ایرانشناسی
پل روستای گندمان
پل روستای گندمان مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان سنندج، بخش حومه، روستای گندمان واقع شده و این اثر در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۴۸۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. وضعیت پل در حال حاضر سالم است. این پل دارای سه دهانه است که ارتفاع دهانه مرکزی بلندتر و دهانه های مجاور آن ارتفاع کوتاهتری دارد. این پل بر روی رودخانه برجو ساخته شده است.
لباس تاج الملوک در عروسی محمدرضا پهلوی
محمدرضا پهلوی، آخرین پادشاه و حاکم سلطنت پهلوی بود که در دوران پادشاهی خود سه بار ازدواج کرد. نخستین ازدواج او با فوزیه فواد، شاهدخت مصری بود اما این ازدواج دوامی نداشت و چند سال بعد فوزیه به مصر بازگشت و این دو از هم طلاق گرفتند. ازدواج بعدی محمدرضا پهلوی با ثریا اسفندیاری، زنی زیبا و معروف به «ملکهای با چشمان زمردین» بود. می گویند محمدرضا به ثریا علاقه بسیاری داشت و در نگاه اول هم از او بسیار خوشش آمد. این دو در نهایت در تاریخ ۲۳ بهمن سال ۱۳۲۹ خورشیدی به عقد یک دیگر درآمدند . لباس پیش رو، لباسی فوق العاده و منحصر به فرد است که ملکه مادر، تاج الملوک در عروسی محمدرضا و ثریا به تن داشت. وقتی به این لباس باشکوه نگاه می کنید، تزئیناتی چون سرمه دوزی و سنگ دوزی های جذابی به چشم می خورد که زیبایی لباس را دو چندان کرده اند. البته خاص بودن لباس تاج الملوک تنها به رو دوزی های لباس منحصر نمی شود و بخش حاشیه دنباله و دامنش نیز توجه را به خودش معطوف می کند. تمام حاشیه این دامن با ۵۰ دم پشمی قاقم دوخته شده که جذابیت متفاوتی را به لباس بخشیده است. خوب است بدانید که قاقم، نوعی راسو کوچک بوده که حدودا اندازه ای ۱۰ سانتی متری دارد. متأسفانه از طراح و خیاط این لباس اطلاعاتی در دست نیست. امروزه لباس تاج الملوک در کاخ موزه سعدآباد، کاخ شمس پهلوی و موزه پوشاک سلطنتی نگهداری می شود که همه روزه در طی ساعات ۹ تا ۱۷ می توانید به بازدید آن بروید.
آبشار اغشت
آبشار اغشت در استان البرز واقع است. این آبشار در شمال روستایی به همین نام در منطقه ساوجبلاغ قرار گرفته است. روستای اغشت از توابع شهرستان ساوجبلاغ است و در بخش جندار شهرستان ساوجبلاغ در ۴۶/۳۵ درجه عرض شمالی و ۵۷/۴۹ درجه طول شرقی واقع شده است. فاصله روستا تا مرکز بخش حدود ۱۲ کیلومتر است. این روستا به دو رودخانه گلین رود از جنوب به روستا تکیه اغشت و باغبان کلا و از غرب و شمال غرب آجین دوجین و ولیان و از شرق به سیواندره و ورده محدود می شود.با توجه به قرارگرفتن روستا در منطقه کوهستانی و شرایط آب و هوایی خاص این منطقه، اقلیم روستا با زمستان های سرد و تابستان های معتدل به صورت اقلیم کوهستانی معتدل می باشد و به نوعی که روستا دارای آب و هوای نیمه خشک داخلی طبقه بندی می شود که از نوعی ُآب و هوای مدیترانه ای است. منطقه ایست ییلاقی با مناظر بسیار زیبا که با این مشخصات سبب مهاجرت و مهاحرت های فصلی افراد از شهرهای اطراف مانند تهران و کرج شده است. با توجه به قرار گیری روستا در بین ارتفاعات و دامنه های آن زمینهای کشاورزی که عمدتا باغیات میوه هستند در دامنه های اطراف گسترش یافته است. منابع طبیعی شامل زمین زراعی، رودخانه ها، منابع آب و باغ ها حدود ۱۰۰ هکتار بوده که از شمال به رودخانه گلین رود و از جنوب به روستای تکیه اغشت و باغبان کلا و از غرب و شمال غرب به آجین دوجین ولیان و در نهایت از شرق به دره سیبان دره و ورده منتهی می شود.
پل شکسته خسروآباد همدان
پل شکسته خسروآباد مربوط به دوره صفویه و در شهرستان اسدآباد، بخش مرکزی، روستای خسروآباد در مسیربزرگراه کربلا و جاده اسدآباد-کنگاور واقع شده ، این اثر در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۷۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در روستاى خسروآباد و بر روى رودخانهٔ شهاب (شاه آب) احداث شده و داراى دو چشمهٔ اصلى و دو چشمهٔ کوچک در طرفین چشمه هاى اصلى است. طاق هاى هر چهار چشمه جناغى است که تا بلندى ۱۵۵ سانتى متر از تخته سنگ هاى لاشه اى ، به ابعاد مختلف و با ملاط گچ ساخته شده و روى سنگ ها سه رج آجر چهارگوش چیده شده است. به نظر مى رسد که بعد از ساختن پایه ها ، ابتدا قسمت هاى مرکزى طاق چشمه ها را ساخته اند و پس از آن ، آجرهاى افقى را چیده و پل را تمام کرده اند؛ زیرا این دو قسمت به هیچ طریقى درهم قفل و بست نشده است. مصالح ساختمانى این پل آجرهایى به ابعاد ۵×۲۱×۲۱ ، سنگ لاشه هایى با ابعاد مختلف ، سنگ تراش ، قلوه سنگ و گچ است. پل فاقد تزئینات بوده و فقط در وسط چشمه ها نوعی آجر کاری سنتی به شیوه نو در آن دیده می شود. در ادوار مختلف تعمیرات موضعی روی آن انجام گرفته است. از بانی و مؤسس پل تا کنون اطلاعات دقیقی به دست نیامده است.
مسجد جامع عضدی
بقایای این بنا در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان، در منطقه سیرجان قدیم واقع گردیده و به نظر می رسد که همان مسجد معروف عضدالدوله (عضدی) باشد که مقدسی در شرح آن نوشته : ” سیرجان، دو بازار کهنه و نو دارد . در میان دو بازار، مسجد جامعی وجود دارد . عضدالدوله، گلدسته های شگفت آوری در میان آن برپا داشته . بر بالای گلدسته های آن، دستگاهی پیچیده و چوبین نهاده که بخشی از آن همیشه درحال چرخیدن است . در این محل، خرابه های بنایی آجری برجای مانده که در آن، علاوه بر پایه ستون های سنگی، بقایای قطعات سنگ مرمر و سنگ آهک منقور به کتیبه هایی مشهود است . مردم محلی، در گوشه ای از بنا شمع روشن می کنند و بنا را مسجد صاحب الزمان می خوانند . این مسجد، به همراه دیگر بناهای سیرجان قدیم، در سال ۷۹۸ ه-. ق توسط لشکریان تیموری تخریب گردید که بعد از این واقعه ، ساکنان آن در شهر فعلی سیرجان مستقر شدند .