سنتی
روستای لافت هرمزگان
روستای تاریخی لافت یکی از زیباترین جاهای دیدنی قشم است که با وجود جاذبههای متعدد تاریخی و طبیعی از جمله اکو موزه، اسکله باستانی، چاههای تلا، ساحل، معماری بینظیر و نخلستان، هر سال گردشگران بسیاری را از داخل و خارج از کشور بهسمت خود میکشاند. این روستا از قدیمیترین روستاهای ایران در کرانههای خلیج فارس است و یکی از مناطقی است که امکان بازدید از جنگلهای حرا را نیز در اختیار شما میگذارد. روستای لافت با نام روستای بادگیرها در جنوب ایران مشهور است و مکانی فوقالعاده برای تماشای غروب آفتاب و آشنایی با پیشینه تاریخی جزیره قشم به شمار میآید. روستای بندری لافت از جاهای دیدنی استان هرمزگان به شمار میآید و در شمال غربی جزیره قشم و در پیشآمدگی خشکیهای جزیره واقع شده است. این روستا با مختصات ۵۵ درجه و پنج دقیقه شرقی طول جغرافیایی و ۲۶ درجه و ۵۴ دقیقه شمالی عرض جغرافیایی در شرق جنگل حرا قرار دارد و از نظر تقسیمات کشوری یکی از مراکز جمعیتی دهستان سلخ در شهرستان قشم استان هرمزگان به شمار میآید.
تاریخچه روستای لافت قشم : روستای بندری لافت قدمت زیادی دارد و تاریخ شکلگیری آن به هزاره اول قبل از میلاد مسیح بازمیگردد. روستای لافت اولین سکونتگاه انسانها در جزیره قشم بوده است؛ البته منبع مکتوبی درباره تاریخچه این روستا در دسترس نیست. گفته میشود که روستای لافت بهمدت طولانی مرکز جزیره قشم بوده است و در زمانی دور، جزیره قشم را نیز با نام لافت میشناختند. بسیاری از تاریخدانان منطقهای مشهور به هلال مشهور خصیب را بهعنوان مهد تمدن بشری میشناسند؛ منطقهای که در قسمت جنوبی خود به سواحل خلیج فارس میرسد؛ بنابراین میتوان اینطور اظهار کرد که کرانههای خلیج فارس نقطه آغاز تمدن بشری هستند. بهعلاوه، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد به احتمال زیاد خلیج فارس اولین دریایی بوده که انسان روی آن کشتیرانی کرده است. طبق همین شواهد تاریخی، فنقیان، سومریان، بابلیان و ایلامیان و سپس ایرانیان، یونانیان و اعراب اولین گروه های انسانی و اولین تمدنهای تاریخی بودند که در آبهای خلیج فارس به کشتیرانی پرداختهاند. در ضمن باید بدانید که بقایای گورهای باستانی در ایلام و بحرین و کاوشهای مقدماتی باستانشناسان در پیرامون بندر لافت، همه و همه شواهدی هستند که آغاز تمدن از این نقطه را تایید میکنند. بندر لافت در گذشته نقش بسیار مهمی در تجارت بین ایران و دولتهای مختلف داشت و مردان این روستا از گذشته تا روزگاران نه چندان دور با لنجهای بادبانی اقیانوس را میپیمودند و با کشورهای آفریقایی و کشور هند تجارت میکردند؛ بهطوری که هنوز برخی ساکنان سالمند روستای لافت مسلط بر زبانهای هندی، سواحلی، عربی، انگلیسی و غیره هستند؛ مردانی که نقش مهمی در گسترش اسلام در شبه قاره هند بازی کردند. جالب است بدانید که در حال حاضر افراد زیادی در بندرلافت هستند که به خاطر ازدواج پدرانشان در کشور هند خواهر و برادر دارند. امروزه نیز همهروزه کشتیهای بسیاری در بندر لافت پهلو میگیرند. روستای لافت با توجه به وجود راه دریایی و تسهیل ارتباط آبی، وجود جنگلهای حرا، دسترسی به آب شیرین و وزش بادهای موسمی، شرایطی ایدئال را برای زندگی مردمان فراهم میکرد. این روستا از گزند دشمنان در امان بود و مردم میتوانستند در امنیت و با خیالی آسوده در آن زندگی کنند. معماری روستای لافت بهدلیل وجود بادگیرهای فراوان، معماری کویری است. در این جزیره دمای هوا در طول تابستان به بیش از ۵۰ درجه سانتیگراد میرسد و انعکاس آفتاب در آب در کنار رطوبت شدید هوا، شرایط را برای زندگی بسیار دشوار میکند. امروزه همه مردم از کولرگازی استفاده میکنند؛ اما در گذشته خبری از برق و کولر نبود. به همین دلیل مردم روستای لافت سیستم مناطق کویری را در ساخت خانههای خود به کار میگرفتند. آنها برای ایجاد هوای خنک در خانه، از بادگیر استفاده میکردند. بادگیر ارتفاع بسیاری دارد؛ زیرا باد در ارتفاع قدرت بیشتری پیدا میکند و وارد بادگیر میشود. به این ترتیب باد به خانه راه پیدا میکند. معماری کویری در خانههای روستا نیز به چشم میخورد؛ بهطوری که اتاقهای تابستانی و زمستانی خانه در اطراف یک حیاط مرکزی و چهارگوش شکل گرفتهاند و باغچهها، شکل