خانه های کاهگلی، فضای طبیعی منطقه را جذاب و دیدنی کرده است. با نظاره کردن این منظره زیبا از داخل این خانه ها، چنان نشاطی به انسان دست می دهد که هیچ وقت این حالت در زندگی ماشینی به دست نمی آید. هر گاه از پنجره داخل به بیرون بنگری، تابلوی زیبا و بی نظیری از طبیعت را می بینی که نقاشی از هر زاویه آن می تواند اثر هنری ماندگار دنیا باشد. درازنو با قرار گرفتن در رأس قله البرز و سرزمین مرتعی، گل و گیاهان رنگارنگ وحشی و دارویی، جنگل انبوه و سرسبز، وجود آبشار، چشمه، غار یخچال و همچنین به دلیل داشتن چشم انداز زیبا و مشرف به تمامی نقاط جلگه ای از جمله کردکوی، گرگان، خلیج گرگان، میانکاله، بندر ترکمن و… از طبیعت زیبا و از مناطق جالب و منحصر به فرد استان گلستان است. این روستا در طول سال چه در ماههای گرم و چه در ماههای سرد سال، شلوغ بوده است. از گذشته های دور، مردم «درازنو» برای خود خانه های چوبی و کاهگلی ساخته اند که سکونتگاه تابستانی آنان باشد. آب «درازنو» از چشمه هایی در دل کوه بیرون می آید. از دیگر مکانهای دیدنی این منطقه، غار یخچال است که در زیر قله دکانی و در کنار سنگ بسیار بزرگی که محوطه ای در حدود بیست متر مر بع دارد و سوراخی به اندازه یک انسان در کنار سنگ دیده می شود. در شهریور ماه نیز در داخل این محفظه برف موجود است، به همین دلیل، این مکان، یخچال نام گرفته است.

کارشناس میراث فرهنگی استان گلستان، در مورد «درازنو» می گوید: «درازنو»، دهکده ای کوهستانی به همراه خانه هایی با معماری کوهستانی است. در این دهکده، خانه ها با شرایط اقلیم آب و هوایی خود ساخته شده است. خانه های کاهگلی با دیواره های چوبی و کاهگل و سقف کاله پوش مخصوص مناطق کوهستانی است. مزیت این گونه ساختمانها در این مناطق، حفظ گرما در زمستان و حفظ هوای خنک در تابستان و مقاوم بودن در برابر لرزش و زلزله است. یکپارچگی بافت روستایی در این جا وجود ندارد. برخی از ساختمانها از چوب و تخته و کاه گل با کف کرسی که بیشتر از سنگ کوهستانی و سقف کاله پوش و برخی از آنها تمام چوب ساخته شده است. ساخت این خانه های تمام چوب به اواخر دوره قاجاریه برمی گردد. آویشن،گل گاوزبان، بومادران، شیر خشک، مارم بو، گل بنفشه، کنگر وحشی، گلامیر حسن، گل پر، گل ختمی، گل بابونه، ریحان کوهی، پر سیاوش، یونجه وحشی و گزنه از جمله گل و گیاهان وحشی منطقه هستند. این گل و گیاهان وحشی نه تنها با رویش خود در بهار و تابستان فضای روستا را زیبا و رنگارنگ می کنند و مرتع زیبایی را به وجود می آورند، بلکه در مصرف بسیاری از بیماریها از جمله دیابت، آسم، سرماخوردگی و… مفید بوده و مورد استفاده مردم قرار می گیرد. در این دهکده، گونه های درختچه ای زرشک، ازگیل، ولیک، تمشک، سیب وحشی، گلابی وحشی و آلوچه هر ساله در فصل تابستان پربار هستند. جاده ارتباطی به این دهکده ییلاقی، جاده شوسه است که ۲۵ کیلومتر آن آسفالته است. از امکانات این منطقه، برق و آب است که البته آب این روستا از همان چشمه قدیمی است .

