اراک
تالاب میقان
میقان در لغت به معنای خوش باور یا آنچه که هر که بشنود باور کند، معنی شده است. تالاب در گذشته به نام «نمکزار فراهان» مشهور بوده است. در متون قدیمی نام تالاب را «چغاناوور» نیز ذکر کردهاند به علاوه در برخی از متون قدیمی پرندهشناسی، نام «توزلوگل» را به تالاب نسبت دادند که به معنای آبگیر دارای گرد و خاک است. علت این نامگذاری، جابهجایی ذرات نمک و خاک رس توسط باد در فصل گرم بوده است. از این تالاب با نام «کویر میقان» نیز یاد میشود که علت نامگذاری آن، تبخیر زیاد آب در تالاب است. اما نهادن نام کویر به معنای بیابان نیست، زیرا در فرهنگ ایران واژه کویر به جای پلایا بکار برده میشود. ارتفاع تالاب از سطح دریاهای آزاد ۱۷۰۰ متر است و سطح آب در آن نسبت به فصل سال از مانداب(عمق بسیار کم) تا حدود ۱٫۴۰ تغییر میکند. منابع تامین آب تالاب را بارشهای جوی، آب سه رودخانه قره کهریز، فراهان و شهراب و پساب تصفیه فاضلاب اراک تشکیل میدهند. وسعت تالاب حدود ۲۵٬۰۰۰ هکتار است که شامل دریاچه با سه جزیره در وسط، قسمت کویری و دشتهای اطراف میشود. از نظر دیرینهشناسی قدمت آن به دوره پالئوسن باز میگردد که در آن دوره به دلیل حرکت صفحههای تکتونیکی اطراف شکل گرفته است. تالاب کویری میقان شامل یک دریاچه فصلی، کویر و دشتهای آبرفتی است. نزدیکترین کوه به تالاب در ۱۰ کیلومتری جنوب شرقی آن واقع شده که «کوه تخت زرد» نام دارد و ارتفاع آن ۲۲۶۹ متر است. در وسط تالاب سه جزیره وجود دارد که بزرگترین آنها ۵۰۰ متر است. این تالاب در پست ترین نقطه دشت فراهان و منطقه اراک واقع شده است . این تالاب دارای ویژگیهای بومشناسی خاصی است، از جمله اینکه سالانه تعداد زیادی از پرندگان مهاجر را در خود جای میدهد که در میان آنها بعضی از گونههای نادر و حمایت شده دیده میشوند. به علت جمعیت بالای درنا در تالاب نسبت به زیستگاههای دیگر کشور، این تالاب اهمیت بیشتری پیدا کرده است. همچنین پوشش گیاهی منطقه بیشتر از نوع گیاهان شورپسند یا هالوفیت بوده که از این نظر نیز تالاب یکی از ذخیره گاههای مهم گیاهان شور کشور به شمار میرود. علاوه بر پرندگان، گونههای پستانداران، آرتمیا و انواع جلبک آب شور از دیگر جانداران تالاب و محیط اطراف آن هستند. این تالاب یا دریاچه در منطقه فراهان سفلی قرار دارد،که درفصل بارندگی پرآب است ودرفصول خشک به صورت باتلاق ونمک زار در میآید که به کویر و دریاچه میقان شهرت دارد خاک این منطقه از مارن و رس بوده و در هوای مرطوب و بارانی نرم میشود و هنگامی که رطوبت هوا کم میگردد قدرت تبخیر آب افزایش مییابد. در دریاچه به علت شوری آب،گنبدها و طبقات نمکی شکل میگیرد.این طبقات و لایه های نمکی تمامی سطح دریاچه را پوشانده است و از فاصله دور سفید و برفی جلوه میکند. زیبایی این دریاچه در تمامی ایام روز به ویژه در هنگام طلوع وغروب خورشید شگفت انگیز بوده و جلوهها و سرابهای ایجاد شده آن هر بینندهای را متحیر میسازد.
