دزفول
آبشار شوی خوزستان
یکی از زیباترین آبشارهای ایران آبشار شِوی یا آبشار تَله زنگ نام دارد که از جاهای دیدنی دزفول در استان خوزستان است. این آبشار، بزرگترین آبشار طبیعی خاورمیانه محسوب میشود که در میان کوههای زاگرس جای گرفته است. آبشار شوی در سال ۱۳۹۳ بهعنوان نخستين اثر طبيعی استان خوزستان و سی و پنجمين اثر طبيعی كشور در فهرست میراث ملی و طبیعی کشور به ثبت رسید. در مسیر راهآهن سراسری تهران-جنوب و در درهای بین کوه «چهل و یک» و «سالن کوه»، آبشاری تماشایی در میان درختان بادام و بلوط گرفته است که به نیاگارای ایران معروف است. این آبشار که یکی از بزرگترین آبشارهای خاورمیانه محسوب میشود، شوی نام دارد. آبشار شوی در مرز دو استان لرستان و خوزستان واقع است و از نظر تقسیمات کشوری از توابع شهرستان دزفول و استان خوزستان به حساب میآید. آبشار شوی از سطح دریا حدود ۴۵۰ متر ارتفاع دارد. ارتفاع خود آبشار از محل سرچشمه نزدیک به ۱۰۰ متر و عرض آن ۷۰ متر است که به نوبه خود، یکی از بلندترین آبشارهای ایران به حساب میآید. آب این آبشار مرتفع از دل کوهی که چورویک نام دارد و به اشتباه آن را چهل و یک تلفظ میکنند، به پایین میریزد و بهصورت پله پله تا کف رودخانه جریان دارد و با عبور از صخرهها و مسیرهای پرپیجوخم، سرانجام به رود دز سرازیر میشود. حجم آب خروجی آبشار در فصول مختلف سال متفاوت است و در فصل بهار به حداکثر خود میرسد. در دامنه کوه و خروجی آبشار، غاری وجود دارد که طول آن نامشخص است و به گفته محلیها کیلومترها طول دارد. توصیه میشود بدون داشتن مهارت غارنوردی و تجهیزات لازم وارد غار نشوید. در اطراف آبشار شوی درختان بید، انجیر، مو، زبانگنجشگ، افرا، کیکم و بلوط دیده میشوند. در زير آبشار و روی ديوارههای آن نیز انواع گياهان آبدوست روييدهاند. منطقهای که آبشار شوی یک در آن واقع است، یکی از زیستگاههای اصلی و مهم گونه در خطر انقراض سمندر امپراطور محسوب میشود. این آبشار در ۲۹ دیماه ۱۳۹۳ بهعنوان نخستين اثر ثبت شده طبيعی استان خوزستان و سی و پنجمين اثر طبيعی كشور در فهرست میراث ملی قرار گرفت. در کنار آبشار شوی، آبشار دیگری وجود دارد که به «آبشار دوم شوی» یا «سنگ مار» معروف است. این آبشار ۴۰ دقیقه با آبشار اصلی فاصله دارد. میزان آب این آبشار نیز بسیار متغیر است. نزدیک این آبشار حوضچههای متعددی برای آبتنی و شنا وجود دارد. بهتر است بدانید که در هنگام کم آبی در کنار آبشار دوم فضایی برای اطراق فراهم میشود.
وجه تسمیه آبشار شوی : ساکنان اطراف آبشار شوی از قوم لر و بختیاری هستند. این آبشار در گویش محلی به تاف شوی معروف است که بهمعنای لطافت است. تله زنگ نیز نام دیگر آبشار شوی است که اسم ایستگاه قطاری است که در ۱۰ کیلومتری آن قرار دارد.
آبشار شوی کجاست؟ آبشار شوی یکی از جاهای دیدنی استان خوزستان است که در مرز این استان با استان لرستان قرار دارد. این آبشار در رشتهکوههای زاگرس در نزدیکی کوه سالن و در دهستانی به نام شوی جای گرفته است. آبشار شوی تا دزفول حدود ۱۰۰ کیلومتر و تا ایستگاه قطار تله زنگ ۱۰ کیلومتر فاصله دارد.