نردهها و پنجرهها، همه و همه نشانههایی از معماری ایرانی کویری را به نمایش میگذارند. ترکیب اتاقها، راهروها و ارتباط آنها با حیاط نیز کاملا تحتتاثیر معماری نواحی مرکزی و حاشیه کویری ایران ایجاد شده است. در قاب پنجرههای خانههای لافت، تصاویر زیبای حجاری شده از اشیایی چون شمعدان، لاله، چراغ و قوری دیده میشود. در ساخت دیوارهای خانهها از خشت و گل و در ساختار سقف و بام خانهها از چوب استفاده شده است؛ البته در ساختمانهای جدید مصالحی مانند آجر، بتن، سیمان و آهن نیز به کار رفتهاند. خانههای روستای لافت در طول سالها مرتب مرمت شدهاند و به همین دلیل نمیتوان سن آنها را بهطور دقیق حدس زد. در بافت روستای لافت، میدانهای بسیاری وجود ندارد و مراکز محلهها، پیرامون مساجد و در گذرگاههای تنگ و باریک شکل گرفتهاند. میدان مرکزی، گذرگاه ساحلی، بادگیر، گنبد، کناره، برکه و آبانبار، کوچههای باریک و سایهساز عناصر کلی بافت این روستا هستند. بافت روستای لافت در دورههای مختلفی ایجاد شده است و سه بخش مختلف در آن قابلمشاهده هستند. از این سه بخش، بافت اصلی را بهعنوان بافت قدیمی روستا و دو بخش دیگر (در بخش شمالی و جنوب شرقی) را بهعنوان بافت جدید روستا در نظر میگیرند. از معماران مشهور بادگیرهای منحصربهفرد و زیبای بندر لافت میتوان به استاد احمد صالح ابراهیم (احمد سفاری) و استاد حاج یحیی استاد احمد (یحیی سفاری) اشاره کرد.
بافت قدیمی و اصلی : بافت قدیمی روستای لافت در حد فاصل دریا و تپههای اطراف چاههای آب واقع شده است و بهعنوان هسته اولیه در بخش مرکزیِ ساخت و سازهای فعلی شناخته میشود. بافت فشرده ساختمانها، کوچههای کمعرض و بادگیرها از مهمترین نشانههای این بخش از روستا هستند؛ بخشی که به طول تقریبی یک کیلومتر و عرض متوسط ۱۷۰ متر است و چند راسته اصلی دارد که همگی به موازات خط ساحلی شکل گرفتهاند. رنگ سفید در بافت قدیمی روستا نشانهای برای مساجد و برکههای آب و رنگ اخرایی نشانهای از خانهها هستند. چهار مسجد از هفت مسجد این روستا در بافت اصلی قرار دارند؛ مساجدی با منارههای بلند که زمینه را برای شکلگیری محلههای مختلف ایجاد کردهاند. مسیرهای اصلی بافت قدیمی لافت بهصورت شمالی جنوبی هستند و مساجد (نقاط عطف روستا) را به هم وصل میکنند. بخش قدیمی لافت با وجود محلههای متعدد، بافتی یکپارچه و پیوسته دارد. در این بخش یک مسیر ساحلی آسفالته نیز وجود دارد که دسترسی را برای وسایل حمل و نقل فراهم میکند.
مردم روستای لافت : بر اساس نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیتی بالغ بر ۴,۶۶۸ نفر در روستای لافت زندگی میکنند. گویش مردم بومی این روستا نزدیک به بومیان قشم است و زبان آنها نیز شبیه به فارسی بندری است. نکته جالب توجه در زبان مردم روستای لافت، وجود کلمات انگلیسی است؛ بهطوری که حتی سالمندان روستا در گفتگوهای روزمره خود بهجای لیوان از واژه «گلاس» و بهجای شکلات از واژه «چاکلت» استفاده میکنند. وجود این کلمات به احتمال زیاد به تاریخ استعماری منطقه مربوط میشود؛ استعماری که ۱۱۲ سال به طول انجامید. البته نقش رسانه، قرار گیری در کنار بندرگاه و استفاده از ابزار و وسایل برقی و کالاهای خانگی خارجی از دیگر دلایل استفاده از کلمات انگلیسی در این روستا هستند. زنان روستای لافت بیشتر لباسهای سنتی میپوشند. آنها از روسریهای لیو (عری) استفاده میکنند و برقع (روبند) میگذارند. جالب است بدانید که دختران لافتی قبل از ازدواج اجباری برای استفاده از روبند ندارند و معمولا پس از ازدواج برقع میپوشند. این نوع پوشش برخلاف تصور عموم، به حجاب ربطی ندارد و بهدلیل گرمای زیاد و برای جلوگیری از آفتاب شدید روی پلکها و صورت مورد استفاده قرار میگیرد. برقع، پوشش عربی نیست و از ایران به مناطق عربنشین رفته است. زنان روستا در هنگام نماز، کیسههایی به پا میکنند که سنتی قدیمی از روزگاران دور را به نمایش میگذارد. پوشش مردان روستای لافت معمولی است؛ البته آنها در مواقع خاص لباسهای سنتی شامل دشداشه و عمامه سفید به تن میکنند. بیشتر مردم لافت، مسلمان و سنی هستند. آنها با شنیدن صدای اذان، کار را تعطیل میکنند و برای خواندن نماز جماعت به مساجد میروند. زنان این روستا فقط در اعیاد و شبهای جمعه در مساجد حضور دارند.