منابع تامین آب : بیشتر آب وارد شده به تالاب حاصل از بارشهای جوی، چشمههای اطراف و رودخانههای فصلی در منطقه مانند رودخانه فراهان، شهرآب و قره کهریز میباشد. در سالهای اخیر ورود پساب فاضلاب شهر اراک به میزان ۷۰۰ لیتر در ثانیه از دیگر منابع تغذیه آبی تالاب بوده است که بر زیستبوم منطقه تاثیر گذاشته است. میزان پساب ورودی فاضلاب به تالاب سالانه ۳۱ میلیون متر مکعب است و با توجه به شرایط اضطراری تالاب نیاز است که حق آبه ۲۵ میلیون و ۳۶۰ هزار متر مکعبی آن از پسابها تامین شود. نمک موجود در تالاب باعث ضدعفونی شدن آبهای وارد شده به منطقه میشود. در سالهای اخیر سطح سفرههای آب زیرزمینی در منطقه تالاب ۱۳ متر افت داشته است که این موضوع خطر شور شدن آبهای زیرزمینی و آسیبهای ثانویه محیطی را دوچندان میکند.
ویژگی اقلیمی : آب و هوای تالاب، مدیترانهای گرم و خشک است. میزان بارندگی سالانه آن ۳۵۴ میلیمتر و تبخیر سالانه آن چهار برابر میزان بارندگی یعنی ۱٬۴۴۶ میلیمتر میباشد. منطقه اختلاف دمای سالانه بالایی دارد و گاهی به ۶۹ درجه سانتیگراد نیز میرسد. دخالتهای بیرویه انسانی در ۲۷ سال اخیر باعث شده تا دمای تالاب یک درجه افزایش پیدا کند. یشترین دمای ثبت شده در منطقه تالاب ۴۴ درجه بالای صفر و کمترین دمای ثبت شده ۳۳ درجه زیر صفر بوده است. به دلیل قرارگیری شهر در نزدیکی تالاب، بخار آب برخاسته از سطح تالاب باعث تلطیف هوا، افزایش بخار و مه و تاثیر مثبت بر کاهش انتقال ریزگردها میشود اما از طرفی به دلیل قرارگیری فرودگاه در نزدیکی تالاب، در زمستان باعث لغو پروازها میشود.
ویژگیهای بومشناختی : این تالاب به دلیل وسعت، ویژگیهای بومشناختی و میزان تاثیرگذاری آن بر اقلیم منطقه و شهر اراک یک بومسازگان حساس تلقی میشود و به دلیل زیستبوم شکننده، در سال ۱۳۸۷ به منطقه شکار ممنوع تبدیل شد. با توجه به ویژگیهای ارزشمند و منحصر به فرد زیست محیطی، تالاب میقان شاخصهای لازم برای پیوستن به تالابهای بینالمللی و نیز منطقه حفاظت شده پرندگان مهاجر و همچنین ثبت به عنوان منطقهای ملی طبیعی را داراست.
گیاگان : پوشش گیاهی (گیاگان) در حاشیه تالاب ضعیف است و تنها در شمال غرب و جزایر میانی که سفره آب زیر زمینی بالاست گونههای گیاهی آتریپلکس و قره داغ دیده میشود که به علت تبخیر و تعرق این گیاهان سطح، ایستایی در فصل تابستان پایین میرود و گونهها برای دستیابی به آب برای ریشههای خود پایین میروند و بصورت چتری روی تپه را میپوشانند. این گیاهان همزمان با رشد کردن از حرکت ذرات ماسهها جلوگیری میکنند و باعث تشکیل نبکا میگردند. ارتفاع این نبکاها به ۱٫۵ تا ۲٫۵ متر میرسد. گونههای گیاهی اصلی منطقه، ۳ نوع هستند که شامل گونههای خانواده گندمیان، خانواده گون و خانواده شاهی میشود. در منطقه تعداد ۵۰ گونه گیاهی سازگار با شوری خاک وجود دارد. به طور کلی این منطقه ذخیره گاه مناسبی برای گیاهان هالوفیت است. بر اثر تخلیه پساب تصفیه خانه فاضلاب شهر اراک به تالاب، شوری خاک قسمت جنوب غربی تالاب بر اثر شسته شدن نمک سطحی کاهش پیدا کرده و پوشش گیاهی متراکمی از گیاه آویارسلام در این قسمت از تالاب گسترش یافته که این موضوع بومسازگان این قسمت از تالاب را دگرگون کرده است. ۱۶ خانواده از گونههای گیاهی منطقه، بصورت یکساله و چند ساله هستند و از نظر فرم رویش به صورت بوتهای، علفی، درختچهای و درختی در قالب ۱۴ نوع گیاهی وجود دارند. از گیاهان موجود در منطقه میتوان به سیاهشور،اسفناج باغی،جگن، قره داغ، شور مرغ، گوریک، شورسراجه و بتنه اشاره کرد.
