لرستان

 
 

تنگه هلت لرستان

65654426da06c3d6e75b37071e6eb20d

یکی از مقاصد طبیعت‌گردی و جاذبه‌ های گردشگری استان لرستان در شهرستان پل دختر، تنگ هِلت (helt) است که به اشتباه تنگه هَلَت (halat) خوانده می‌شود. این تنگه شگفت‌آور یکی از مقاصد عالی برای گردش و صخره‌نوردی به شمار می‌رود و بهترین مکان‌برای داشتن یک روز مهیج و هیجان‌انگیز است. تنگه هلت حدود چهار کیلومتر طول دارد و در میان صخره‌های بلند جای گرفته است. تنگه هلت یا تنگه هلد یکی از تنگه‌های افسانه‌ای استان لرستان است که در در میان سنگ‌های سترگ و صخره‌های بلند جای گرفته است. از داخل این تنگه رودخانه‌ای جریان دارد که با عبور خود بر عظمت و بزرگی هلت افزوده و سیمایی جادویی به آن بخشیده است. تنگه هلت در طی زمان و در اثر فرسایش‌های آبی به وجود آمده است. وجود چشمه‌ها و آب‌های جاری، موجب تغییر شکل لایه‌های رسوبی و آهکی شده و به مرور زمان و در اثر عبور آب، این دره شگفت انگیز به وجود آمده است. باید گفت که تا سال‌های اخیر ورودی تنگه هلت در زیر آب قرار داشت و دسترسی به آن ممکن نبود. در اثر سیلاب‌ها مسیر این تنگه باز و این مکان شگفت‌انگیز هویدا شد. طول تنگه هلت حدود چهار کیلومتر است و چنانچه با سرعت متوسط حرکت کنید تقریبا ۱٫۵ تا دو ساعت زمان می‌برد تا این دره را بپمایید و همین مدت نیز طول می‌کشد تا این مسیر را برگردید. عمق آب تنگه هلت گاهی تا ۱٫۵ متر نیز می‌رسد.

وجه تسمیه تنگه هلت : تنگه هلت به نام‌های تنگ هلت، تنگه هلد و تنگ هلد نیز شناخته می‌شود. واژه هلت نام یکی از طایفه‌های لر به اسم نجف‌وندها است که در منطقه هلد لرستان زندگی می‌کنند. مردمان محلی این خطه این تنگه اعجاب‌آور را هلد نامیده‌اند. این تنگه افسانه‌ای و زیبا در محور آزادراه پل زال–خرم آباد بین تونل خرگوشان یک و دو واقع شده است.

غار کلماکره لرستان

rOMuMbhj3MmZxSIq4MRsVEgsw3hUcwcKluVMOjrl

غار کلماکره یکی از جاهای دیدنی پل دختر در استان لرستان و یکی از پررمز و رازترین غارهای تاریخی و طبیعی ایران است. در مورد این غار که مدفن ششمین گنجینه‌ بزرگ جهان بوده، داستان‌های بسیار جالبی وجود دارد، از داستان پیدا شدن گرفته تا آثار تاریخی کشف شده و قدمت آن. غار کلماکره در بخش مرکزی شهرستان پلدختر استان لرستان و در نزدیکی روستایی به نام طاق ملک حسین، در شرق یکی از آخرین دره‌های صخره‌ای کوه آهکی ملّه در پلدختر قرار دارد و به علت اینکه پیشانی غار حدود ۱/۵ متر پایین‌تر از دهانه‌ آن است، غار برای مدت‌های طولانی از نظرها پنهان بوده است. درباره‌ محل این غار اختلاف نظرهایی وجود دارد، چرا که اهالی پلدختر آن را به نام خود و مردم رومشکان هم آن را متعلق به خود می‌دانند، اما در اسناد رسمی این غار در حوزه‌ شهرستان پلدختر ثبت شده است.