حمام قلعه همدان
حمام قلعه همدان با معماری ایرانی اسلامی از بناهای تاریخی و دیدنی های همدان به شمار میرود. حمام قدیمی قلعه معروف به حمام حاج محمد سعید در یکی از محلههای قدیمی و اصیل شهر همدان به نام محله قاشق تراشان یا محله قلعه، درخیابان شریعتی قرار دارد. حمام قلعه مربوط به دورهی قاجار است و مساحتی حدود ۱۵۰۰ مترمربع دارد. ۴ ستون سنگی و طاق نماهای قوس جناغی نمونهای از زیبایی معماری ایرانی در این حمام سنتی هستند. برای اینکه دسترسی به آب قنات راحت باشد و همچنین از اتلاف انرژی جلوگیری شود، حمام قلعه کمی پایینتر از سطح زمین ساخته شده است.حمام قلعه از دو بخش سرد و گرم تشکیل شده است که ورودی هشتی شکل دارد. پس از ورودی، مجسمهای تحت عنوان پاچال قرار دارد. وظیفه پاچال در حمام سنتی گرفتن هزینه حمام بوده است. بعد از عبور از هشتی، ابتدا حمام سرد و سپس حمام گرم قرار گرفته است. این حمام بخش مردانه و زنانه داشته است. در سال ۱۳۸۷ خورشیدی، حمام تاریخی قلعه مورد مرمت و نوسازی قرار گرفت. بعد از آن این حمام تغییر کاربری پیدا کرد و اکنون به عنوان موزه مردمشناسی همدان، پذیرای گردشگران و علاقهمندان است. داخل حمام نیز سفرهخانه سنتی راهاندازی شده که گروههای موسیقی در آنجا برنامههای مختلفی اجرا میکنند.
روستای سر آقا سید
روستای سر آقا سید کوهرنگ از زیباترین جاذبههای طبیعی در استان چهار محال و بختیاری است که در میان کوهستانهای سرسبز زاگرس قرار دارد. معماری پلکانی، پوشش اصیل و سنتی مردم، آداب و رسوم خاص و طبیعت بکر و تماشایی از برجستهترین ویژگیهای روستای سر آقا سید هستند. در طول سالهای اخیر بهدلیل استقبال طبیعت گردان از این منطقه، گردشگران زیادی با این روستا آشنا شدهاند و گردشگران خارجی نیز به این منطقه سفر کردهاند. روستای سر آقا سید از زیباترین جاهای دیدنی چهار محال و بختیاری است که هنوز بکر و دست نخورده مانده است. این روستا امکانات محدودی دارد و یکی از بهترین گزینهها برای علاقهمندان سفر به مناطق روستایی دنج و خلوت به شمار میرود. در فصلهای سرد سال جمعیت روستای سر آقا سید کاهش مییابد و در طول فصلهای گرم گردشگران زیادی به این منطقه میروند. عشایر بختیاری نیز در ۶ ماه نخست سال به اطراف این روستا کوچ میکنند. روستای سر آقا سید در بخش مرکزی دهستان میانکوه در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد. این دهستان در شهرستان کوهرنگ و در فاصله ۱۳۵ کیلومتری شمال غربی شهرکرد و ۴۵ کیلومتری «چلگرد» قرار دارد. اطراف این روستای تاریخی را زیباترین جاهای دیدنی استان چهار محال و بختیاری پوشاندهاند. شهرستان کوهرنگ از معروفترین نقاط این استان به شمار میرود و در طول سال از گردشگران زیادی میزبانی میکند. روستای سر آقا سید یکی از روستاهای کوهستانی ایران به شمار میرود و ساختاری پلکانی دارد. این روستا میان کوههای زردکوه بختیاری واقع شده است و شباهت زیادی به روستای ماسوله در استان گیلان دارد. به همین دلیل از آن با نام «ماسوله زاگرس» یاد میکنند؛ البته برخلاف روستای ماسوله، روستای سر آقا سید بین گردشگران چندان شناخته شده نیست و داخل این روستا رستوران و بازارچه سنتی وجود ندارد. شهرستان کوهرنگ در طول سالهای اخیر از طرف فرمانداری استان چهار محال و بختیاری بهعنوان یکی از قطبهای اصلی گردشگری در این استان معرفی شده است. این منطقه از مهمترین نواحی کوچ ییلاقی عشایر کشور ما نیز به شمار میرود و اگر در فصلهای بهار و تابستان