زیاگان : تالاب میقان از زیستگاههای پرندگان مهاجر سیبری و از زیستگاههای مهم پرندگان مهاجر در مرکز کشور است. این تالاب به تنهایی ۶۸ درصد از پرندگان استان مرکزی و ۲۷ درصد پرندگان کشور را در خود جای داده است که از این میزان ۲۷ گونه آسیب پذیر و یا نادر حمایت شده در میان آنها وجود دارد. از جمله پرندگان تالاب درناهای خاکستری هستند که سالانه ۱۰ هزار قطعه در تالاب ساکن میشوند. این تالاب به دلیل از بین رفتن دیگر زیستگاههای پرندگان مهاجر مانند تالاب شادگان اصلیترین زیستگاه پرندگان مهاجر منطقه غرب مدیترانه محسوب میشود. بیش از ۵۰ هزار قطعه پرنده آبزی و کنار آبزی شامل ۱۳۶ گونه در منطقه شناسایی شدهاند که در فصلهای مختلف سال در تالاب ساکن میشوند. از انواع این پرندهها میتوان به سرخمائی، آنقوت، غاز اشاره کرد. جمعیت درنای معمولی در این منطقه نسبت به سایر زیستگاههای درنا در کشور قابل توجه است، از این رو تالاب میقان یک زیستگاه مهم برای درنا در مرکز کشور محسوب میشود. براساس سرشماری پاییز و زمستان سال ۱۳۸۷ حدود ۱۱ هزار قطعه درنای معمولی و ۱۰ هزار قطعه خوتکا و ۵ هزار قطعه فلامینگو و غیره در منطقه مشاهده شده است. در تالاب یک نوع جلبک تک سلولی بنام دونالیلا (به انگلیسی: Dunaliella salina) شناسایی شده که یکی از مقاومترین گونهها نسبت به شوری است. این جلبک به دلیل جذب بتاکاروتن در سلولهای خود در آبهای شور موجب تغییر رنگ آب تالاب به نارنجی مایل به قرمز میشود. از جمله علتهای افزایش گونههای جانوری و به خصوص پرندگان، وجود آرتمیا در تالاب است. آرتمیا در طول دوره تولید مثل در اثر شرایط افزایش غلظت املاح آب، تغییر درجه حرارت و تغییر میزان اکسیژن بر اثر شوک تا ۴۰ تخم در آب رها میسازد. در این حالت تخمها تا مرحله گاسترولا رشد میکنند. آرتمیا بهترین غذا برای پرندگان است و حدود ۲۰ روز عمر میکند. آرتمیای تالاب میقان از نوع بکرزا است که از جلبکهای تک سلولی تغذیه میکند و سالها از وجود آنها در تالاب میگذرد.
شنیدن آواز پرندگان و جست و خیز وحوش : شنبدن آواز پرندگان و پرواز آنها در این منطقه کویری جالب ترین بخش گردشگری در کویر و تالاب میقان است. وجود برخی وحوش مانند گرگ،روباه،مار و پرندگانی چون عقاب و برخی نمونه های نادر قره داغ و آترپلیکس در لابلای شاخ و برگ های سبز جلوهای دیدنی به این کویر داده است. به تالاب که میرسید دیدن هزاران نوع پرنده مهاجر چون درنا،مرغابی های آبی و فلامینگو انسان را شگفت زده نموده و به دیدن هر چه بیشتر وا میدارد. تالاب میقان مانند کاسه ای بسته است که بیش از پنج هزار متر مربع از آبهای ریزشی و پایشی اراک به داخل آن میریزد. این تالاب با توجه به داشتن ترکیبات نمک،آبهای وارد شده را ضد عفونی میکند و بخشی از تلطیف هوای اراک به عهده کویر میقان و تالاب آن است این تالاب در مواقع پر آبی اراک،به ۳۰ هزار متر نیز افزایش مییابد. زیبایی حیرت انگیز این دریاچه را کسانی که غروب آن را دیده اند و آواز پرندگان را در سرابهای ایجاد شده در آن شنیده اند فراموش نمیکنند.
