معمولا خانه های تاریخی که باری مردم جاذبه گردشگری دارند، برجستگی هایی همچون معماری خاص یا اشیای تاریخی و متفاوت دارند که این اماکن را از سایر اماکن عمومی متفاوت می کند. اما برخی از خانه های شخصی هم وجود دارند که از این جاذبه های بصری برخوردار نیستند، ولی حضور بزرگان به آن خانه ارزش و منزلت ویژه داده است. وقتی از خیابان جمال زاده به سمت خیابان فاطمی حرکت می کنیم، به خانه هایی بر می خوردیم که در سطح شهر بسیارند و توجه کمتر کسی را به خود جلب می کند، اما در بین همین خانه های معمولی، خانه ای هم وجود دارد که در نگاه اول بسیار ساده به چشم می آید، اما یک ویژگی خاص دارد و آن گره خوردن تاریخ این خانه با بزرگ مردی به نام دکتر علی شریعتی است. دکتر شریعتی به عنوان یکی از ایدئولوگ های انقلاب اسلامی در سال ۵۷ همواره کانون توجه محققان و متفکران بوده است. آثار این استاد فرهیخته شور و شعور عمیقی در میان جوانان آن دوران به وجود می آورد و حالا هم که نزدیک به ۴۰ سال از انقلاب اسلامی می گذرد، آثار این معلم بزرگ همچنان مورد توجه اهل فن و جزو آثار پرفروش است. سکونت دکتر علی شریعتی در این منزل ساده و بی ریا، نشان از تلفیق اندیشه و روش زندگی این متفکر انقلابی است؛ او ساده گفت و ساده زیست. هر چند که او با توجه به فعالیت های سیاسی و علمی اش دو سال بیشتر در این خانه زندگی نکرده، اما خانواده شریعتی تا سال ۷۶ در این منزل سکونت داشتند. شخصیت بزرگ این استاد دانشگاه باعث شد تا خانه او به موزه ای برای علاقه مندان تاریخ معاصر و مکانی برای حفظ شیوه و منش زندگی دکتر علی شریعتی تبدیل شود. اگر می خواهید از این موزه بازدید کنید، باید بگوییم که انتظار یک خانه مجلل و باشکوه را نداشته باشید. از دل اصلی این خانه که وارد می شویم، با حیاتی باصفا و کوچک مواجه می شویم که تندیس دکتر شریعتی در مقابل در ورودی قرار دارد، گویی قرار است از همین جا به ما خوش آمد بگوید.