به این منطقه سفر کنید، میتوانید چادرهای عشایر را بر دامنههای سرسبز زاگرس ببینید. با وجود ظرفیتهای برجسته گردشگری در این منطقه ساکنان روستای سر آقا سید امکانات محدودی دارند و به همین دلیل به سنتیترین روشها زندگی خود را میگذرانند. کودکان و نوجوانان این روستا تنها میتوانند تا پایان مقطع راهنمایی را در روستا بگذرانند و برای ادامه تحصیل در مقطع دبیرستان باید به روستاها و شهرهای اطراف بروند. در این روستا تنها انرژی برق وجود دارد و برای گرم کردن منازل و پختن غذا از روشهای سنتی استفاده میشود. اطراف روستای سر آقا سید را کوهستانهای انبوه پوشاندهاند و این روستا از شمال با کوه «کنگله»، از شمال شرقی با کوه «نرمه» و از جنوب با کوههای «وند» و «خیمه» احاطه میشود. تنها مسیر دسترسی به این روستا از شهر «چلگرد» میگذرد که در مرکز شهرستان کوهرنگ قرار دارد. برای رسیدن به شهرستان کوهرنگ ابتدا باید به استان چهار محال و بختیاری وارد شوید. این استان در مرکز ایران و نزدیک به شرق کشور ما قرار گرفته است. با توجه به محل سکونت خود و قرار داشتن شهرستان کوهرنگ در شمال غربی این استان، نزدیکترین مسیر به این شهرستان را انتخاب کنید.
مسیر دسترسی روستای سرآقاسید : مسیر دسترسی به روستای سر آقا سید از غرب شهر چلگرد آغاز میشود. فاصله این شهر تا روستای سر آقا سید در حدود ۵۰ کیلومتر است. در ابتدای مسیر این جاده به روستای «شیخ علیخان» خواهید رسید. پس از آن جاده آسفالت تمام میشود و ادامه مسیر را باید در جادهای خاکی و پرپیچوخم طی کنید. در طول این مسیر میتوانید از جاذبههای طبیعی زیبایی مانند «غار یخی چما» و «قله زردکوه» دیدن کنید. در مسیر چلگرد تا روستای سر آقا سید خودروهای محلی تردد میکنند و در صورت تمایل میتوانید ماشین خود را در شهر چلگرد پارک کنید و باماشینهای خطی بهسمت این روستا بروید. جاده خاکی روستای سر آقا سید تنها مسیر ارتباطی مردم این روستا با شهرها و روستاهای دیگر است که در سال ۱۳۶۳ ساخته شد. این جاده در طول فصلهای سرد بهدلیل یخ زدگی مسیر و احتمال بالای ریزش سنگ، مسدود میشود. روستای سر آقا سید از زیباترین مقاصد طبیعت گردی در استان چهار محال و بختیاری است که گردشگران زیادی را در طول سال جذب میکند. این روستا در محیطی کوهستانی در ارتفاعات زاگرس و کوه «هفت تنان» ساخته شده است. شواهدی در اطراف روستای سر آقا سید وجود دارند که بر اساس آنها کارشناسان قدمت این روستا را مربوط به دوره پارینه سنگی میدانند. به اعتقاد باستان شناسان روستای سر آقا سید مانند بسیاری از روستاهای کنده شده در دل کوه، از نخستین پناهگاههای انسان بوده است و قدمت آن به هزاران سال پیش میرسد. در حال حاضر تنها سند موجود از عمر روستای سر آقا سید شجره نامه امامزاه آن است که سکونت فردی به نام آقا عیسی بههمراه خویشاوندان او را بیش از ۶۰۰ سال پیش در این روستا را نشان میدهد. در روستای سر آقا سید هنوز معماری بومی به چشم میخورد و مردم این منطقه بهوسیله کشاورزی، دامداری و استخراج نمک امرار معاش میکنند. در طول سالیان اخیر رشد فعالیتهای گردشگری در این روستا سبب بهبود اقتصاد آن شده است. در حال حاضر مردم این روستا همه نیازمندیهای خود را از داخل آن تهیه میکنند و امکانات نسبی برای پذیرای از گردشگران نیز تدارک دیدهاند. بیش از ۶۰۰ سال پیش شخصی به نام آقا عیسی بههمراه خانواده و خویشاوندان خود در روستای سر آقا سید زندگی میکردند. در حال حاضر امامزاده آقا سید که محل