زمینشناسی : حوضه رسوبی میقان به صورت قیفی نامتقارن است که خط الراس آن در ارتفاعات و مرکز آن در تالاب قرار دارد. شیب آن از غرب و جنوب غرب به سمت مرکز و در واقع به صورت کاسهای بسته است. پست ترین نقطه حوضه دارای ۱٬۶۶۰ متر ارتفاع از سطح دریا است. آب دریاچه شور است، طوری که در هر لیتر آن در تابستان ۵۰ گرم، در بهار ۳۸ گرم و در زمستان ۲۸ گرم نمک وجود دارد و به همین علت طبقات نمکی در آن شکل میگیرد. این طبقات و لایههای نمکی در فصل خشکسالی تمامی سطح تالاب را پوشانده است و از فاصله دور سفید رنگ و برفی جلوه میکند. در بخشهای جنوبی، رسوبهای رس و سیلت و نمک سدیم سطح سخت و متراکم را بوجود آورده است و بر اثر فرایند تبخیر و حرکت آب از پایین به بالا اشکال چند ضلعی تشکیل میگردد. در شمال غربی تالاب بر اثر فعالیت باد، تپههای ماسهای ایجاد شده است. تالاب در فرورفتگی موسوم به چاله اراک حاصل از سنگهای رسوبی چین خورده مابین سنگهای آذرین متعلق به رشته کوههای آتشفشانی و سنگهای متامورفیک متعلق به رشته کوههای زاگرس قرار گرفته است.
حیات دو هزار ساله تالاب در انتظار گردشگران : به عقیده کارشناسان تالاب میقان دارای پیشینه ای دو هزار ساله است که به دلیل کهنسالی،زیستگاه پرندگان مهاجر از سمت سیبری است.این تالاب از زیستگاه های مهم پرندگان مهاجر در مرکز کشور است. تالاب میقان از جمله آخرین حلقههای بومشناسی حوضه آبریز دشت اراک است و تمامی آبهای سطحی منطقه و آبهای حاصل از بارشهای جوی به آن وارد میشود. تاریخ شکل گیری منطقه به دوران پالئوسن باز میگردد. در این دوره در اثر نیروهای تکتونیکی و فشار صفحه عربستان، منطقه دچار فروافتادگی شده و ارتفاعات اراک و آشتیان به موازات آن بالا آمده است. زمین شناسان معتقدند افتادگی بزرگی زون ایران مرکزی و زون سنندج – سیرجان در راستای شمال غرب به جنوب شرق که در امتداد گسل سراسری زاگرس قرار دارد، موجب تشکیل این تالاب گردیدهاست.
اقتصاد و گردشگری : این تالاب دارای بزرگترین منبع سولفات سدیم در جهان میباشد. در بیش از ۱۴۷ متر مربع از کویر، معدن سولفات سدیم با ظرفیت ۴۷ میلیون تن وجود دارد. نزدیک به ۶۰ درصد از منابع سولفات سدیم کشور در تالاب میقان جای دارد. میزان ذخیره ماده معدنی در تالاب ۱۳۳ میلیون تن با عیار ۳۳٫۸۸٪ اعلام شده است. این ماده معدنی در تولید شویندهها، پاککننده، خمیر کاغذ، تولید شیشه، نساجی و چرم کاربرد دارد. تالاب میقان دارای ظرفیتهای متفاوتی است که در کنار یکدیگر یک مجموعه کامل طبیعتگردی را ایجاد کردهاند. از دیگر پتانسیلهای گردشگری تالاب میتوان به پرنده نگری و گردشگری روستایی اشاره کرد. به همین دلیل این تالاب به عنوان منطقه نمونه گردشگری با محور طبیعت گردی معرفی شده است. وجود گونههای منحصر به فرد گیاهی و چشم اندازهای بکر موجود در این منطقه قابلیت آن را دارد که با رعایت استانداردهای زیست محیطی پذیرای جمع بسیاری از گردشگران و مشتاقان طبیعت باشد.
آبشار مزرعه
آبشار مزرعه در استان مرکزی واقع است. آبشار مزرعه واقع در شمال غرب شهرستان اراک، در جاده اراک-سه راهی خنداب قرار دارد که با قرار گرفتن میان دو دره، منظره ای زیبا را ایجاد کرده است. عبور از باغات روستای کیشان و مزرعه، نشانی خوبی برای رسیدن به آبشار مزرعه است. آبشار دره اول با کمی بلندی بیشتر نسبت به دو آبشار کوتاه دره دوم جذابیت بسیاری را در این منطقه بوجود آورده است. این آبشار به عنوان یکی از جاذبه های دیدنی استان مرکزی منطقه ای مناسب برای بازدید گردشگران نوروزی تلقی می شود. دامنه شمالی رشته کوه قوشاداغ که در سمت شرقی به کوه ارجمند ساوالان پیوسته است، به سمت گویجه بئل دامنه های سرسبز و جنگلی و استپ کوهی با چشمه های فراوان و دره های متعدد پرآب کشیده شده است. انفصال بخش کوهستانی از بخش فلات در خط ارتفاعی حدود ۱۹۰۰ متر رقم خورده و همین خط ارتفاعی آبشار و چشمه بسیار دارد و به نظر می رسد منطبق بر خط گسل در دامنه ی شمالی قوشاداغ باشد.
