی تغییر می دهد بعد از ۱۰۰ متر در یک شیب ملایم به چادر های عشایر و چشمه بسیار زیبای نمد زن می رسیم توسط اهالی روی چشمه محصور شده و آب در جوب سیمانی توسط سه لوله هدایت می شود. آب چشمه بسیار گوارا و سرد است بعد از لذت بردن از این منطقه به سمت جنوب غرب در یک شیب نسبتا تند که پوشیده از گونه های متراکم است رو به بالا حرکت می کنیم بعد از طی دو شیب بر روی گردنه ای به نام چال خشکه قرار می گیریم از گردنه پائین می رویم کمی شیب تند است اما نگرانی وجود ندارد چون ۱۰۰ متر بیشتر نیست. پس از فرود به چادرهای وارگه عزیز سلیمانی بر می خوریم که استقبال خوبی از همه دارند و ما را به ادامه حرکت ترغیب می کنند.از کنار چادر ها در دامنه گردنه چال خشکه به سمت غرب حدود ۵۰۰ متر ادامه می دهیم. به چشمه های مستعددی میرسیم که بیانگر سر منشاء های آبشار است از کنار این آبریزهای چشمه ها به سمت پایین حرکت می کنیم پس از طی ۲۰۰ متر به یکی از زیبا ترین آبشار های استان بر می خوریم این آبشار با دهانهای حدود ۲۰ متر و ارتفاع ۱۵ متر بر زمین میریزد و آب آبشار پس از طی ۲۰ متر با آبی که از برف های کوه پیر سلیم سر چشمه میگیرد یکی شده و رودخانه سورنگان را شکل می دهد که در دره سورنگان جریان دارد . حدودا ۴ ساعت از روستای نیاکان تا آبشار زمان لازم است و مسیر بسیار زیبا ، مفرح و سرسبز است . مسیر برگشت می توان بجای آمدن به سمت شرق در جهت گردنه چال خشکه حرکت نمود در نزدیکی های گردنه توسط روستائیان نهر آبی تعبیه شده که کم کم به سمت ارتفاع میرود و کوه را دور زده تا به روستای نیاکان میرسد. مسیر بسیار زیبا و دلنواز است حرکت در کنار این نهر چشم انداز های زیبائی از منطقه را برایمان آشکار می کند . ضمنا در حاشیه ارتفاع این قسمت گیاهان مختلفی وجود دارد اما باعث تعجب بود که گیاه مخالصه که خیلی کمیاب است در این منطقه به وفور پیدا می شد .
مهمانی رنگها بر مخمل سبز زمین
کمی آنطرفتر از شهر بلداجی (گز بلداجی را که خاطرتان هست؟ محصول همین شهر زیبای چهارمحال و بختیاری است!) چمن زار نسبتا وسیعی قرار دارد که شاید نمونه اش را در هیچ جای دیگر ایران ندیده باشید. چمن زاری که نزدیک به تالاب چغاخورقرار گرفته و محل سکونت و تردد ایلات بختیاری است. مساحت این مرغزار را حدود ۷۰۰ هکتار برآورد می کنند اما در ماههای اردیبهشت تا مهر که سطح آب تالاب رو به کاهش میگذارد، وسعت مرغزار از این هم بیشتر می شود. اگر به این تالاب سفر کنید، می توانید با یک تیر چند نشان بزنید و طبیعت بکر و آب و هوای لطیف و فرهنگ و آداب و رسوم مردم بختیاری را در کنار هم تجربه کنید. رنگ در زندگی محلی های این منطقه حرف اول را می زند انگار که هر جا پا بگذارید، رنگ ها شاد و سرزنده را می بینید. بر پیراهن زنان و دختران بختیاری، بر گلیم های دست بافت عشایر و بر زیورآلات چهارپایان دشت. در مرغزار چغاخور، توشمالها (نوازندگان محلی) اگر سرحال باشند و سازشان را همراه داشته باشند، می توانند برایتان نغمههای حماسی بختیاری را بنوازند و شما با خوش شانسی تمام می توانید این موسیقی های سنتی را به صورت زنده بشنوید. سواران بختیاری هم هر از گاهی از مقابلتان می گذرند و بین سیاه چادرها جا به جا می شوند. سیاهچادر محل اسکان افراد ایل در قشلاق و ییلاق است؛ دست بافتهای از پشم بز که با به هم دوختن آنها فضایی مناسب برای زندگی به وجود میآید. این سیاه چادرها را در محل زندگی ایلات بختیاری می توانید ببینید. شاید در هیچ سفری به اندازه این سفر، چشمانتان با رنگ ها درگیر نشوند. رنگ در زندگی محلی های این منطقه حرف اول را می زند انگار که هر جا پا بگذارید، رنگ ها شاد و سرزنده را می بینید. بر پیراهن زنان و دختران بختیاری، بر گلیم های دست بافت عشایر و بر زیورآلات چهارپایان دشت. اگر این تالاب چغاخور سفر کنید، می توانید با یک تیر چند نشان بزنید و طبیعت بکر و آب و هوای لطیف و فرهنگ و آداب و رسوم مردم بختیاری را در کنار هم تجربه کنید.