تاریخچه‌ غار : داستان غار کلماکره از ابتدا تا انتها پر از رمز و راز است و روایت‌‌های مختلفی درباره‌ آن وجود دارد. قدمت این غار به حدود ۲۷۰۰ سال پیش بازمی‌گردد و برخی معتقدند که اینجا مدفن ثروت پادشاهان ساسانی بوده و یکی از مهم‌ترین خزائن دولت‌های ایران باستان مثل هخامنشیان و ساسانیان در این غار نگه‌داری می‌شده است. عده‌ای دیگر این غار را مربوط به دوران نوعیلامیان و ماقبل هخامنشیان می‌دانند و می‌گویند که این گنجینه، میراث یا هدایای پادشاهان متعدد است. در هر صورت یکی از روایت‌ها درباره‌ گنجینه‌ غار کلماکره این است که پس از تصرف بابل و بین‌النهرین توسط کورش، تمام خزائن معابد بابل از شوش به این غار منتقل شدند. روایت دیگری هم می‌گوید که این گنجینه در زمان حمله‌ اسکندر به ایران به کوه‌های پلدختر منتقل شد و چهار نگهبان برای محافظت از آن انتخاب شدند. این چهار نگهبان به مرگ طبیعی از دنیا رفتند و هر کدام نفر قبل از خود را دفن کرده است. در زمان کشف غار در سال‌های گذشته، بقایای اسکلت‌های این نگهبانان پیدا شد. یکی از باستان‌شناسانی که مدتی را در غار کلماکره به اکتشاف گذرانده می‌گوید که خاکی اول غار، گورستانی است که ۱۲ تدفین در آن انجام شده است. در سال‌های اخیر یک پژوهشگر ایرانی (رسول بشاش) با انجام مطالعاتی روی کتیبه‌های اشیای مربوط به غار موفق به کشف نام یک خانواده‌ سلطنتی مربوط به یک سرزمین ناشناخته شد. گویا آثار باارزش موجود در غار متعلق به سرزمین ساماتی (ساماتوره) است که بنیان‌گذار آن پادشاهی به نام آمیریش، فرزند دابالا است. این سلسله‌ محلی دارای ثروتی بسیار زیاد بوده و در دوره‌ عیلامی نو بر سرزمین کوچکی در جنوب لرستان فرمانروایی می‌کرده‌اند و به هنگام زوال حکومت عیلام و قدرت گرفتن تدریجی امپراطوری هخامنشی، بخشی از گنجینه‌ سلطنتی این سلسله در غار کلماکره نگهداری می‌شده است. با این وجود عده‌ای از باستان‌شناسان معتقدند که این گنجینه به پادشاهی خاصی تعلق ندارد. برخی دیگر هم بر این باورند که ظروف نقره‌ای کشف شده، احتمالا از غنائمی است که کاسیان (ساکنان اصلی لرستان) از یغماگران و سپاهیان آنتی‌گون (از سرداران اسکندر مقدونی) پس گرفته‌اند.

علت نام‌گذاری : کلماکره (Kalmakareh) از سه کلمه‌ «کل»، «ما» و «کره» تشکیل شده است. «کل» در گویش لری نوعی حیوان حلال‌گوشت کوهی با شاخ‌های کمانی رو به بالا یا همان نرینه‌ بز کوهی است. «ما (مان)» به معنای مأوا و مکان استقرار و «کره» نیز نوعی درخت مشابه انجیر با میوه‌های نامرغوب و غیرخوراکیست که در بدو ورودی غار قرار داشته است. این درخت تا سال ۷۴ بر دهانه‌ غار وجود داشته، اما بعد از آن توسط حفاران غیرمجاز برای تهیه‌ آتش قطع شده و در حال حاضر وجود خارجی ندارد. پس به طور کلی کلماکره به معنای مأوای کل و درخت انجیر است که در واقع مشخصات غار را ارائه می‌دهد.