کلیسای چناقچی علیا
کلیسای چناقچی علیااین کلیسا در بافت تاریخی دهکده ای به همین نام از توابع زرینه قرار دارد.از دیدگاه معماری این کلیسا شامل دو بخش است: بخش قدیمی که بیشتر از گل و سنگ و خشت ساخته شده و بخش دیگر که با آجر تجدید بنا شده است. تقشه این کلیسا شامل فضای روباز (حیاط) و بخش مسقف است.پس از ورودی، فضایی دیده می شود و سطح محراب نسبت به کف تالار یا فضای پوشیده به طور قابل توجهی مرتفع است. سقف این کلیسا با استفاده از تیرهای بلند چوبی و هم چنین تخته و پرتو پوشیده شده است.در سطوح دیوارهای داخلی کلیسا، نمادها و مظاهر و باورهای دینی و مذهبی پیروان حضرت مسیح (ع) مشاهده می شود. این عناصر و آثار در قالب تابلوهای نقاشی در زمینه سرنوشت حضرت مسیح (ع) و حواریون ایشان است.
قلعه دختر(قیز قلعه)
شاید یکی از مهمترین آثار شگفت انگیز معماری کشور در مناطق مرتفع و سخت گذر ایران در دوره باستان که تاکنون ناشناخته مانده قیز قلعه ساوه باشد. عظمت بنا و فلسفه وجودی ساخت آن دراین منطقه به حدی جالب است که میتوان از آن به عنوان یکی از منابع مهم جذب گردشگر بینالمللی به استان مرکزی و همچنین معرفی دستاوردهای معماری ملی و باستانی ایران قدیم اشاره کرد. قصر، عبادتگاه ودژ دفاعی قلعه دختر ساوه بر روی صخره بلندی مشرف به دشت ساوه بنا شده که از سه طرف شرق، غرب و جنوب بوسیله صخرههای متعدد دیگری احاطه شدهاست. از نمای شمالی قلعه سه قله صخرهای بلند مشاهده میشود که قصر و قلعه در نوک قلهای که در وسط قرار گرفته ساخته شده و این قلعه از جاده ساوه به همدان و از تمامی دشت و شهر ساوه قابل رویت است. در دو طرف صخره قیز قلعه دو رودخانه کوچک جاری است، رودخانه ضلع شرقی دایمی، اما رودخانهای که در ضلع غربی قرار دارد به صورت فصلی است. نزدیکترین آبادی به قلعه، روستای قیز قلعه است که از منابع آبی این دو رودخانه تغذیه میشود، بعداز قیزقلعه، روستای سرخدهاست که در کنار رودخانه قرهچای قرار دارد و قلعه از روی پل سرخده به راحتی قابل دید است. قلعه از دو بخش اصلی دژدفاعی و قصر تشکیل شده که در مجموع حدود سه هزار متر مربع مساحت دارد. برای رسیدن به قلعه میتوان باوسیله نقلیه سواری تا پای دامنه صخره رفت، و سپس مسافتی حدود ۳۰۰ متر را باید پیاده طی کرد تا به دروازه اصلی ورود به قلعه رسید. دروازه ورودی در ضلعشرقی صخره قرار دارد که بعداز عبوراز رودخانه کوچک، بقایای دیواره دروازه که از سنگ و ساروج ساخته شده است دیده میشود. با عبور از این دروازه باید حدود یکصد متر دامنه شیب دار ضلع جنوب شرقی صخره را برای رسیدن به نوک قلعه که ساختمان اصلی قصر(نیایشگاه) قرار دارد را طی نمود، شیب دامنه جنوب شرقی حدود ۶۰ درصد است. تمامی دیوراه صخره به صورت پرتگاه میباشد و هر نقطعهای که احساس میشده میتوان از آن عبور نمود باسنگ و ساروج تا بالای صخره بسته شده است، به طوری که هیچ راه نفوذی از سه ضلع شمالی، شرقی و غربی به درون قلعه وجود ندارد.