از طریق دو مسیر ریلی و ماشینرو، میتوانید به دیدن آبشار شوی بروید:
ایستگاه راهآهن تله زنگ : اگر از سمت تهران به آبشار شوی میروید، میتوانید قطار عادی تهران- اهواز را سوار شوید و در ایستگاه تله زنگ پیاده شوید. این ایستگاه سه ساعت بعد از ایستگاه دورود لرستان قرار دارد و یک ایستگاه فرعی است که فقط قطار محلی و قطار عادی در آن توقف میکنند. معمولا قطارهای عادی ساعت ۱:۳۰ بامداد به ایستگاه تله زنگ میرسند و میتوانید شب را در مسجد کنار ایستگاه راهآهن سپری کنید. بهتر است بدانید که این قطار قبل از رسیدن به تله زنگ در ایستگاههای متعددی چون بیشه، سپیددشت، چم سنگر، کشور، تنگ هفت و تنگ پنج توقف دارد. این مسیر ریلی در فصل بهار و پاییز مناظر بینهایت دلانگیزی دارد که شما را پای پنجره میخکوب خواهد کرد. این قطار در کنار رودخانه خروشان سزار پیش میرود و از میان تونلهای طویل و متعدد و ارتفاعات اشترانکوه عبور میکند. یک امکان دیگر این است که در شهرستان دورود استان لرستان قطار محلی سوار شوید و به تله زنگ بروید. این قطار ساعت دو بعد از ظهر از دورود بهسمت اندیمشک حرکت میکند و بعد از چهار ساعت به ایستگاه تله زنگ میرسد. جالب است بدانید این قطار در طول مسیر هرجا که مسافر در کنار خط آهن ایستاده باشد، توقف میکند.
منطقه سردشت دزفول و پیرچل : در مسیر دوم با خودرو امکان دسترسی به آبشار شوی وجود دارد. این راه ۱۳۰ کیلومتری از شهر دزفول شروع میشود و از سمت منطقه سردشت دزفول و پیر چل به آبشار منتهی میشود. برای شروع باید از دزفول بهسمت منطقه شهیون بروید. در پنج کیلومتری منطقهای به نان پیر یا گوشه، مسیری وجود دارد که تا حوالی آبشار میرود. از محل توقف خودرو تا پای آبشار دو ساعت کوهنوردی و پیادهروی ساده پیش رو خواهید داشت. از جاده دزفول به روستای پامنار تا پشت آبشار ۳۵ کیلومتر جاده خاکی وجود دارد که با یک ساعت پیادهروی به آبشار میرسید.
مسیر پیاده روی آبشار شوی : برای رفتن به آبشار شوی آماده یک سفر ماجراجویانه و البته پر خطر باشید؛ چراکه بعد از رسیدن به ایستگاه تله زنگ برای رفتن به پای آبشار شوی پیادهروی طولانی و سختی در حدود ۵-۴ ساعت پیشرو خواهید داشت. از آنجا که این منطقه گرم است، توصیه میشود برنامه پیادهروی را بهگونهای تنظیم کنید که یکی دو ساعت قبل از طلوع خورشید بهسمت آبشار حرکت کنید. توجه داشته باشید که در طی مسیر از از داخل تونل عبور نکنید؛ چراکه هر لحظه خطر رسیدن قطار وجود دارد. هنگام عبور از روی پل معروف تله زنگ نیز مراقب عبور قطار و بخش معلق پل باشید.
از ایستگاه تله زنگ حدود سه ساعت طول خواهد کشید تا به روستای سرسبز شوی برسید. از روستای شوی تا پای آبشار نیز دو مسیر وجود دارد:
مسیر اول: در این مسیر باید از عرض رودخانه عبور کنید. در فصول کم آبی بهراحتی میتوانید از رودخانه عبور کنید؛ اما هنگام پر آبی باید برای عبور از رودخانه شنا کنید و حتی در فصول پرآب دوبار باید از آن بگذرید. توجه داشته باشید هرچه به تنگه نزدیکتر شوید، امکان عبور از رودخانه کمتر و خطرات آن بیشتر خواهد شد. اگر به تاریکی هوا برخوردید، توصیه میکنیم شب را در روستا چادر بزنید یا در منزل یکی از اهالی سپری کنید. از روستای شوی امتداد جوی آب را در پیش گیرید تا به تنگه برسید که پرخطرترین بخش مسیرتان خواهد بود؛ به همین دلیل، بخشی از کوه را سیم بکسل بستهاند تا بتوانید با کمک آن از تنگه عبور کنید. از این مکان حدود یک ساعت و نیم تا پای آبشار فاصله دارید.
مسیر دوم: هنگامی که به روستای شوی رسیدید، میتوانید بهجای عبور از رودخانه از کوه صعود کنید. هرچند اگر این مسیر راه را انتخاب کنید، کمی راهتان دور میشود؛ اما کم خطرتر و راحتتر از مسیر اول است و حتی عشایر منطقه نیز برای جابهجایی احشام خود از آن استفاده میکنند.