داستان کشف شدن : درباره‌ چگونگی کشف غار کلماکره حرف و حدیث‌های بسیاری وجود دارد. داستانی که در همه جا ثبت شده به شرح زیر است: در سال ۱۳۶۸ یک چوپان (شکارچی) محلی در تعقیب یک بز کوهی این غار را کشف می‌کند. وی مشاهده می‌کند که بز کوهی چندبار داخل این غار می‌رود و از آن خارج می‌شود. در اولین بازدید این مرد (که عزیز کلماکره‌ای نام دارد) از غار، وی یک سکه‌ قدیمی پیدا می‌کند و پس از نشان دادن این سکه به یک فروشنده‌ عتیقه به ارزش غار پی می‌برد. وی دفعات بعد مجهزتر وارد غار شده و اشیای بیشتری پیدا می‌کند که کم‌کم آن‌ها را به فروش می‌رساند. چند سال بعد سازمان میراث فرهنگی از وجود این غار مطلع می‌شود و گروهی را برای حفاظت از غار کلماکره و گنجینه‌ باقی‌مانده‌ آن به محل می‌فرستد، اما دیگر چیز چندانی برای محافظت باقی نمانده بود، چرا که افراد محلی، قاچاقچیان، حفاران، دلال‌ها، مال‌خرها، دزدها، جاعلان آثار هنری و حفاران ساده‌لوح اشیا موجود در این غار را که شامل سکه و تعدادی مجسمه‌ نقره‌ای از اشکال حیوانات و جام‌های نقره‌ای مربوط به دوران هخامنشیان و حکومت مادهاست، به یغما برده‌اند. متأسفانه سازمان میراث فرهنگی نیز در این مورد اهمال می‌کند و تنها با بستن دهانه‌ غار آنجا را ترک می‌کنند و به سایر قاچاقچیان فرصت می‌دهند، گنجینه‌ باقی‌مانده را هم غارت کنند. اکنون در غار تنها تعدادی ستون درهم‌ریخته باقی مانده و تمام دیواره‌های آن تخریب شده است. در فیلم مستندی که به تازگی درباره‌ غار کلماکره ساخته شده است، عزیز کلماکره‌ای داستان دیگری را می‌گوید. او نه شکارچی است و نه چوپان، بلکه راننده‌ ماشین سنگینی است از اهالی روستاهای اطراف. وی می‌گوید از سال ۱۳۵۰ توسط عمویش با غار آشنا شده و بالاخره در سال ۱۳۵۷ دلش را به دریا می‌زند و بر ترس خود غلبه می‌کند و به غار می‌رود. وی پس از اینکه بار اول یک سکه را در ورودی غار پیدا می‌کند و آن را به یک فرد صاحب‌نظر نشان می‌دهد، مجهزتر به غار می‌رود. وی با تفنگش به سقف غار شلیک می‌کند و انبوهی از سکه‌های طلا و نقره بر سرش می‌ریزد. او که می‌داند به تنهایی نمی‌تواند همه‌ غار را بگردد، پس از مدت‌ها بررسی تصمیم می‌گیرد پسرعمه‌اش را هم در راز خود شریک کند. آن‌‌ها در کنار ستون‌‌ها و سرستون‌ها و طاقچه‌‌ها اشیایی پیدا می‌کنند و معتقدند که حدود هشت یا نه انبار دیگر هم از عتیقه وجود داشته که آن‌‌ها به علت دستگیر شدن، موفق به دستیابی به آن نشدند. پس از دستگیری آنان محل غار لو می‌رود و تا سال ۱۳۶۸، غار کلماکره به طور کامل از اشیای باستانی تخلیه می‌شود. طبق گزارش‌ها در این مدت، روزانه ۵۰ الی ۷۰ نفر در حال تاراج غار مشاهده می‌شدند. در این زمینه بسیاری از افراد پیکان انتقاداتشان را علاوه بر مردم قانون‌شکن سمت سازمان میراث فرهنگی به علت اهمال فراوانش در مورد غار کلماکره گرفته‌اند.