ورود به قلعه از طریق چند راه پله سرپوشیده صورت میگرفته که با مهارت ویژهای استتار شدهاند و استتار راه پلهها با ساختن دیورای از لاشه سنگ و ساروج درست در امتداد دیوارههای صخره صورت گرفته است. پنج راهپله پشتی بنا و دو راهپله درغرب بنا که درکنار پرتگاه در ارتفاع چندمتری از سطح رودخانه ساخته شده به اتاقهای تعبیه شده در دل صخره منتهی میشوند. از پلههای پشت بنا برای ورود و خروج محافظان و نگهبانان استفاده میشده و از پلههای غربی برای وررد و خروج مقامات بهداخل قلعه و حمل آذوقه استفاده میشدهاست. در مقابل راه پلههای غربی و بر روی صخره مقابل راه باریکی وجود دارد که محل رفت وآمد ساکنان قلعه بوده و اتاقهای قلعه تو درتو و بهیکدیگر ارتباط داشتهاند. باتوجه به ارتفاع دیواره و طاقهای فرو ریخته احتمال میرود که بنای قصر دارای طبقه دوموسوم هم بوده و در سمت دروازه ورودی، بنای دیگری وجود دارد که احتمالا برای عبادتگاه مورد استفاده بوده و این مکان دارای محرابی به سوی دشت ساوه (دریاچه قدیمی ساوه) و در جهت خلاف قبله میباشد. در اطراف کاخ اصلی حفرههای متعددی برای ذخیره آب ساخته شده و لولههای سفالی شکسته در این مجموعه یافت شده که نشانگر استفاده از شبکه آبرسانی و فاضلاب میباشد. بنای قیز قلعه کاملا بر دشت ساوه مسلط بوده ودارای چهار برج دیدهبانی در ضلع شمالی، غربی و شرقی است که از میانه صخره تا بالای آن با سنگ و ساروج کار شدهاست. اما از نظر قدمت و کاربرد بنا، بر اساس اسناد و مدارک تاریخی و تحقیقات بهعمل آمده درخصوص قلعههای دختر ساخته شده درایران میتوان به سوابق معابد آناهیتا و مهر پرستی ایرانیان اشاره نمود. بر اساس این تحقیقات، قلعه دختر ساوه نیایشگاهی برای عبادت و احترام به آب و ناهید در پیش از اسلام و قبل از خشکیدن دریاچه ساوه در دوره ساسانیان بوده، محراب ساخته شده بر روی دریاچه قدیمی ساوه در قلعه این احتمال را بیشتر میکند. بنای تاریخی قیز قلعه در تاریخ ۹/۲/۱۳۸۲ به شماره ۸۶۰۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیدهاست. از دیگر قلعههای تاریخی استان مرکزی میتوان به قلعههای حاج وکیل اراک، آردمین غرق آباد در ۵۶کیلومتری جاده ساوه به همدان، الویر روستای ساوه، اسماعیلیه بر روی کوه قرهداغ در ۳۵ کیلومتری جنوبغربی ساوه، جمشیدی نیمور محلات، آقاخان محلاتی شهر محلات و خسروانی محلات اشاره نمود.
غار سوله خونزا
این غار در کوه های «شمس آباد» واقع شده و نزدیک ترین راه آن از طریق جادة اراک – شازند، در تقاطع راه روستای «قدمگاه» است. در طرف راست دیوارة سنگی کوه، دهانة اولیة غار نمایان است و دهانة اولیة غار نمایان است و دهانة دوم در ارتفاعات بالاتر قرار دارد. نام سوله خونزا یا «سوله خونزاب» به معنی «سوراخ خانه چشمه دار» است. طول این غار ۲۷ متر و عرض آن ۵/۱ متر است. در قسمت های بالاتر این غار، غار دیگری وجود دارد که چشمه های آب گوارا دارد. این غار شامل دو دهانه است و در انتهاى آن حوضى با ساروج ساخته شده است. دسترسی به این غار از دو راه امکان دارد اول از طریق عقیل آباد گوار چشمه پهن گلشن آباد و قره کهریز و مسیر دوم از روستای علیم آباد جاده شوسه اراک-شازند قدمگاه کوه شمس آباد.