واقعیت ناراحت کننده در مورد کنیا این است که بسیاری از مناظر شگفت انگیز کشور، به دلیل ترسی که ناشی از وضعیت نابسامان اقتصادی و اجتماعی در این کشور است، برای گردشگران ناشناخته مانده است. کشوری که به تازگی ( در حدود ۵۰ سال پیش ) از شر استعمار رهایی یافته، هنوز دچار مشکلات گسترده در برقراری نظم و  برپایی دولت مرکزی مقتدر است. اما آیا این وضعیت در بسیاری از کشورهای دیگر وجود ندارد؟ تنها بخشی از نایروبی و روستاهای اطراف شاهد درگیری نیروهای شورشی و دولت است و ۹۹ درصد بقیه کشور نه تنها امن، که دارای مردمی مهربان و مهمان نواز است. در مناطق گردشگری و خارج از درگیری این کشور با استقبالی گرم، صمیمی و دوستانه مواجه می شوید، که در سایر کشورها به سختی از چنین استقبالی برخوردار خواهید شد. برای توصیف این کشور، شاید بهتر باشد تصاویری گویای مناظر بکر و دیدنی این کشور را مرور کنیم، چراکه کلمات قدرت توصیف طبیعت حیرت انگیز کنیا را ندارند.

۱.سیاحت و کشف مناظر بی بدیل کنیا با بالون : کنیا بهترین کشوری است که می توان در آن بالون سوار شد، بر فراز بالون سیاحت اکتشافی حیرت انگیزی روی جنگل ها و مراتع سرسبز آفریقا داشت و درعین حال از طلوع صورتی رنگ و غروب نارنجی رنگ آسمان ماسایی مارا ( Masai Mara) لذت برد. صرف صبحانه در بالون  و بر فراز آسمان آفریقا تجربه به یادماندنی خواهد شد.

۲.گله فیل های آمبوسلی (Amboseli) : منطقه حفاظت شده آمبوسلی در دره ریفت کنیا واقع شده است. این منطقه بهترین ناحیه آفریقا برای از نزدیک دیدن گله های فیل آفریقایی است. گاه گردشگران آن قدر به فیل ها نزدیک می شوند که می توانند آن ها را از نزدیک لمس کنند.

۳.خانواده شیرها در ماسایی مارا : وقتی در کشور خودمان زندگی می کنیم، ممکن است شانس دیدن شیرها را از پشت میله های قفس باغ وحش داشته باشیم، اما در منطقه  حفاظت شده ماسایی مارا کنیا، دسته های شیر که آزادانه در طبیعت زندگی می کنند را می توان از چند صد متری دید، و آنگاه از اینکه چقدر سلطان جنگل حیوان تنبلی است حیرت زده شد.

۴.مناطق حفاظت شده کنیا : انسان یک بار روی زمین زندگی می کند و تنها یک بار فرصت تجربه شگفتی های زمین را دارد، ازاین رو است که برای قرن های متمادی سفرهای تفریحی اکتشافی به آفریقا، از هیجان انگیزترین برنامه های انسان های ماجراجو بوده است. در میان کشورهای آفریقایی، آنچه کنیا را متمایز می کند تلاش مردم محلی این کشور برای حفظ حیات وحش و جلوگیری از شکار غیرقانونی حیوانات در این کشور است. مردم این کشور سعی می کنند با حفظ طبیعت زیبا و گونه های حیوانی منحصربه فردشان، با ساخت مهمانسراها و کمک به گردشگران برای بازدید از مناطق حفاظت شده، امرارمعاش کنند. در کنیا ۲۵ منطقه حفاظت شده طبیعی وجود دارد که هریک شگفتی های منحصربه فردی را در خود جای داده اند.

۵.تماشای غروب در میان گله گورخرها : اگر بپرسید بهترین مکان برای تماشای غروب خورشید کجاست، باید کنیا را به شما پیشنهاد کنیم، در مناطق حفاظت شده کنیا، خبری از آسمان خراش های مزاحم و آلودگی های نوری در آسمان نیست، در میان طبیعت بکر و حتی گاه در قلب گله های گورخر یا گاومیش ها می توان به تماشای دل انگیز غروب خورشید نشست، منظره ای که کمتر کسی شانس دیدن آن را خواهد داشت.

۶.مهاجرت گاومیش ها از سرنتگی (Serengeti) : اگر در زندگی فرصت دیدن مهاجرت گاومیش ها را داشته باشید، باید بدانید به اندازه کافی خوش شانس هستید. هر تابستان ( و به طور معمول در ماه آگوست ) گله های گاومیش از منطقه حفاظت شده سرنتگی به ماسایی مارا مهاجرت می کنند، تماشای حرکت این گاومیش ها که به صورت منظم و در یک خط به دنبال هم حرکت می کنند حیرت انگیز است.

