باغ دولت آباد توسط محمدتقی خان بافقی و شاهرخ میرزای افشار و کریم خان زند در سال ۱۱۶۰ هجری قمری ساخته شد . این مکان محل اقامت حاکم وقت ( خان یزد ) بود . باغ دولت آباد شامل فضاهایی چون عمارت هشتی و بادگیر – عمارت بهشت آیین – عمارت تالار آیینه – عمارت سردر اصلی اصطبل و اشترخان – عمارت سردر جنوبی و غیره است . ارتفاع بادگیر این عمارت که بلندترین بادگیر جهان نیز محسوب می شود از سطح زمین ۸۰/۳۳ متر است . فضای سبز این باغ شامل درختان کاج – سرو – گل سرخ – گل محمدی – درختان میوه و به خصوص انگور و انار است که به وسیله قنات دولت آباد مشورب میشود. این مجموعه یادگاری است از دوره های افشاریه و زندیه . روشنایی باغ در شب توسط لامپ هایی که در داخل فانوس گذاشته شده و به فواصل معین در اطراف قرار گرفته اند تامین می شود که منظره زیبایی را نیز ایجاد میکنند . درهای ساختمان اصلی از چوب و به صورت کنده کاری دیده می شود . و در داخل بنا اتاق های متعددی قرار دارد که در اکثر این اتاق ها حوضی قرار گرفته و درهای یکی از اتاق ها که رو به حیاط و باغ باز می شود ، با شیشه های رنگارنگر با طرح ای زیبا مزین شده که در هنگام وجود خورشید و پرآب بودن حوض منظره زیبایی از نقاط رنگی منعکس شده را بر روی حوض مرمرین به نمایش می گذارد . در یکی دیگی از اتاق ها بادگیر معروف دولت آباد قرار دارد و به خوبی کولر می تواند خنکی ساختمان را تامین کند.

این باغ در ۹ کیلومتری جنوب شرقی شهر بهشهر واقع در استان مازندران در میان جنگل های کوه جهان نورا در پیرامونه دریاچه طبیعی به دستور شاه عباس اول به صورت پلکانی و در سه سطح احداث شده است . این مجموعه در قسمت جنوب به روستای فرادست ییلاقی هزار جریب ، در قسمت شرقی به جاده روستاهای پاسند – هزار جریب ، در غرب به اراضی کشاورزی و در قسمت شمال به روستای علی تپه محدود میگردد . مجموعه مذکور شامل سد ، بنای مرکز مخزن سد ، حمام ، باغ ، محوطه گلباغ و محور آبرسانی به طول ۶۰۰ متر ، دو برج آجری به فاصله ۱۸۶ متری از باغ و همچنین با فاصله ۱۵۶ متری از یکدیگر می باشد که احتمالا به سال ۱۰۲۰ تا ۱۰۲۱ هجری قمری احداث گردیده است . این باغ بر اساس شواهد به دست آمده یکی از بی نظیر ترین باغ های ایرانی است . علاوه بر عمارت سازی مذکور ، در قسمت تراس مرکزی ، حوض بزرگ در مرکز و حوض های کوچکتر در اطراف احداث نموده اند . دریاچه این مجموعه با وسعتی بالغ بر ۱۰ هکتار با عمارتی در مرکز آن ، که در زمان آبگیری دریاچه عمارت با ارتفاعی بالغ بر ۱۸ متر به زیر آب می رود و فقط سقف آن همراه با درخچه هایی نمایان است . هجم آب استخر در فصول مختلف سال تغییر می کند تا حدی که در برخی از فصول ، عمارت داخل استخر کاملا به زیر آب رفته و در بری زمان ها و در حالت کم آبی که عموما فصل تابستان است کاملا هویدا می شود . با این حال و درکمال شگفتی با وجئد این همه تغییرات که به صورت متوالی تکرار می شود این بنا همچنان به طور مستحکم پابر جا مانده تا جیرت بازدید کنندگان را برانگیزد . راه دسترسی به مجموعه مذکور از طریق جاده آسفالته ای است که از جاده اصلی بهشهر-گرگان منشعب شده و بعد از عبور از روستای التپه به محوطه مذکور منتهی می گردد.