معماری غار : زمین‌شناسان می‌گویند که غار کلماکره بیشتر یک مکان طبیعی است تا تاریخی. این غار پر است از پدیده‌های زیبای طبیعی و ستون‌های جالب. غار از چهار تالار نسبتا بزرگ تشکیل شده که هر کدام دارای ستون‌های رسوبی و آویزهای شکوهمندی هستند که ارتفاع برخی از آن‌ها تا ۱۵ متر می‌رسد. غار کلماکره پر است از استالکتیت‌ها و استالاکمیت‌های طلایی، حوضچه‌های پرآب، دهلیزها و حفره‌ها. آبچال‌های طبیعی درون غار، ستون‌های رسوبی و سقف‌آویزهای زیبا از جذابیت‌‌های این غار هستند. مساحت کلی فضای شناخته شده‌ غار، ۴۳۰۰ متر و طول فضاهای متصل به هم و شناخته شده‌ مسیر فعلی آن در حدود ۶۷۰ متر است. قسمت ورودی غار دارای فضایی به طول تقریبی ۲۰ متر و به عرض حدود ۸ متر است. ارتفاع غار از سطح زمین ۵۵۰ متر است. تالار اول محل نگهبانی محافظان بوده است که در آن اتاقکی هم برای نگهبانی به ارتفاع ۸۰ سانتی‌متر و وسعت ۲ متر و از جنس قلوه‌سنگ و ملاط گل رس و کاه وجود داشته که اکنون تخریب شده است. در این تالار استالاکمیت‌هایی نیز وجود دارند که نتیجه‌ دخالت انسان هستند، که حتی از آن‌ها هم به علت تخریب اثر چندانی باقی نمانده است. در تالار دوم خمره‌های بزرگ و کوچکی وجود داشته که به طرز خاصی روی ستون‌های آهکی نازک قرار گرفته بودند و احتمالا محل نگهداری مایحتاج روزانه بوده‌اند. جالب است که درباره‌ تالار سوم و چهارم که محل اصلی نگهداری گنجینه‌ غار بوده‌اند، اطلاعات چندانی در گزارش‌های باستان‌شناسی نیامده است.

اشیای پیدا شده : اغلب اشیای یافت‌شده از غار کلماکره شامل پیکره‌ها، بشقاب‌ها و تکوک‌های نفیس هم‌اکنون در خارج از کشور و موزه‌‌هایی چون لوور، موزه‌ بریتانیا و موزه‌ متروپولیتن نیویورک قرار دارند. در ایران نیز این اشیا در موزه‌ ایران باستان تهران و موزه‌ قلعه‌ فلک‌الافلاک در خرم‌آباد نگه‌داری می‌شوند. از اشیای یافت‌شده‌ نفیس این غار می‌توان به کاسه‌‌های ماهی بادامی بسیار معروف و انواع تکوک‌ها اشاره کرد. معروف‌ترین شی پیدا شده در غار کلماکره که به آن سلطان کلماکره می‌گویند، جامش شیردال است که در سال ۱۳۹۲ به‌عنوان نشانه‌ حسن نیت از سوی دولت آمریکا به ایران بازگردانده شد. اولین اشیایی که توسط کمیته‌ انقلاب اسلامی پلدختر کشف می‌شوند عبارت بودند از: یک نقاب طلا، ۶ گوش نقره‌ای حیوانات، ران یک بز کوهی بالدار به اندازه‌ طبیعی، دو عدد میله‌ فلزی منحنی داس‌مانند، سه قطعه شمش نقره‌ ذوب شده و تعدادی از قطعات جدا شده‌ حیوانات. دسته‌ای از اشیای یافت‌شده در غار کلماکره نقاب‌ها هستند که مروبط به نیمه‌ نخست هزاره‌ پیش از میلادند. این نقاب‌های طلایی که هم‌اکنون در موزه‌ ایران باستان نگه‌داری می‌شوند، خبر از وجود نوعی مراسم آیینی باستانی شبیه بالماسکه در ایران می‌دهند. غیر از ظرف‌ها، جام‌ها و تکوک‌ها، بیشترین اشیای نقره‌ای منسوب به غار کلماکره پیکره‌های توخالی جانوران طبیعی، اساطیری یا افسانه‌ای هستند که از آن‌ها برای افشاندن مایعات مقدس در مراسم آیینی استفاده می‌شده است. تنگ‌های نقره‌ای با برجستگی‌های بسیار زیبا، ریتون و سکه‌های طلا و نقره از دیگر اشیا هستند. هم‌اکنون ۱۱۴ عدد از این آثار تاریخی در موزه‌ فلک‌الافلاک خرم‌آباد نگه‌داری می‌شوند. ۱۰۰ شی نیز در موزه‌ ایران باستان، دو شی در استان ایلام و دو شی در موزه‌ تبریز قرار دارند. در خارج از کشور هم ۳۰ قطعه در موزه‌ لوور پاریس، ۳۰ قطعه در موزه‌ متروپولیتن نیویورک، ۲ قطعه در موزه‌ میهو کیوتو و… وجود دارند. مدیر کل سازمان میراث فرهنگی لرستان مدعی است که ۲۳۰۰ اثر از غار کلماکره در سطح جهان پراکنده است. گفته می‌شود به طور کلی ۵۰۰۰ شی در این غار یافت شده که تنها ۱۰درصد آن‌ها در ایران باقی مانده‌اند. همچنین یک تاجر عتیقه که سال‌هاست با باستان‌شناسی ایران درگیر است، کتابی را با عنوان «گنجینه‌ کوه‌ها و هنر ماده» در لندن منتشر کرده و به معرفی برخی اشیای یافت شده در این غار پرداخته است.