۷.خیابان های شلوغ و پرهیاهوی نایروبی (Nairobi) : شاید شنیدن نام نایروبی (پایتخت کنیا) به دلیل اخباری که گاه وبیگاه از آمار جرم و جنایت در این شهر منتشر می شود، کمی ناخوشایند به نظر برسد. اینکه گردشگران باید از سفر به مناطق ناامن دوری کنند، منطق کاملاً سنجیده ای است اما تنها مناطق محدودی از نایروبی امنیت کافی به همراه ندارد. در سایر مناطق شهر، می توانید با خیالی آسوده از صنایع دستی زیبا و ارزان قیمت بخرید، در شهر قدم بزنید و از موزه ملی کنیا دیدن کنید.

۸.غذاهای فوق العاده لذیذ کنیایی : با توجه به گوناگونی قبایل، آداب ورسوم و فرهنگ موجود در این کشور، از یک غذای خاص نمی توان به عنوان غذای اصلی مردم کنیا یادکرد اما، در عوض ردپای بسیاری از غذاهای لذیذ و مقوی که با مواد اولیه تازه و سرشار از پروتئین و غلات طبخ می شوند را در کنیا می توان یافت. بااین همه یکی از محبوب ترین غذاها در این کشور یوگالی ( Ugali) است، که از ذرت درست می شود( چیزی شبیه به سوپ ذرت). غذاهای متنوع دیگری از برنج، لوبیا، گوشت بز، بره، گاو و مرغ و صیفی جات هم طرفداران خاص خود را دارد.

۹.هتل همینگوی (Hemingway Hotel) : به جرئت می توان گفت هتل همینگوی بهترین هتل کنیا است. اگر می خواهید چند روز را در پایتخت شلوغ کنیا بگذرانید این هتل با اتاق های زیبا و خدمه مهربان ترک نایروبی را برایتان سخت می کند. فضای مجلل هتل و وسایل پرزرق وبرق آن یادآور هتل های ۵ ستاره ایندیانا جونز (۵ star Indiana Jones) است.

۱۰.قله کنیا : صعود به قله ۵۰۰۰ متری کنیا، شاید به اندازه صعود به ارتفاعات کلیمانجارو هیجان انگیز نباشد اما زیبایی آن حال و هوای خاصی به همراه دارد. قله کنیا که در قسمت شرقی دره ریفت واقع شده، بلندترین قله این کشور به شمار می رود. در صعود به کوه کنیا می توانید از مناظر زیبای دره ریفت، قله های پوشیده از برف و دامنه های پوشیده از گیاهان منحصربه فرد این کوه لذت ببرید.

۱۱.پارک ملی آمبوسلی ( Amboseli National Park) : پارک ملی آمبوسلی مشهورترین زیستگاه فیل های آفریقایی است، و در کنار آن حضور پرنده های عجیب بومی کنیا، بابون ها (گونه ای از میمون) ( baboons)، اسب های آبی، بوفالوها و یوزپلنگ ها بر شکوه این ذخیره مهم طبیعی زمین افزوده است. اگر به کنیا صرف کردید به هیچ وقت بازدید از این پارک ملی را از دست ندهید، کامل ترین نما از رشته کوه های کلیمانجارو نیز از پارک قابل رؤیت است.

۱۲.مردم دوست داشتنی کنیا : اغلب گردشگران برای دیدن گونه های جانوری متعدد به کنیا سفر می کنند و بسیاری از شگفتی تنوع و گوناگونی فرهنگی مردم این کشور غافل اند. بالغ بر ۴۰ نژاد و قبیله کنیا را وطن اصلی خود می دانند، ماسایی (Masai) ، کیکویو( Kikuyu) ، لوآ ( Luo) و کامبا (Kamba) بزرگ ترین قبایل کنیایی هستند که سنت های گذشته خود را حفظ کرده اند. علاوه بر آن در نایروبی  تعداد زیادی اروپایی، آمریکایی و اهالی آفریقایی جنوبی زندگی می کنند. مردم کنیا مردمی فروتن، مهمان نواز، دوست داشتنی و خستگی ناپذیرند.