دفن آقا عیسی است، در پایین دست این روستا قرار دارد و خانههای پلکانی این روستا مشرف به این مقبره قرار گرفتهاند. در گذشته عشایر و روستاییان به زیارت امامزاده آقا سید میرفتند و قصد آنها از سفر به این منطقه سر مزار آقا سید رفتن بود. بعضی از محلیان اعتقاد دارند که به همین دلیل به مرور زمان این روستا سر آقا سید نامیده شد. از طرف دیگر امامزاده آقا سید در جنوب روستا قرار دارد و خانهها در نقاط مرتفع و مشرف به آن واقع شدهاند. قرار داشتن خانههای روستا بالای سر این امامزاده دلیل دیگر نامگذاری این روستا است. هرکدام از محلیان این منطقه یکی از این روایتها را وجه تسمیه روستای سر آقا سید میدانند. این نام به مرور زمان به وجود آمده است و به همین دلیل نمیتوان بهطور قطع بر درستی هرکدام از روایتها پافشاری کرد. روستای سر آقا سید در منطقهای کوهستانی قرار دارد و ارتفاع بالای این منطقه سبب خنکی هوا در فصلهای گرم و یخبندان و سرمای شدید در فصلهای سرد میشود. سرمای هوا در فصلهای پاییز و زمستان تا حدی زیاد است که ساکنان این روستا را دچار مشکل میکند. با شروع بارشهای زمستانی ارتباط مردم روستای سر آقا سید با دیگر شهرها قطع میشود و تردد به این روستا و برعکس بهسختی امکانپذیر است. ساختار خانههای روستای سر آقا سید بهگونهای است که از نفوذ باد و هوای سرد به داخل آنها تا حد زیادی جلوگیری میکند. ارتفاع این روستا ۲۵۰۰ متر از سطح دریا است و یکی از بهترین ییلاقها برای عشایر بختیاری به شمار میرود. طبیعت روستای سر آقا سید بکر و دست نخورده است. در گوشه و کنار این روستا درختان بلوط و چنار به چشم میخورند. ساکنان این روستا از میوه درخت بلوط استفادههای زیادی میکنند. از دیگر درختان این روستا میتوان به گردو، بید و درختچههای محلی میلو با میوههای ریز و قرمز اشاره کرد. مردم روستای سر آقا سید عمر درختان گردوی اطراف روستا را بیش از ۳۰۰ سال میدانند. لابهلای کوههای این منطقه نیز درختچههای کوهی و گیاهان معطر و خوراکی مانند سماق، موسیر، قارچ، تره و کرفس کوهی به چشم می خورد.
معماری روستای سر آقا سید : یکی از برجستهترین ویژگیهای روستای سر آقا سید شکل معماری خانههای این روستا است. روستای سر آقا سید معماری پلکانی دارد و حیاط یک خانه، پشت بام خانه دیگر است. به این ترتیب خانههای این روستا بهشکل به هم پیوسته ساخته شدهاند و مصالح به کار رفته در این خانهها خشت خام، سنگ و چوب هستند. با این وجود خانههای این روستا استحکام زیادی دارند و دیوارهای پهن و درهای چوبی کوچک تا حدود زیادی از نفوذ سرمای زمستانی به داخل جلوگیری میکنند. امامزاده آقا سید در پایین دست روستا قرار دارد و در و پنجرههای خانهها رو به آن باز میشوند. به این ترتیب چشم انداز شمال و جنوب این روستا زیبا است و علاقهمندان به عکاسی را جذب میکند. نمای بیرونی و از بالای کوه روستای سر آقا سید نیز توجه بسیاری از عکاسان را به خود جلب کرده است. هنگام غروب با روشن شدن چراغ خانههای این روستا، زیبایی این منظره نیز دوچندان میشود. خانهها در روستای سر آقا سید به دو بخش مسکونی و محل نگهداری دام و طیور تقسیم میشوند. بخش مسکونی نیز شامل دو قسمت مهمانخانه و نشیمن است. گرچه در طول سالهای اخیر بخشهای زیادی از این روستا را بازسازی کردهاند، نمای کلی آن هنوز بافتی تاریخی و قدیمی دارد. متاسفانه در طول یک دهه گذشته دو بار خانههای روستای سر آقا سید طعمه حریق شدند و تعدادی از آنها بهطور کامل از بین رفتند.