مسیر دسترسی : برای رسیدن به غار کلماکره باید بخشی از مسیر را با ماشین و بخشی را پیاده طی کنید. از مسیر پلدختر و از جاده‌ای که در حاشیه‌ شمالی رودخانه‌ کشکان واقع شده است، حدود ۱۲ کیلومتر را به سمت روستای دره‌باغ بروید و بقیه‌ مسیر کوهستانی را تا دهانه‌ غار پیاده‌روی کنید. دهانه‌ غار به سمت غرب است. برای رسیدن به غار باید با طناب از دره‌ای که حدود ۱۰۰ متر عمق دارد، یک فرود ۱۰متری انجام دهید. به همین علت سفر افراد غیرحرفه‌ای یا همراه بردن کودکان به این غار توصیه نمی‌شود. تا عمق ده متری غار نور طبیعی وجود دارد، اما پس از آن حتما باید چراغ قوه یا هدلایت همراه داشته باشید، چرا که غار در تاریکی محض فرو می‌رود. دسترسی به فضای داخلی غار که از چهار تالار نسبتا بزرگ تشکیل شده و برخی ورودی‌هایش حفره‌ای نزدیک ۸۰ سانتی‌متر دارند، اندکی دشوار است. چند آبچال کوچک و بزرگ هم در تالارهای دوم، سوم و چهارم قرار دارند. غار کلماکره در نهایت در ۲۲ مرداد سال ۱۳۸۴ با شماره‌ ۱۳۱۱۹ در ردیف آثار ملی ایران به ثبت رسید.

دره خزینه لرستان

horseshoe-bend-featured-image-video

دره خزینه لرستان، از جمله زیباترین و شگفت‌انگیزترین دره‌های استان لرستان می‌باشد. دره‌ای در اواسط جاده پل دختر به سمت اندیمشک که در جوار روستایی به همین نام قرار دارد. دره خزینه لرستان، در طول سال‌ها و بر اثر فرسایش به وجود آمده است. باید بگوییم که پل معلق واقع در این دره مرتفع‌ترین پل معلق نه تنها در ایران بلکه در سطح خاورمیانه می‌باشد. این پل بسیار زیبا و مستحکم بوده و طول آن ۱۱۲ متر و عرض و ارتفاعش به ترتیب ۸۰ و ۸۵ متر می‌باشد. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که پل دره خزینه از به هم پیوستن چهار طناب کابلی و چوب‌های روسی ساخته شده است. حتماٌ هیجان زده خواهید شد اگر بدانید که با رفتن بر روی این پل معلق حس ایستادن بر بالای ساختمانی ۲۹ طبقه به شما دست می‌دهد. حتی تصور ایستادن بر روی این پل با وجود رودخانه خروشان زیر آن شما را ذوق زده می‌کند. استان زیبای لرستان، از جمله مناطق کوهستانی ایران بوده که دارای آب و هوایی معتدل در فصول تابستان و بهار می‌باشد. بنابراین، این فصل ها بهترین زمان برای بازدید از دره خزینه لرستان است. عاشقان کوهنوردی و صخره‌نوردی نیز می‌توانند در کنار بازدید از این دره به این ورزش‌های مهیج نیز در ارتفاعات و کوه ها بپردازند. از آن جا که آب و هوای لرستان آب و هوایی کوهستانی است و این دره هم در منطقه ای آفتابگیر واقع شده است بهترین زمان بازدید از آن فصل بهار و پاییز است. استان لرستان درغرب ایران مساحتی حدود ۲۸۲۹۴ کیلومتر مربع دارد و طبق سرشماری یک میلیون و هفتصد  پنجاه و سه هزار نفر ار در خود جا داده است. همان طور که در بالا هم به آن اشاره شد این استان به خاطر تبلیغات کم چندان توسط گردشگران شناخته شده نیست که این موضوع یک بعد مثبت و منفی دارد بعد مثبت آن این است که جاذبه های آن به نسبت دیگر شرهای ایران بهتر باقی مانده اند و همچنان بکر و دست نخورده هستند اما بعد منفی آن کاهش درآمدهای اقتصادی از طریق جذب گردشگر است البته در این چند سال اقدام های مختلفی مثل ساخت هتل های جدید و بیشتر کردن امکانات گردشگری شده است که همه ی این ها به نزدیک تر شدن این استان به جایگاه اصلی اش مفید است. تاریخچه ی این منطقه از ایران باعث شده تا به عنوان یکی از قدیمی ترین سکونت گاه های انسانی شناخته شود و پیدا شدن کتیبه ها، سنگ نوشته ها و ظرف و ظروف سفالین و انجام تحقیقات و رمز گشایی آن ها باعث شده تا باستان شناسان به این حقیقت برسند. این استان با استان های همدان،کرمانشاه، ایلام، خوزستان، چهار محال و بختیاری، اصفهان و مرکزی همسایه است و گرچه از راه های مختلفی می توانید به آن جا سفر کنید اما به خاطر طبیعت زیبایی که در این منطقه و شهرهای اطراف آن وجود دارد بهتر است که از طریق وسیله نقلیه ی خودتان اقدام کنید. در ارتفاعات این استان هوا همیشه خنک است و بهتر است در صورت اقدام به سفر حتی در فصل تابستان لباس گرم و تجهیزات مورد نیاز را به همراه خود ببرید.