۱۳.جزیره لامو (Lamu) : احتمالاً نام لامو را به تازگی در جریان خشونت های یکی از قبایل ساکن در شهر کوچکی در همسایگی این شهر شنیده اید. اما فارغ از این اتفاقات نادر، سفر به لامو بخش مهمی از بازدید از کنیا را تشکیل می دهد. روستاهای زیبا به سبک آفریقایی در اطراف این شهر آشیانه گرفته اند. این شهر یکی از تاریخی ترین شهر کنیا است که در سال ۱۳۷۰ میلادی توسط قبیله سواحیلی ( Swahili)  بنا شده است. مرکز این شهر در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و علاوه بر آن مردمی مهمان نواز و سواحلی زیبا و خیره کننده را در خود جای داده است.

۱۴.تنوع حیرت انگیز مناظر طبیعی : جغرافیای جذاب و متنوع کنیا نه تنها باعث شده تا هزاران گونه مختلف از حیات وحش  در این جای جای این کشور به حیات خود ادامه دهند، بلکه کنیا را به مقصد گردشگری ای مناسب برای هر نوع سلیقه تبدیل کرده است. در مناطق ساحلی کنیا، شن های سفید و آب های شفاف و تمیز یافت می شود، نواحی شمالی کشور از سرزمین های ناهموار و کوه های بلند پوشیده شده و جنوب و مرکز کشور پوشیده از مراتع سرسبز، جنگل های پرباران و زمین هایی پر از درخت های شگفت انگیز است.

۱۵.پلنگ های کمیاب و یوزپلنگ های آفریقایی : یکی از بهترین لحظات بازدید از پارک ملی نایروبی، ماسایی مارا و پارک ملی آمبوسلی لحظه مواجه شدن با یوزپلنگ ها و پلنگ های نادر این منطقه است. این یوزپلنگ ها و پلنگ های نادر در معرض انقراض قرارگرفته اند و به سختی می توان آن ها را از نزدیک دید، اما لحظه ای که آن ها را ببینید تمام ذهن شما مجذوب حرکت این گونه از گربه سانان خواهد شد.

۱۶.اقامتگاه های مارا پلینز و مارا توتو (Mara Plains and Mara Toto) : مارا پلینز به همراه ۲ اقامت گاه زیبای دیگر در منطقه حفاظت شده اُلار موتورگی  (Olare Motorogi) واقع شده است. این اقامت گاه ۵ ستاره به عنوان یکی از زیباترین  اقامتگاه های موجود در یک منطقه حفاظت شده به شمار می رود.  اقامت گاه مارا توتو با هفت تحت کوچک تر از مارا پلینز است، اگر به همراه خانواده یا دوستانتان سفر کردید، اقامت در مارا توتو به دور از شلوغی هتل ها و آرامش بخش خواهد بود. خدمه و کارکنان هردوی این اقامتگاه ها به حدی مهربان اند که آن ها را یکی از اعضای خانواده خود به حساب خواهید آورد.

۱۷.منطقه ملی حفاظت شده نایروبی : منطقه ملی حفاظت شده نایروبی که در ۷ کیلومتری شهر نایروبی واقع شده، تنها ۱۱۷ کیلومترمربع وسعت دارد اما زیستگاه گونه های جانوری بسیار نادری ازجمله گورخرها، زرافه ها و کرگدن ها به حساب می آید. این منطقه حفاظت شده یکی از معدود مکان های کنیاست که در آن می توانید گونه کرگدن های در حال انقراض را از نزدیک ببینید.

۱۸.پرورشگاه فیل و کرگدن های دیوید شلدریک (David Sheldrick) : شکار غیرقانونی همچنان اصلی ترین عامل کشتار فیل ها و کرگدن هاست. اگر به پرورشگاه دیوید شلدریک که در نزدیکی نایروبی واقع شده سری بزنید، این واقعیت دردناک بیش ازپیش برایتان آشکار خواهد شد. در این پرورشگاه بچه کرگدن ها و بچه فیل هایی که گاه عمر برخی از آن ها به کمتر از ۱ ماه می رسد، از دست شکارچیان غیرقانونی نجات داده شده و در اینجا نگهداری می شوند تا هنگامی که به اندازه کافی بزرگ شده و به طبیعت بازگردانده شوند. در این پرورشگاه می توانید به بچه فیل ها بطری های شیر بدهید و از نحوه گرفتن بطری توسط آن ها لذت ببرید.