تالاب وسیع : تالاب بینالمللی چغاخور هم با مساحت ۲۳۰۰ هکتاری اش فرصت خوبی به شما می دهد تا یکی از مهم ترین تالاب های دنیا را تجربه کنید و از تماشای طبیعت زیبا و حیات وحش آن لذت ببرید. در نزدیکی این تالاب ۸۵ گونه گیاه و آبزی وجود دارد و پرنده های مهاجر زیادی مثل حواصیل، لک لک سفید، خروس کولی، کشیم، باکلان، مرغابی سانان، فلامینگو، یلوه، اکراس، قو، سلیم و کاکائیها ساکنان فصلی این تالاب هستند. اما مهم تر از همه، ماهی های کمیاب و ارزشمندی هستند که در تالاب چغاخور زندگی می کنند مثل گونه ای از گامبوزیا (کپور دندان) که از نظر ژنتیکی ویژگی های منحصر به فردی دارد. در حاشیه این تالاب، می توانید تالاب های دیگری را ببینید که بردارزاده های چغاخور به شمار می روند! مثل تالاب گندمان و سولگان که با ارزش های بی نظیر طبیعی و گردشگری شان واقعا دیدنی به نظر می رسند. این تالاب در دامنه ارتفاعات برآفتاب و کلار و در مسیر جاده شهرکرد-خوزستان قرار گرفته و برای دیدن آن کافی است از شهرکرد ۶۵ کیلومتر فاصله بگیرید تا تنها چند قدم با طبیعت بکر و زیبای این تالاب فاصله داشته باشید. اما اگر بخواهید راه های دسترسی به این تالاب را دقیق تر بدانید، باید بگوییم که دسترسى به تالاب چغاخور از طریق جاده آسفالته بروجن- ناغان و شهرکرد- ناغان و راه آسفالته سرد روستاهاى حاشیه در ضلع غربى در جنوب شرقى تالاب امکان پذیر است.
شهرکرد
شهرستان شهرکرد با مساحت حدود ۳۶۹۲ کیلومتر مربع در شمال شرق استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفتهاست از لحاظ موقعیت نسبی از سمت شمال و شرق و جنوب شرقی به استان اصفهان از طرف غرب به شهرستان کوهرنگ و از طرف جنوب و جنوب شرقی به فارسان و اردل منتهی میشود. مرکز این شهرستان شهرکرد است.
تاریخچهٔ شهرکرد : نام شهر کرد قبلاً ده کُرد بوده است. در سال هزار و سیصدو چهارده ده کرد از دهستان به شهرستان تبدیل شد و با تغییر واژهٔ «ده» به «شهر» نام شهرکرد بر آن گذارده شد. زبان مردمان شهرکرد فارسی است. اهالی بسیاری از شهرهای این شهرستان مانند سامان – بن – شهرکیان (شهرک) و طاقانک به زبان ترکی نزدیک به ترکی قشقایی نیز تکلم میکنند. به چه دلیل پسوند کرد برای شهرکرد گذاشتهاند: در سالایان دور زمانی که اصفهان پایتخت بود کردها نقشه حمله به اصفهان را میریزند که شاه آن زمان با فهمیدن این موضوع فکر چاره میکند که با کردها چه کند به همین دلیل گروهی از کردهای با اسم و رسم را که هنوز از این نقشه خبر دار نشدهاند را جمع میکند و در شهرکرد یا دهکرد به آنها زمین میدهد و چون شهرکرد در سر راه حمله کردها بوده و به اصفهان نزدیک بوده و نظر به رسم کردها که حمله به خودی را خیانت میدانستن کردها بعد از مواجهه با کردهای مستقر در شهرکرد دست از حمله بر میدارند و گروهی از آنان در همینجا یعنی شرکرد مستقر میشوند از این رو به این شهر، شهرکرد میگویند. اتابکان فارس و لرستان نیز از شهرکرد بدلیل موقعیت راهبردی آن به عنوان پاسگاه و تامین عبور و مرور استفاده میکردهاند. شهرسیتان شهرکرد از شرق به شهرستانهای فرخشهر و روستای طاقانک و از سمت غرب به شهرستان چالشتر، بن، و روستاهای وردنجان شیخ شبان، کاکلک اشکفتک محدود میشود.
موقعیت جغرافیایی : این شهرستان در طول شرقی ۴۹ درجه و ۲۲ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۴۹ دقیقهاست و از نظر عرض جغرافیایی در عرض شمالی ۳۲ درجه و ۲۰ دقیقه تا ۳۳ درجه و ۳۱ دقیقه قرار گرفتهاست. به لحاظ وضعیت توپوگرافی این شهرستان در بخش شمالی رشته کوه زاگرس و در حاشیه گسل زاگرس قرار گرفته و از ارتفاعات آن میتوان به کوه جهانبین و کوه شیراز اشاره کرد که با ارتفاع بیش از ۳۰۰۰ متر آن را پوشانیدهاست. فواصل بین رشته کوهها را دشتهای وسیعی فرا گرفتهاست از عمدهترین دشتهای منطقه میتوان به دشت شهرکرد، دشت بن، دشت هفشجان اشاره نمود.
جمعیت : براساس سرشماری سال ۱۳۹۰ خورشیدی،شهرستان شهرکرد دارای ۲۸۳۲۱۰ نفر جمعیت می باشد. که از این تعداد ۲۵۳۶۲۹ نفر در نقاط شهری و ۲۹۵۸۱ نفر نیز در نقاط روستایی ساکن هستند.