فرهنگ و اعتقادات مردم روستای سر آقا سید : مردم روستای سر آقا سید از اقوام بختیاری کشور ما هستند که فرهنگ سنتی و اصیل خود را تا به امروز بهخوبی حفظ کردهاند. مردم این منطقه با گویش لری صحبت میکنند و لباس محلی میپوشند. پوشش متداول میان آقایان در روستای سر آقا سید پیراهن، شلوار دبیت، شال، چوقا و گیوه است و پوشش بانوان این روستا را نیز پیراهن بلند، شلوار، لچک، جلیقه، روسری مینا، کلنجه و انواع کت تشکیل میدهند. تعداد ساکنان این روستا در فصلهای گرم سال دو برابر آن در طول فصلهای پاییز و زمستان است. ساکنان روستای سر آقا سید بسیار مهماننواز هستند و از گردشگران داخلی و خارجی بهخوبی پذیرایی میکنند. بانوان روستای سر آقا سید هنوز غذا را روی آتش هیزم و نان را در تنورهای خانگی میپزند. مردان این روستا نیز به کشاورزی و دامپروری مشغول هستند و همزمان به استخراج نمک از حوضچههای نمک نزدیک روستای سر آقا سید میپردازند. بیشترین محصولات کشاورزی در این روستا شامل گندم و سیبزمینی میشود و فرآوردههای دامی، لبنی و نمک نیز از دیگر محصولات این روستا هستند. بانوان روستای سر آقا سید نیز دوشادوش مردان خود کار میکنند. بافت چادر شب از موی بز و انواع قالی، جاجیم و گلیم با نخ پشمی از صنایع دستی متداول در این روستا هستند. هنر موسیقی و رقص محلی در این روستا مانند سایر مناطق لرستان رونق زیادی دارد. ساکنان روستای سر آقا سید در مراسم و جشنهای مختلف به نواختن سرنا (ساز محلی لرستان)، خواندن آواز و رقصهای محلی میپردازند و هر مراسم آواز و رقص مخصوص به خود دارد. از معروفترین غذاهای روستای سر آقا سید میتوان به آش کاردین یا کارده، آش برگ، نان گلک و کباب بختیاری اشاره کرد. آش کاردین یکی از مهمترین غذاهای مردم این روستا است که با نوعی گیاه کوهی که در کوهستانهای اطراف میروید، دوغ، برنج و انواع ادویه پخته میشود. آش برگ را با خمیر محلی رشته شده، روغن حیوانی و حبوبات مختلف طبخ میکنند و خمیر نان گلک از میوه درخت بلوط تهیه میشود.
مردم روستای سر آقا سید به مراسم مذهبی و اعتقادات دینی پایبندی زیادی دارند. در امامزاده آقا سید مناسبتهای مذهبی باشکوه کامل برگزار میشوند و ماه رمضان و روزهای عزاداری ماه محرم در این روستا حال و هوای خاصی دارند. امامزاده سید آقا عیسی نیز میان ساکنان این روستا جایگاهی ویژه دارد و مردم احترام زیادی به آن میگذارند. بنا به اعتقاد مردم روستای سر آقا سید، با آمدن آقا سید عیسی به این روستا خشکسالی از بین رفته و برکت و خیر آمده است. مردم روستای سر آقا سید علم داخل امامزاده را متعلق به آقا سید عیسی میدانند که در جنگها و زمان دعوت مردم به اسلام در دست داشت. زمان خشکسالی و شیوع بیماری در این روستا، مردم این علم را در روستا میگردانند تا رفع بلا شود. روی کوه «خیمه» در مقابل روستای سر آقا سید نیز نشانهای بهشکل عدد هشت به چشم میخورد. ساکنان روستا این علامت را محل پرتاب نیزه به دست آقا سید برای تعیین جهت قبله میدانند. «مراد چشمه» در همین کوه نیز محل اجابت دعا و آرزو برای ساکنان روستای سر آقا سید است. در نزدیکی این روستا چشمه دیگری به نام «خدر» وجود دارد که مردم آن را متعلق به حضرت خضر میدانند و از آب این چشمه برای شستوشو استفاده نمیکنند. بهترین زمان سفر به روستای سر آقا سید ۶ ماه نخست سال است. در بهار هوای این روستا خنک و دلپذیر میشود و با تاریکی هوا ممکن است کمی احساس سرما کنید. با شروع سال جدید، در فروردین ماه برفها شروع به آب شدن میکنند و طبیعت اطراف این روستا جان تازه میگیرد. هرچه بهسمت تابستان پیش برویم، بر سرسبزی روستای سر آقا سید و ییلاقهای اطراف آن افزوده میشود. فصل بهار بهترین زمان برای تماشای کوچ عشایر به این روستا نیز هست. در طول فصل تابستان نیز میتوانید چادرهای عشایر بختیاری را اطراف روستای سر آقا سید ببینید. تماشای طبیعت این منطقه از بالادست روستا لذت دوچندان دارد. مسیر دسترسی به روستای سر آقا سید نیز از میان جادهای با صفا و کوهستانی میگذرد که در بهار و تابستان بسیار تماشایی است. با نزدیک شدن به فصل پاییز آب و هوای این منطقه تغییر محسوسی میکند. بارشهای زمستانی در این روستا با شروع فصل پاییز آغاز میشوند و سرمای زمستان بسیار سخت است. در زمان بارش برفهای سنگین در روستای سر آقا سید امکان دسترسی به این منطقه وجود ندارد و در بازههایی از فصل سرما ارتباط این روستا با خارج از آن قطع میشود. اگر علاقهمند به سفر به این روستا در فصل زمستان هستید بهتر است آمادگی کامل برای روبهرو شدن با سرمای طاقت فرسای این منطقه را داشته باشید.