آبشار گریت لرستان

GkYxWYsNR2juYRnBWTDb423

آبشار گریت یکی از جذاب ترین آبشارهای استان لرستان است که در فاصله ۵۰ کیلومتری شهرستان خرم آباد، در میان دره ای خوش آب و هوا قرار گرفته، دره ای پوشیده از درختان بلوط که جلوه ای بینظیر از طبیعت غرب ایران دارد و طبیعتی بی نظیر است. نقاط سرسبز با داشتن رودخانه ها و آبشارها همیشه از محبوب ترین جاذبه های گردشگری اند و همیشه گردشگران زیادی برای لذت بردن از آب و هوای خوب و چشم اندازها راهی این مناطق می شوند. اگر طبیعت دوست هستید و از بودن در کنار آبشارها و و گوش دادن به صدای خوش و خروش آب لذت می برید راهی سرزمین آبشار ها یعنی استان لرستان شوید، استانی که آبشارهای زیادی را در خود جای داده و با بیش از ۵۰ آبشار به سرزمین آبشارها معروف است. یکی از جذاب ترین آبشارهای این استان، آبشار گریت است، آبشاری با چشم اندازهای خیره کننده که گردشگران بسیاری دارد. رفتن به میان طبیعت برای مدتی شما را از همهمه های روزمره رها می کند تا شاهکارهای طبیعی را به نظاره بنشینید و روح و جانتان تازه شود. وقتی حرف از آبشارهای جذاب ایران می شود ناخداگاه یاد استان لرستان می افتیم هر چند استان های دیگر کشورمان هم آبشارهای زیبایی دارند اما تعداد زیاد آبشارهای لرستان آن را به سرزمین آبشارها تبدیل کرده است. استان لرستان که به بام طبیعت ایران معروف است مملوء از چشمه ها و سراب های جذاب است که با چشم اندازهای دیدنی گردشگران زیادی را به خود جذب می کنند. آبشارهای فراوان طبیعتی زیبا و دلفریب و همینطور آب و هوایی بهشتی را برای این منطقه ایجاد کرده و همین عامل گردشگران زیادی را راهی این منطقه می کند. بدون شک یکی از جذاب ترین آبشارهای استان لرستان آبشار گریت است، آبشاری که به سرکانه و هفت چشمه هم معروفه و در مسیر رودخانه ترس گریت به رودخانه سزار به خاطر عبور از ناهمواری ها به صورت طبیعی شکل گرفته و زیبایی های بی مانندی را خلق کرده است. آبشار در روستای گریت، در فاصله ۵۰ کیلومتری شهرستان خرم آباد، در میان دره ای خوش آب و هوا قرار گرفته، دره ای پوشیده از درختان بلوط که جلوه ای بینظیر از طبیعت غرب ایران دارد و طبیعتی بی نظیر است. آبشار گریت یک آبشار سه گانه با ارتفاع ۱۵ و پهنای ۱۷ متر است و در اطراف آن پوشش گیاهی جذابی قرار دارد. مسیر روستا تا آبشار گریت یکی از جذاب ترین مسیرهای طبیعت گردی در میان طبیعت بکر و جنگلی ست. در این مسیر یک پیاده روی یک ساعته و همینطور مناظری بی مانند در انتظارتان است به طوری که هنوز به آبشار نرسیده طبیعت گردی لذت بخشی را تجربه می کنید. در کنار آبشار جاده ای ماشین رو هم هست که البته کیفیت آن چندان مناسب نیست و امید است تا با مرمت این جاده تعداد گردشگران این منطقه هم بیشتر شود. در گوشه ای از طبیعت دلفریب خرم آباد آبشاری رویایی وجود دارد، آبشار گریت که بعد از سقوط از ارتفاع ۱۵ متری به مسیر خود در رودخانه ادامه می دهد و مکان بینظیری را برای گشت و گذار ایجاد کرده است. یکی