بهترین زمان بازدید از آبشار شوی : با توجه به شرایط آبوهوایی آبشار شوی و مسیر مشکل و طولانی دسترسی به آن، بهترین زمان بازدید از آبشار شوی اواخر اسفند و بهار و بهویژه نیمه فروردین تا نیمه اردیبهشت ماه است. در این ایام، شوی هوای خنک و با طراوتی دارد و طبیعت پیرامون آن نیز سرسبز و تماشایی است. در فصل تابستان پیادهروی در هوای گرم سخت است. میزان آب آبشار در تابستان کمتر خواهد بود و گزش حشرات نیز آزار دهنده است. بنابراین اواخر زمستان و اوایل بهار را برای رفتن به این مکان انتخاب کنید تا سفری بهیادماندنی و خاطرهانگیز را تجربه کنید.
نکاتی که قبل از رفتن به آبشار شوی بهتر است بدانید :
- در سفر به آبشار شوی داروهای ضروری و کمکهای اولیه را بههمراه داشته باشید.
- هوا در فصل بهار کاملا غیرقابل پیشبینی است. ممکن است بارندگی تند و سیلآسا شما را غافلگیر کند. توصیه میشود نکات ایمنی را در نظر بگیرید و برای محافظت از خودتان کاور ضدآب سبک و کم حجم یا پانچو همراه داشته باشید.
- کلاه و کرم ضدآفتاب را فراموش نکنید. اقامت طولانی در کوهستان (بیش از چند ساعت) باعث آفتاب سوختگی خواهد شد.
- آبشار شوی فاقد هرگونه امکانات رفاهی مانند رستوران، فروشگاه و سرویس بهداشتی است پس خوراکی لازم بههمراه داشته باشید.
- آب آبشار شوی از دل کوه بیرون میآید و فاقد آلودگی میکروبی یا شیمیایی است. امکان اینکه برای چند روز با خودتان آب بیاورید بهدلیل سنگینی بار وجود ندارد. اگر به شرب آب کاملا بهداشتی اعتقاد دارید، میتوانید آب را بجوشانید یا از قرصهای کلر استفاده کنید.
- از هنگامی که ایستگاه تله زنگ را ترک میکنید، جایی برای شارژ باطری دوربین عکاسی یا فیلمبرداری وجود ندارد. قبلا پیشبینیهای لازم را تدارک ببینید.
-
- در آبشار شوی تلفن همراه آنتن نمیدهد. سیستم تلفن ماهوارهای در روستای شوی موجود است، اما معمولا کار نمیکند. بنابراین بعد از خروج از ایستگاه قطار تله زنگ روی ارتباط تلفنی حساب نکنید.
- اگر قصد اقامت شبانه دارید بهتر است بدانید که فضای مناسب، وسیع، بدون شیب، مسطح و سایه برای اطراق کردن کم پیدا میشود. احتمال وجود جانوران وحشی را نیز در نظر داشته باشید و بهتر است بدانید بقایای خون، خوراکیهای پخته شده یا سرخکردنی که در اطراف چادر پخش شده باشند، حیوانات را بیشتر بهسمت شما هدایت خواهند کرد.
- مراقب وسایل باارزش و قیمتی خود باشید و در شب آنها را در کیسه خواب یا زیرسرتان قرار دهید. البته حواستان به کفشهایتان نیز باشد، چون در این محل دورافتاده مهمترین وسیله محسوب میشوند.
- برای روشن کردن آتش از شکستن شاخههای درخت خودداری کنید و به طبیعت آسیب نرسانید. در امتداد رودخانه تکههای کوچک چوب برای این منظور پیدا میشود. البته توصیه میشود از کپسولهای سفر استفاده کنید که کوچک و سبک هستند.
- محلی برای دفن زباله وجود ندارد، برای حفظ پاکیزگی طبیعت از ریختن زباله خودداری کنید و حتی اگر زبالهای در اطراف شما مشاهده میشود، آنها را نیز با زبالههای خود به محل مناسب منتقل کنید.