اقامت در روستای سر آقا سید : با توجه به بکر بودن روستای سر آقا سید گزینههای متنوعی برای اقامت در این روستا وجود ندارند، اما در طول سالهای اخیر با استقبال گردشگران داخلی و خارجی از این روستا، خانههای محلی اجارهای و اقامتگاه بومگردی در این روستا تاسیس شدهاند. اگر تمایل به اقامت در طبیعت و کمپ کردن دارید ، میتوانید وسایل کامل همراه خود ببرید و در طبیعت اطراف این روستا اتراق کنید؛ اما به خاطر داشته باشید که شبها در این منطقه هوا سرد میشود. روستای سر آقا سید امکانات محدودی دارد و تنوع فروشگاهها در این روستا زیاد نیست. تلفن همراه نیز در بعضی جاهای این روستا آنتن ندارد؛ پس برای اجاره خانهها در این منطقه پول نقد کافی همراه ببرید. به خاطر داشته باشید با سکونت در خانههای اجارهای روستای سر آقا سید و خرید از فروشگاه کوچک این روستا میتوانید به اقتصاد مردم این منطقه کمک کنید و سبب رونق گردشگری در روستای سر آقا سید شوید. تجربه اقامت در خانههای روستایی سر آقا سید منحصربهفرد و لذتبخش است، با این وجود امکان بازدید از این روستا در یک روز نیز وجود دارد و شما میتوانید با اقامت در شهرهای دیگر شهرستان کوهرنگ یک روز را به بازدید از این منطقه اختصاص دهید. روستای سر آقا سید و طبیعت اطراف آن از بکرترین و تاریخیترین مناطق استان چهار محال و بختیاری هستند. حفظ محیط زیست این منطقه، احترام به طبیعت و مردم این روستا است. در سفر به این منطقه هیچ آسیبی به طبیعت بکر و گیاهان اطراف این روستا نرسانید و با حیوانات این منطقه مهربان باشید.
خانه موزه مقدم
خانه موزه مقدم یکی از بناهای تاریخی بهجامانده از زمان قاجار است و به یکی از بنیانگذاران دانشگاه هنر تهران و همسر فرانسویاش تعلق داشته است. این اثر از نظر تاریخچه، معماری و اشیایی که در آن نگهداری میشوند، ارزش بسیار بالایی دارد. این خانه محل سکونت خاندان محمدتقی خان احتساب الملک از صاحبمنصبان مشهور دربار قاجار بوده است. سپس این خانه در اختیار دکتر محسن مقدم، استاد باستانشناسی دانشگاه تهران و همسر فرانسویاش سلما، قرار میگیرد. خانه موزه مقدم در محدوده میدان امام قرار دارد. وقتی در این محل قدم میزنید، اگر از قبل از محل این موزه آگاه نباشید، اصلا فکر نمیکنید چنین بنایی آنجا وجود دارد. همه ساختمانهای اطراف آن از معماری معمولی و نسبتا جدیدی برخوردار هستند؛ اما به درب ورودی موزه که میرسید همه چیز عوض میشود. با ورود به خانه، اولین چیزی که توجه شما را در این خانه جلب خواهد کرد حوض و شمعدانیها و استفاده بسیار زیاد، مناسب و زیبا از رنگهای شاد مانند فیروزهای، آبی آسمانی و بنفش است. این خانه لقب زیباترین و باارزشترین خانه جهان را از دید بسیاری از نویسندگان و بازدیدکنندگان گرفته است. در طراحی و ساخت این خانه به اصول معماری ایرانی مانند حوض ایرانی، شیشه رنگی ایرانی و اصول فضاسازی باغ ایرانی توجه شده است.
تاریخچه خانه موزه مقدم : خانه موزه مقدم از جمله خانههای مجلل دوران قاجار به شمار میآید و متعلق به یکی از درباریان آن دوران به نام محمد تقی خان احتساب الملک، بوده است. احتساب الملک دارای دو پسر به نامهای حسن و محسن بود که برای ادامه تحصیل به اروپا رفتند. حسن در فعالیتهای ادبی، سیاسی و اجتماعی حضور فعالی داشت و در جوانی فوت کرد. از او نمایشنامه بسیار معروف «جعفرخان از فرنگ آمده» بهجامانده است. برادر کوچکتر، محسن، پس از اتمام تحصیلات خود در رشتههای نقاشی، تاریخ هنر و باستانشناسی در سال ۱۳۱۵ به ایران بازگشت و بههمراه همسر فرانسوی خود «سُلما» در خانه پدری -محل کنونی موزه مقدم- ساکن شد و در کنار فعالیتهای علمی به گردآوری آثار و اشیای تاریخی و فرهنگی پرداخت. استاد مقدم بسیاری از آثار ارزشمند جمعآوری شده مانند کاشی، قطعات سنگی تراشیده و… را با الهام از فضاهای سنتی تاریخی بهنحو چشمگیری در جایجای این عمارت قدیمی نصب کرد. برخی دیگر را مانند کلکسیون پارچه، چپق و قلیان، سفالینه، شیشه، تابلو نقاشی، مسکوکات، مهرها و اسناد تاریخی و غیره را با نظم و ترتیب خاصی در خانه پدری نگه داشت.
معماری خانه موزه مقدم : معماری ایرانی با رعایت اصول ساخت باغ ایرانی در این خانه بهخوبی به چشم میآید و گلکاری و فضاسازی انجام شده با گیاهان حالوهوای بسیار خوشی برای گردشگران فراهم میآورد. در قسمت غربی این خانه ساختمان اربابی (برج) واقع شده است که استاد مقدم بههمراه یکی از شاگردان در دانشکده هنرهای زیبا، دکتر ابوالقاسمی، در سال ۱۳۴۵ ساختهاند. این ساختمان با کاشیهایی از دوران قاجار تزیین و بخشهایی از هنرهای ایرانی در آن به نمایش گذاشته شده است. در قسمت شمالی این ساختمان یک ایوان با چند طاق و ستون زیبا ساخته شده که مزین به کاشیهایی از دوران زندیه و قاجار است. در وسط این ایوان حوضچهای از جنس مرمر قرار دارد که از حمام فتحعلی شاه به اینجا منتقل شده است و آبی که از آن جاری میشود توسط یک جوی باریک به داخل یک استخر میریزد. دکتر مقدم این استخر را پس از سفر به اسپانیا و الگوبرداری از استخر و آبنماهای باغ الحمرا (باغی بهجامانده از دوران صدر اسلام اسپانیا) ساخته است و در اطراف آن چند فواره قدیمی نیز آب را به داخل استخر میپاشند. حیاطهای اندرونی و بیرونی با یک دیوار به نام دیوار تجدد از یکدیگر جدا شدهاند. این دیوار از چند ستون با طاقهای کاشیکاری شده ساخته شده است. پایه این ستونها حجاری شدهاند و یادآور ستونهای کاخ چهلستون اصفهان هستند. این پایه ستونها هنگام تخریب کاخ خواهر ناصرالدینشاه به این خانه منتقل شدند و نمایی زیبا با ستونهای فیروزهای ایجاد کردهاند. کار طراحی و ساخت این دیوار زیبا را استاد هوشنگ سیحون بر عهده داشته است. در قسمت شمالی حیاط اندرونی ایوان زیبایی قرار دارد که از چهار ستون با سرستونهایی با گچبری کرنتی تشکیل میشود. کار تزیینات این ایوان را نیز دکتر مقدم بهزیبایی هرچه تمامتر انجام داده است. از طریق دو راه پله مارپیچ میتوان به ایوان بزرگ دسترسی پیدا کرد. قسمت بعدی خانه حیاط اندرونی است که استاد مقدم و همسرش با الهام از طرح فرش ایرانی آن را طراحی کردهاند. یک حوض و آبنمای زیبا در وسط این حیاط قرار دارد و در چهار طرف آن باغچههایی گلکاری شده تدارک دیده شده است. دکتر مقدم دیوار این حیاط را با کاشی و ظروف قاجاری تزیین کرده و در وسط این دیوار نیز یک طاقنمای زیبا با کاشیهای آبی رنگ ساخته است. در ساخت خانه نیمنگاهی نیز به معماری و فضاسازی کشورهای دیگر صورت گرفته است؛ برای مثال دکتر مقدم و همسرش یک باغچه ژاپنی در حیاط بیرونی ساختهاند.
خانه تاریخی باقری ها (موزه اقوام)
گرمسار غربی ترین شهر در استان سمنان است که به دلیل حضور اقوامی چون ترک، کرد، لر، گیلک و عرب تنوع قومیتی فراوانی را در خود جای داده است و به جزیره اقوام شهرت دارد. یکی از خانههای قدیمی در گرمسار خانه باقریها (موزه اقوام) نام دارد که مالک آن شخصی به نام میرزا علی باقری از خانهای گرمسار بوده است. خانه باقریها یادگاری از اواخر دوران قاجار در دو طبقه و در بلوار آیت الله کاشانی، کوچه شهید فیصلی ساخته شده است. در حیاط خانه باقریها آب انبار، خزینه و حمامی وجود دارد که هنوز هم پس از گذشت سالها سالم بر جای ماندهاند و میتوان از آنها بازدید کرد. شالوده اصلی این خانه از خشت خام است که با تزئینات آجر خطایی، زیبایی آن دو چندان شده است. آب در فرهنگ ایرانیان از اهمیت بالایی برخوردار بوده است به همین سبب در اکثر خانههای ایران، حوضی را در میان حیاط بنا میکردند که علاوه بر نقش کاربری، نقشی تزئینی هم دارا بوده است. در سال ۱۳۸۹ ه.ش این خانه با عنوان موزه اقوام کار خود را آغاز کرد. در طبقه اول موزه اقوام آثار و اشیایی مرتبط با زندگی روزانه و در طبقه دوم آثاری مرتبط با لباسها و فرهنگ آنها به نمایش گذاشته شدهاند.