از مهمترین تفریحات اطراف آبشار گشت و گذار در طبیعت است، پوشش گیاهی اطراف آبشار درختان بلوط، زالزالک و مو است، به دل طبیعت بزنید و با عبور از کنار رودخانه و درختان بلوط و تماشای چشم اندازهای اطراف حال و هوایی متفاوت را تجربه کنید. می توانید بعد از مدتی گشت و گذار جایی در کنار آبشار و رودخانه بساط پیکنیک بچینید و چند ساعتی را در کنار خانواده از بودن در میان طبیعت لذت ببرید. در این طبیعت رویایی سوژه های زیادی برای عکاسی پیدا می کنید و می توانید با ثبت عکس های زیبا خاطره سفر به کنار این آبشار را برای همیشه در گوشه ای از ذهنتان ثبت کنید. آب بازی یکی از شادترین تفریحات این آبشار است مخصوصا اگر در اوج گرمای تابستان به این منطقه رفتید آب بازی را حتما در لیست برنامه های خود قرار دهید تا خنک شوید. سقوط آب از ارتفاع و بودن در میان کوهستان آب و هوای لطیف و نشاط آوری را برای این منطقه رقم زده که حسابی روح تان را صیقل می دهد.

بهترین زمان بازدید از آبشار گریت : در فصل بهار آب و هوای خوب و چشم اندازهای عالی و همینطور فراوان بودن آب آبشار، گردشگران زیادی را برای تفریح و استراحت به این منطقه می کشاند. پیشنهاد می کنیم شما هم در فصل های بهار و تابستان به کنار این آبشار بروید و غرق آب و هوای بهشتی آن شوید. آبشارها در فصل بهار به خاطر افزایش بارش ها جذاب تر از هر زمان دیگری اند به خصوص اینکه رویش درختان و گل ها در اطراف هم چشم اندازهای آن ها را تماشایی تر می کند. برای بازدید از آبشار گریت فصل بهار و تابستان را انتخاب کنید چون در فصل بهار و اوایل تابستان این منطقه پوشیده از گل های رنگارنگ و پوشش گیاهی جذاب می شود که از تماشای آن ها به وجد می آیید. درسته که در تابستان کمی از میزان آب ابشار کاسته می شود اما در عوض طبیعت در اوج سرسبزی خود است و گرمای هوا هم بودن در کنار آبشار را لذت بخش تر می کند. زمستان های این ناحیه سرد و پربرف است و بازدید از آبشار در این فصل از سال توصیه نمی شود. لرستان یکی از بهترین سفرها را برایتان رقم می زند، سرزمینی پر از آثار تاریخی و البته جاذبه های طبیعی. این استان طبیعت بکر و تماشایی زاگرس را به زیباترین شکل ممکن به نمایش گذاشته و با آبشارها، رودها، دشت لاله های واژگون و جنگل های بلوط سفری ناب و فراموش نشدنی را برایتان می سازد. یکی دیگر از جذاب ترین آبشارهای استان لرستان آبشار بیشه است آبشاری که در میان جنگل و کوه های زاگرس شما را مهمان یک طبیعت گردی بینظیر می کند و با ۴۸ متر ارتفاع آنقدر باشکوه و تماشایی ست که در لیست آثار ملی ایران قرار دارد. مسیر رسیدن به آبشار از شهر خرم آباد هم تماشایی ست؛ از کنار مزارع گندم و چند روستا می گذرید و ناگهان خود را در ارتفاع احساس می کنید اینجاست که باید خودتان را آماده کنید تا یکی از زیباترین آبشارهای ایران در مقابل دیدگانتان ظاهر شود. پیشنهاد می کنیم صبح زود را برای بازدید از آبشارها انتخاب کنید تا بتوانید چند ساعتی را در میان طبیعت بمانید.