۱۹.لحظه هایی پر از سکوت و آرامش : در جهان امروزی که ما با دغدغه های مدام، فشارهای گوناگون، مشغله های ثابت، حضور دائمی دوستان و هجوم شبکه اجتماعی مواجه ایم شاید درک لحظه های پر از سکوت که گاه تصادفاً برای ما به ارمغان می آیند، آسان نباشد. ازاین رو اگر به کنیا سفر کردید، فرصت تجربه چنین آرامشی را بر فراز آسمان ها از دست ندهید. هنگامی که سوار بالن های تفریحی کنیا شدید، دوربین و تلفن همراه خود را کنار بگذارید، و با دیدن مناظر چشم نواز و تجربه سکوت و آرامش آسمان، لحظه های پر معنایی را برای خود رقم بزنید.

باید حدود ۵۰ کیلومتر از چالوس به سمت شرق بروید تا بعد از گذر از نوشهر و پارک جنگلی سی سنگان به شهری به نام رویان برسید. شهری که هنوز بعضی از اهالی آن را به نام قدیمش، علمده می شناسند. شهر رویان که همیشه به دلیل بازارهای فصلی بزرگ وپر رونقش شناخته می شود، یکی از زیباترین جاذبه های طبیعتی شمال کشور را دارد؛ آبشار آب پری که در ارتفاعات رویان قرار گرفته و مسافران زیادی را در فصل گرما به خود جذب می کند. برای دیدن آب پری باید جاده را از میانه جنگل وسیعی دنبال کنید که به همین نام معروف است. جنگلی که خوشبختانه بیشتر قسمت های آن بکر و دست نخورده به نظر می رسد. جاده آب پری هم عرض جاده چالوس است اما اطراف جاده آنقدر فضای صاف و باز برای اطراق کردن وجود دارد که هر گردشگری به راحتی می تواند گوشه دنجی برای خود پیدا کند. انتهای این جاده جنگلی-کوهستانی به کجور ختم می شود که از طریق کجور نیز دسترسی به «کندلوس»، «دوآب» و «مرزن آباد» و… فراهم است. در طول مسیر همچنین یک خروجی برای اتصال به یوش (زادگاه نیما یوشیج) و بلده وجود دارد اما پیش از اینها پارک جنگلی رویان و آبشار آب پری قرار گرفته اند. جاده آب پری هم عرض جاده چالوس است اما اطراف جاده آنقدر فضای صاف و باز برای اطراق کردن وجود دارد که هر گردشگری به راحتی می تواند گوشه دنجی برای خود پیدا کند.

در طول مسیر ابتدا به پارک جنگلی رویان می رسیم. این پارک که فاصله زیادی از شهر رویان ندارد، تقریباً از تمامی امکانات بهداشتی اولیه (از قبیل آب آشامیدنی و سرویس های بهداشتی) برخوردار است. آلاچیق هایی برای استراحت تدارک دیده شده است و وسایل بازی برای کودکان نیز وجود دارد. امنیت پارک هم توسط واحد نیروی انتظامی مستقر در پارک برقرار است و اگر بتوانید شب های سرد جنگل را تحمل کنید محل مناسبی برای اقامت چند روزه است. در ادامه جاده، از پارک که بگذرید و حدود پنج کیلومتر بالاتر بروید به آبشار آب پری می رسید. این آبشار درست در کناره جاده قرار گرفته است البته آنچه آبشار آب پری نامیده اند شباهت چندانی به آبشار ندارد. بخشی از سنگ های کوه در اثر رانش زمین در شیب تند کوه جمع شده است و آب بسیار اندکی از لابلای این سنگ ها جاری است. اما با این حال آنقدر فضای باطراوتی ایجاد کرده که گردشگران زیادی در ایام تعطیل و آخر هفته سری به آن می زنند. جاده را که ادامه دهید و از آبشار آب پری بالاتر بروید، مناظر از این هم زیباتر می شوند و هوا از این هم خنک تر و البته به همین نسبت از تعداد ماشین های جاده کمتر می شود. هر چند که شهرک سازی و تاراج زمین های کوهستان در اینجا هم کم کم به یک اپیدمی تبدیل شده است اما اگر از شهرک ها بالاتر بروید، مناظر بکر باز هم بیشتر می شوند. تا جایی که شما باشید و خنکای نسیم و سرسبزی بی پایان و سکوتی که با چهچه پرندگان و صدای دارکوب و گله های دور دست می شکند!