پارک جنگلی دزفول
عباس آباد بخشی از جنگل های ملی دز است که در جنوب شهر دزفول و در کنار روستای با همین نام واقع شده است. جنگل های دز آخرین بازمانده جنگل های مناطق نیمه گرمسیری می باشند .فضای بیشه عباس آباد به صورتی بکر و زیبا در کنار رود دز گسترده شده و فاصله آن تا شهر حدود ۱۰ کیلومتری است. شهر دزفول به دلیل نوع پوشش درختان معمولا تمام سال سبز است اما در این بیشه زیبا درختان در فصول مختلف سال تغییر رنگ داده و می توان در آن به زیبایی پاییز و سایر فصول را لمس کرد.
تالاب هور مزرعه
هور مزرعه بین دو رودخانه دز و کرخه ( در جنوب دزفول) قرار گرفته است و بخشی از آب رودخانه شاوور به آن می ریزد. آب هور مزرعه در فعالیت های کشاورزی ساکنین محل ( عشایر مزرعه و تنیس ) نقش مهمی دارد و نوعی برنج محلی ؛ معروف به برنج حویزه در حاشیه کمربندی این هور کشت می شود. رودخانه های مهم جلگه خوزستان رودخانه های کارون ، دز ، کرخه و جراحی هستند. این رودخانه ها از سلسله رودهای زاگرس سرچشمه می گیرند و راه های پر پیچ و خم طولانی در استانهای اطراف جلگه خوزستان همچون چهارمحال و بختیاری ، ایلام ، لرستان، کهگیلویه و بویر احمد را سپری می کنند تا به جلگه خوزستان وارد شوند . در روزگاران خوش قبل از بحران کنونی محیط زیست، که در حدود دو دهه است که شروع شده است و این روزها در اوج خود بسر می برد، این رودخانه ها با جریان پرآبشان علاوه بر تأمین آب شرب مناسب و آب مصارف کشاوزی ، منبع اصلی و شریان حیات تالابهای جلگه خوزستان محسوب می شوند. در جلگه خوزستان پایین بودن سطح زمین نسبت به سطح دریا سبب شده است تا از روزگاران قدیم آبهای رودخانه های اقلیم احواز در مناطقی وسیع جمع شود و هور العظیم ، هور الفلاحیه ، هور مزرعه و تالاب شیمبار را بوجود آورد.
صنایع دستی دزفول،تاریخی دیرپا
سابقه صنایع دستی را در دزفول باید از زمانی بدانیم که مهارتهای فردی با استفاده از اندیشه و خلاقیت، دستان پرتوان و سواد اولیه، انسان را به ساخت وسایل مورد نیازش وادار کرد.بر حسب نوشتههای پروفسور گیرشمن، در ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد در کوههای شمال خوزستان مردمانی زندگی میکردند که با فن سفالگری و بافندگی آشنایی داشتهاند. با توجه به این که کوههایی که در موقعیت جغرافیای شهرستان دزفول قرار دارند جزو کوههای مذکور میباشند به رایج بودن این گونه مهارتها که امروز به آنها صنایع دستی گفته میشود پی خواهیم برد. این مصنوعات روزگاری مصرفی بودند و سپس برای معاملات پایاپای استفاده شدند و در نهایت به عنوان شغل و حرفه درآمدند.راستههای متعدد در بازار قدیم، نام برخی محلهها، مساجد و القاب خانوادگی شهروندانی که از پیشههای صنایع دستی اقتباس گردیده، نشان از غنا و توانمندیهای صنایع دستی این شهرستان است. با اندکی تامل در پیشینه این مشاغل در دزفول به قریب ۶۰ حرفه پی خواهیم برد که جمعیتی حدود یک ششم شاغلان و کاسبکاران روزگار خود را در این شهر شامل بوده است.
صاحبان این حرفهها تولیدکنندگان کلیه مصنوعات مورد نیاز مردم این خطه اعم از پوشاک، لوازم خانه، وسایل زندگی، تجهیزات و ابزار پیشهوران بودهاند. به طور کلی آنچه در منزل، مسجد و محل کسب مورد بهرهبرداری قرار میگرفت توسط صنعتگران صنایع دستی دزفول ساخته میشد. هیچ کالایی برای مصرف مردم به این منطقه وارد نمیشد بلکه دزفول تامینکننده کالاهای مورد نیاز شهرهای اطراف و استانهای همجوار بوده است. حتی کالاهایی به هندوستان و اروپا و مقنعه و سفال به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس صادر میگردید. باید خاطرنشان کرد انواع حرفههای صنایع دستی از گذشته تا به امروز در این شهرستان بافتههای اداری، بافندگی سنتی، نمدمالی، سفالگری، فلزی و آلیاژی، زیورآلات سنتی، سنگتراشی، کاشی، شیشهگری، خراطی، ریزهکاری چوب، محصولات حصیری، فرآوردههای چرم و پوست، بافتنی، قلمزنی، معرقکاری، چاپهای سنتی و سایر فرآوردههای دستی است. گستردگی حرفهها در این شهرستان چنان بوده که از ۲۴ گروه طبقهبندی در کل کشور، دزفول در ۱۸ گروه قریب ۶۰ نوع حرفه داشته است. نام محلهها، مساجد، مکانها و القاب مشهور تاییدی است که این ادعا را به سندی زنده مبدل میسازد. تعدد رشتهها و کثرت صنعتگران موجب گردید تا دزفول به عنوان قطب صنایع دستی استان خوزستان محسوب شود. علاوه بر آن مصنوعات از چنان کیفیتی برخوردار بودند که فروش آنها از محدوده جغرافیایی شهرستان و استان گذشته و به دیگر استانها گسیل داده شده و حتی برخی اقلام نیز صادر شدهاند.
خانه تاریخی تیرنو دزفول
خانه تاریخی تیزنو به شماره ۲۵۷۳ در ردیف آثار ملى ایران به ثبت رسیده و یکی از بزرگترین و زیباترین خانههای محله قلعه است که در ضلع شرقی میدان اصلی این محله واقع شده است. پیکره اصلی خانه متعلق به دوره صفویه است که تغییرات عمدهای در دوره قاجار و اوایل پهلوی به خود دیده است. محله قلعه قدیمیترین محله شهر دزفول بوده که در اصل به خاطر همجواری با قلعه نظامی که به خاطر حفاظت از پل ساسانی ساخته شده بود به این نام شهرت یافته است. خانه تیزنو دزفول برگرفته از هویت غنی معماری دزفول با مصالحی از آجر و خشت و به شیوه یک ایوانه اصفهانی ساخته شده است. ورودی بنا در مجاورت حوزه علمیه معزی قرار گرفته است. و ورود به خانه از ضلع غربی بنا و از سمت مرکز محله قلعه صورت میگیرد (با احداث خیابان ساحلی این مرکزیت از بین رفته است.) در دو طرف سر در ورودی سکوهای کوچکی به نام خواجه نشین قرار دارد که برای استراحت رهگذران خسته و یا نشستن کسی که جهت باز شدن در به انتظار مانده مورد استفاده قرار میگرفته است. پس از عبور از سردری بزرگ و زیبا وارد فضای مسقفی به نام “هشتی” میشویم که به عنوان فضای تقسیم کننده عمل مینموده به نحوی که از سمت چپ آن به بیرونی (قسمت پذیرایی از مهمانان) و از سمت راست آن به اندرونی میرسیم. به علاوه هشتی به دلیل ایجاد محرمیت مانع دید مستقیم رهگذران از بیرون به فضاهای داخلی میشود. زیر سقف عرق چین هشتی رسمی بندی (کاربندی) شده است و این رسمی بندیها از نوع دوازده ضلعی هشت و نیم هشت پرکار میباشد. کفسازی هشتی از جنس قلوه سنگ رودخانهای میباشد. اندرونی یا حیاط اختصاصی بنا معمولا جهت سکونت اهالی خانه مورد استفاده قرار میگرفته که در حال حاضر ورودی آن از سمت هشتی مسدود و در تملک شخص دیگری است. بعد از گذر از هشتی به فضای بیرونی خانه میرسیم؛ حیاطی زیبا که در نگاه اول چشم هر بینندهای را خیره به آجرکاریهای دورتادور آن میکند که معماران زیردست دزفولی با ظرافتی خاص طرحهای شگفت و زیبایی را با آجرهای تکامل یافته دوره صفویه خلق کردهاند. نمای زیبای خانه با قوسهای رومی و پنج و هفت با وجود تنوع خود تقارنی زیبا و شکوه خاصی را به نمایش گذاشته است. فضای اصلی خانه درونگرا بوده و دارای یک ایوان اصلی در طبقه همکف و دو ایوان فرعی در طبقه اول است. کفسازی حیاط با استفاده از آجرهایی با ابعاد ۳،۲۰،۲۰ صورت گرفته است. بنا دو طبقه بوده و طبقه همکف آن به واسطه چهار پله از سطح حیاط بالاتر میباشد. در جلوی ایوان اصلی و اتاقهای طبقه همکف صفه قرار دارد.
در نماهای داخلی و بیرونی این بنا در قسمت بالای طاقها با استفاده از آجر خوونچینیهای زیبا و ظریفی با طرحهای متنوع اجرا گردیده که نظر هر بینندهای را به خود جلب میکند. نمای ایوان اصلی با ارسی مسدود شده بود که تابش نور خورشید به قطعه شیشههای رنگی ارسی تلألو زیبایی را در ایوان به وجود میآورده است. در دو طرف ایوان اصلی اتاقهای کوچکی قرار دارد که به آنها “غلام گردش یا گوشوار” گفته میشود.ورود به ایوان اصلی از طریق این اتاقهای کوچک صورت گرفته است. بعدها به دلیل سکونت چندین خانواده فامیلی در این خانه از آنها به عنوان مطبخهای خانوادگی نیز استفاده شده و ارسی ایوان از میان برداشته شده است. از دیگر فضاهایی که در اکثر خانه های قدیمی دزفول دیده میشود وجود دو نوع زیر زمین است؛ شبستان و شوادان. شبستان این خانه که نسبت به سطح حیاط حدود ۱۵۰ سانتیمتر پایینتر میباشد دارای سه ورودی است که به واسطه چند پله ارتباط آن با حیاط برقرار میشود. شبستان با مصالح بنایی ساخته شده؛ دیوارهای آن باربر بوده و وزن دیوارهای طبقات فوقانی را به زمین منتقل مینماید. نورگیری شبستان از طریق روزنهای متعدد و کوچکی صورت میگیرد که در نمای صفه مشاهده میشوند. اختلاف سطح طبقه همکف با حیاط این امکان را فراهم میکند تا نورگیری شبستان به آسانی انجام شود. شیبدار بودن کف این روزنها موجب انعکاس نور به شبستان شده به نحوی که تمام فضاها را روشن میکند.شوادان بنا نسبت به شبستان در سطحی بسیار پایین تر قرار گرفته است. شوادانهای دزفول حفرههایی دست کند میباشد که در دیوارها و سقف آن از هیچ نوع مصالح بنایی استفاده نشده و فقط در کفسازی و ساخت پلههای آن آجر به کار رفته است. شوادانها یکی از ویژگیهای خاص و ویژه معماری دزفول است که کاربریهای متنوعی داشته است از جمله کار تهویه هوا و خنکی ساختمان را بر عهده داشته به این صورت که شوادان دریچهای در بیرون خانه برای ورود هوا داشته و با توجه به عمق شوادان و رطوبت موجود در آن هوای در شوادان خنک شده و این هوای خنک از طریق کانالهایی در بخشهای مختلف ساختمان توزیع می شده است. علاوه بر آن به عنوان محلی خنک و آرام در تابستانها مورد استفاده قرار گرفته همچنین این شوادانها به خانههای همجوار راه داشته است و به این صورت ارتباط نزدیکی میان همسایهها وجود داشته است.
شیب موجود در سقف پلکانی که ارتباط حیاط با صحن شبستان را برقرار میکند نیز با مصالح آجری تزیین و به این وسیله از ریزش سنگهای بستر طبیعی زمین نیز جلوگیری مینمودهاند. لازم به ذکر است حفر شوادان به دلیل استحام زیاد بستر طبیعی زمین در دزفول که از سنگ کنگلومرا است میسر شده است. گفتنی است کنگلومرا سنگی رسوبی است که وجود ذرات گل و آهک در لابهلای آن مانند ملات بسیار مستحکمی عمل نموده که این ذرات را به هم متصل مینماید. در دو طرف حیاط راه پلههایی با پلههای بلند قرار دارد که ما را به طبقه اول ساختمان هدایت میکنند، در طبقه اول صفههایی آجر فرش شده قرار دارد که در گذشته در فصولی که هوا مساعد بوده از آن به عنوان محلی برای استراحت و دور هم نشینی استفاده میشده است. در حال حاضر نیز با توجه به نزدیکی خانه تیز نو به ساحل زیبای رود دز و موقعیت خاص قرارگیری آن در شهر دزفول منظرهای چشمنواز و دلانگیز را در جلو دید بازدیدکنندگان به نمایش میگذارد. دلیل نامگذاری این خانه تاریخی به اسم تیزنو نام مالک آن بوده است. در حال حاضر خانه تیزنو تغییر کاربری داده و به عنوان اداره میراث فرهنگی دزفول از آن استفاده میشود و یکی از جاذبههای گردشگری دزفول محسوب میشود. گردشگرانی که از دزفول دیدن میکنند میتوانند لذت مهمانی جشن آجرها را در آن به نظاره بنشینند.