روستای گوشه شهنشاه

57656779

روسـتای گوشه شهنشاه از توابع بخش مرکزی شـهرسـتان خرم آباد، با مـختصات جـغرافیایی ۴۸ درجـه و ۱۷ دقـیقه طـول شرقی و ۳۳ درجــه و ۲۴ دقیقه عرض شمالی، در ۱۵ کیلومتری شهر خرم آباد قرار دارد. این روستا از سطح دریا ۱۴۰۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در فصول بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در فصول پاییز و زمستان سرد و خشک است.در نزدیکی این روستا، دره ای پوشیده از باغ های انبوه انار و انجیر وجود دارد.ﺁﺏ ﺷﺮﺏ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪ ﻭ ﺁﺏ ﺑﺎﻏﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ (ﺳﺮ ﺳﺮﺁﻭ) ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽ شود . به دلیل واقع شدن بقعه شجاع الدین خورشید (ﺳﺮﺳﻠﺴﻠﻪ ﺍﺗﺎﺑﮑﺎﻥ ﻟﺮ) به گوشه شهنشاه مشهور می باشد.در کنار این آرامگاه،گورستان قدیمی با سنگ قبرهای کهن وجود دارد که بر روی آن ها آیاتی از قرآن کریم و کلمات مقدس با نقش های برجسته و خط زیبای کوفی کنده کاری شده است . آرامگاه در زمان شاهوردیخان آخرین اتابک لر ساخته شده است . شجاع الدین خورشید به مدت سی سال از آخر قرن پنجم تا اوایل قرن ششم ه.ق(۵۸۰ – ۶۲۱) بر ایالات لر کوچک فرمانروایی کرده است. این فرمانروا به واسطه عدالت و دادگستری مقبره وی مورد احترام اهالی قرار گرفته است.
پلان مقبره مستطیل شکل و پلان داخلی آن هشت ضلعی و هر ضلع آن ۲,۵ متر است. سبک معماری گنبد آن دو پوسته و مواد و مصالح آن سنگ، آجر ملات، گچ و ماسه آهک است. ارتفاع گنبد از سطح زمین ۱۲ متر است،در وسط آن قبری است که برروی آن صندوق چوبی کنده کاری شده ای قرار دارد. این اثر به شماره ۱۹۲۰ مورخ ۷۶/۶/۱۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ گوشه شهنشاه یکی از آثار به جای مانده از دوره صفویان در کنار مقبره شجاع الدین خورشید قرار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ساختمان این ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ دارای ۱۵ اتاق و صحنی به اندازه ۳۰۰ مترمربع است.کل ساختمان به ﺩﻭ بخش تقسیم شده که بخش پشت ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ محل نگهداری چهار پایان و بخش جلو اتاق های ۹ مترمربعی تشکیل شده که محل استراحت مسافران بوده است.این بنا به شماره ۱۹۲۱ و در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ درفهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است . ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﻫﺴﺖ،ﺩﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻨﻪ،ﯾﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻮﺕ ﻭ ﯾﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﺭﺑﯿﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﮔﻮﺷﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۳۸۷/۱۲/۲۷ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ.