مشهد
قنات قصبه
قنات روش ابتکاری و منحصربه فرد در زمینه مهندسی آبرسانی با توجه به شرایط اقلیمی ایران و مظهر تمدن در ایران باستان است. در حال حاضر هزاران رشته قنات در سراسر ایران وجود دارد که بسیاری از آنها همچنان در حال بهرهبرداری هستند. قناتهای گناباد به دو گروه كوهستانی و دشت تقسیم میشوند. قناتهای كوهستانی گناباد كه معمولا در میان درههای شیبدار حفر شدهاند از آب باران و برف تغذیه میشوند. میزان آبدهی آنها بین ۱ تا ۲۵ لیتر در ثانیه است. طول این قناتها بین ۵۰ تا ۵۰۰ متر و مادرچاه آنها از ۳ تا ۲۰ متر عمق دارد، اما قناتهای دشت كه در زمینهای نسبتا هموار حفر شدهاند باید در مسیری طولانی پیش روند تا به سفره آبهای زیرزمینی برسند؛ بنابراین دارای چنان عظمتی هستند كه گویی از حیطه توانایی بشر خارج هستند. قنات قصبه عظیمترین قنات گناباد و شاید یكی از عجایب تاریخ تمدن بشر باشد كه از گذشتههای دور توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. این قنات از حیرتانگیزترین پدیدههای ساخت دست بشر و نمادی از همنوایی بشر با طبیعت است که از جاهای دیدنی گناباد به شمار میآید و در حاشیه جنوبغربی شهر و کیلومتر یک مسیر گناباد به کاخک و در فاصله ۲۷۱ کیلومتری جنوب شهر مشهد واقع است. این قنات که مربوط به ۲۵۰۰ تا ۲۷۰۰ سال پیش است در سال ۱۳۷۹ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۹۶۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز واقع شده است. این قنات به طول ۳۳ کیلومتر، از دو رشته اصلی به نام قصبه و دولاب تشکیل شده که مجموعا ۴۲۷ میله چاه دارد. حفر کانالی بدین عظمت با ژرفای مادر چاه ۳۴۰ متر و حجم افزون بر ۷۳ میلیون متر مکعب خاکبرداری در عمق ۳۰۰ متری، آن هم بدون کمترین خطا در مسیر با شیببندی از زمان هخامنشیان، یک شاهکار بینظیر در سراسر جهان است. این قنات شگفتانگیز یکی از پر آبترین قناتهای ایران بوده و دبی آب آن که حدود ۱۵۰ لیتر بر ثانیه است، تقریبا در تمام طول سال ثابت است. آب این قنات در گذشته تا ۳۴ کیلومتری شمال مظهر آن منتقل میشده و سطح وسیعی از اراضی کشاورزی را سیراب میکرده است.
نخستین کسی که توصیف نسبتا مفصلی از قنات گناباد آورده ناصر خسروی قبادیانی است که در سال ۴۴۴ هجری از شهر تون عازم گناباد بوده و آن بخش از سفرنامهاش را چنین نگاشته است: چون از شهر تون برفتیم آن مرد گیلکی مرا حکایت کرد که وقتی ما از تون به گناباد میرفتیم دزدان به بیرون آمدند و بر ما غلبه کردند، چند نفر از بیم خود را در چاه کاریز افکندند. بعد از آن جماعت یکی را پدری مشفق بود و یکی را به مزد گرفت و در آن چاه گذاشت تا پسر او را بیرون آورد، چندان ریسمان و رسن که آن جماعت داشته حاضر کردند و مردم بسیار آمدند، هفتصد گز رسن فرو رفت تا آن مرد به بن چاه رسید، رسن در آن پسر بست و او را مرده بیرون کشیدند و آن مرد چون مرده بیرون آمد گفت آبی عظیم که در این کاریز روانست و آن کاریز چهار فرسنگ میرود و آن را میگفتند که کیخسرو فرموده است.
حمدالله مستوفی در سال ۷۴۰ هجری قمری ظاهرا با استفاده از روایت ناصر خسرو، اینگونه در مورد قنات نوشته است: چهار فرسنگ درازای کاریز است و چاه آن تخمینی هفتصد گز و چند موضع باشد و آب از کاریز و بیشتر کاریزها از طرف جنوب به شمال میرود.
این کاریز که یکی از شاهکارهای آبی جهان است از دو رشتهی اصلی و شش شاخهی فرعی تشکیل شده و مادرچاه آن در دامنهی شمالی سیاه کوه و خروجی کنونی قنات در جنوب محلهی معروف به قصبه شهر (کوی شرقی) قرار دارد. قنات قصبه گناباد از میانه اراضی كوی شرقی گناباد در سمت جنوبغربی از محلی معروف به «برج علی ضامن») از داخل رسوبهای ریزدانه آغاز شده و به طول كلی ۳۳۱۳۳ متر در یک رشته اصلی «قصبه» و چهار رشته منشعب از آن دولاب كهنه، دولاب نو، رشته فرعی اول قصبه و رشته فرعی دوم نام دارد. رشته اصلی قصبه ۱۳۱۳۵ متر طول دارد و در امتداد دره پر آب خانیک حفر شده كه عمق مادر چاه آن بیش از ۲۰۰ متر است. قطعه سفالهای پراکنده در اطراف دهانهی چاههای این کانال حاکی از این است که رشته قصبه واقع در مسیر اولیهی اصلی قنات بوده که در زمان هخامنشیان حفر شده و به دنبال آن رشتههای دیگر قنات در مواقع خشکسالی حفر شده است، اما ریزش پیدر پی قنات، پیشینیان را به یافتن راه چارهای ترغیب کرد که طی آن در فاصلهی۶۸۳ متری، قنات را به دو شاخه تقسیم کنند تا در صورت ریزش و بسته شدن یکی از کانالها، آب از دیگری خارج شده و در داخل انباشته نشود.
این قنات با تدبیر سازندگانش چنان ساخته و پرداخته شده است که سالیان سال از دست دشمنان طبیعی و غیرطبیعی خود در امان بوده و ۲۵۰۰ سال آب منطقه را تامین کرده است. از جمله تدابیر به کار رفته در معماری این قنات تعدد چاههای آن است که به بیش از ۴۷۰ حلقه میرسد. تعدد چاهها سبب پیشگیری از کور شدن چاهها توسط دشمنان هنگام حمله و همچنین کاهش وزن طناب در زمان حفر و تخلیه چاهها شده است. چاههای قنات قصبه به دو صورت چاههای کمعمق و عمودی و چاههای عمیق و پلهای هستند، به این معنی که ابتدا هفتاد تا یکصد متری چاه عمودی حفر شده و سپس با زاویه قائمه در کف آن کانالی افقی و بلند هوا، به سمت مسیر قنات به طول سه تا پنج متر حفر شده و مقنی به تعداد هر چاه چرخی در انتهای کانالهای افقی و بر فراز چاههای عمودی استوار میکرد. این نوع چاهها به دو منظور حفر شدهاند: اول اینکه در موقع حمله و هجوم دشمنان نتوانند قنات را کور کنند، چون در نهایت جلوی کانالهای افقی بسته میشد و دیگر اینکه از وزن طنابها بکاهند، زیرا اگر مثلا در چاه ۳۰۰ متری بخواهند از یک ریسمان و یک چرخ استفاده کنند، وزن طناب خیس شده حدود یک تن خواهد رسید و انتقال آن مشکل خواهد بود. فضای داخلی قنات دارای کانالها و تونلهای اعجابانگیزی است که با بررسیهای انجام یافته روی آن حفرههایی مشخص شده، ظاهرا این قسمتها برای قرار دادن چراغ و پیه سوز و وسایل روشنایی به کار میرفته است. قنات قصبه یکی از بهترین مکانهای گردشگری محسوب میشود و هر ساله بازدیدکنندگان بسیاری را به خود جذب میکند. هم اکنون ۵۰۰ متر اولیه قنات قصبه جهت بازدید مورد بهربرداری گردشگری واقع شده و مابقی مسیر آن نیازمند مستحکمسازی و ایجاد امکانات رفاهی است. ۶۰ درصد از چاههای قنات مسدود شده و ۴۰ درصد آنها با آبدهی ۱۵۰ لیتر در ثانیه باقی مانده است. اگر برای دیدن قنات قصبه به گناباد رفتید، بازدید از دیگر جاذبههای گردشگری این منطقه باستانی را فراموش نکنید؛ جاذبههایی چون مسجد جامع قدیم گناباد، مسجد جامع عبدالله نوقاب، بقعه امامزاده سلطان محمد عابد، روستای تاریخی ریاب، آرامگاه بهلول، قلعه تاریخی عمرانی، سرو کهن نوقاب، آب انبار شریعت و موزه آب، خانه شریعت، موزه تاریخی گناباد و خانه خانیکی که بازدید از هر کدام لطفی دگر دارد.
خانه تاریخی داروغه مشهد
خانه تاریخی داروغه مشهد در خیابان نواب صفوی و در راستهی حوض مسگران، در کوچهای به همین نام یعنی داروغه، واقع شده است. این خانه که هم اکنون به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده، در اواخر دوران قاجار و به دستور یوسف خان هراتی، داروغهی مشهد احداث شد. این خانه تاریخی در بافت اطراف حرم واقع شده و مساحتش ۶۱۰ مترمربع است. این خانه، اولین محلی بود که در مشهد حمام خصوصی داشت و به نوعی از تمامی خانهها و عمارتهای مشهد در آن زمان پیشرفتهتر بود. جالب است بدانید در کوچه داروغه، دو خانهی تاریخی دیگر هم وجود دارد که گفته میشود در گذشته، با خانه داروغه، مجموعهی بزرگی را تشکیل میدادند و به هم راه داشتند. بنای خانه داروغه، متاثر از معماری روس است و در آن از کاشیهای هفترنگ، تزیینات چوبی و تندیسهای گچی استفاده شده است. و اما ماجرای ساخت این خانه به زمانی برمیگردد که یوسف خان هراتی، آخرین داروغهی مشهد و اولین رییس نظمیه بعد از مشروطه، تصمیم گرفت تا منزل شخصیاش را بسازد. گفته میشود تا سه دههی گذشته هم این خانه همچنان کاربری مسکونی خودش را داشته است اما در سال ۱۳۶۶، ورثهی خانه، آن را به یکی از هیاتهای شهرستان میبد یزد فروختند و از آن زمان این خانه به حسینیه تبدیل شد. اما این پایان ماجرای این خانهی تاریخی نیست! پس از مدتی، خانه تاریخی داروغه به فراموشی سپرده شد و بخشهایی از آن تخریب شد و سالها بعد در طرح بهسازی و نوسازی مرکز شهر مشهد، به داد آن رسیدند و مرمتش کردند. بد نیست بدانید هزینهی مرمت این خانه، ۱٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ تومان هزینه در بر داشت! در این خانه تاریخی، قهوه خانه سنتی و عکاسخانهای هم قرار دارد که بهتر است در بازدید از خانه، حتما به این دو مکان هم سری بزنید.
پارک علمی پروفسور بازیما
پارک علمی پروفسور بازیما اولین پارک موضوعی علمی درکشورمان ایران است این پارک در مساحتی حدود ۲۴۰۰ متر در طبقه چهارم مجتمع وصال واقع در منطقه گردشگری سپاد مشهد واقع شده است . در پارک علمی پروفسور بازیما سوار بر ماشین زمان شده تا به ابتدای خلقت جهان رفته و سفری پرهیجان را از آغاز آفرینش تا به امروز تجربه کنیم. با سوار شدن بر زیردریایی اکتشافی سری به دنیای عجیب جانوران زیر دریا خواهیم زد.برای اولین بار در کشور به همراه پزشک پروفسور بازیما با عبور از داخل دهان یک انسان غول پیکر و سفر درون اندام های بدن، به کشف اسرار بدن انسان خواهیم پرداخت. در این پارک از آخرین تکنولوژی ها و تکنیک های تفریحی، کشف استعداد، افزایش و هدایت هوش هیجانی استفاده شده و سعی شده تا بازدیدکنندگان در حین تفریح و سرگرمی، مطالب علمی و آموزنده ای را نیز فراگیرند و خاطره ای خوش و ماندگار در اذهان ایجاد شود که موجب تکرار بازدید از مجموعه پروفسور بازیما گردد.
بازیهای پارک پروفسور بازیما نیز در نوع خود منحصر به فرد می باشد به طوریکه می توان در سیمیلاتور پرواز همچون یک خلبان پرواز روی شهر مقدس مشهد را تجربه نمود. با ژیروسکوپفضایی تست های مقدماتی فضا نوردی و شبه بی وزنی راتجربه نمود. بامریخ نورد بازیما به کاوشگری در سطح مریخ پرداخته و در آسمان نمای خورشیدی (پلانتاریوم) فضای لایتناهی آسمان ها را به نظاره بنشینیم و در آکادمی زیست شناسی مانند یک پزشک به تشریح بدن انسان یا قورباغه پرداخته و مانند یک پرستار از تزریق گرفته تا احیاء قلبی را به صورت عملیانجام دهیم و بالاخره دختر خانمها درفضای خصوصی اتاق ربان صورتی از طریق بازی و سرگرمی پاسخ تمام سوالات مربوط به دوران بلوغ (جسمانی و رفتاری) و یا سئوالات مربوط به جنس مونث را خواهند یافت. پارک بازیما تجربه ای متفاوت و منحصربه فرد است که هرگز فراموش نخواهد شد.
آدرس: مشهد – انتهای بلوار خیام شمالی – مجتمع تجاری وصال – طبقه ۴+ ساعات کار: هر روز هفته از ساعت ۹ الی ۲۲
پل کسکک
پل کسکک مربوط به اواخر دوره قاجار است و در شهرستان تربت حیدریه، بخش جلگه رخ، دهستان میان رخ، جنوب روستای کامه واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۹۸۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل کسکک به همراه رباط سفید و رباط کسکک توسط مرحوم امین التجار، از تجار معروف و به نام تربت حیدریه و در جهت راحتی مسافران و رونق وتوسعه آینده شهر بنا شده است.
آبشار برغمد
آبشار برغمد سبزوار در استان خراسان شمالی واقع است. این آبشار فصلی در ۳۰ کیلومتری سبزوار در جاده اسفراین واقع است. در این مسیر و قبل از روستای بید، یک دوراهی است که به سمت آبشار برغمد می رود. با توجه به طبیعت خشک منطقه، این آبشار در بین اهالی معروف بوده و محل مناسبی برای استراحت و فرار از گرمای شدید است. دره منتهی به آبشار برغمد با درختان زیبای گردو تزئین شده است. برای رفتن به آبشار می بایست با اتومبیل از کنار رودخانه کم آبی گذشت و نیم ساعتی هم کوهپیمایی داشت. تنوع گیاهی و جانوری در این دره جالب توجه است. در شهرستان سبزوار رودخانه ای دایمی وجود ندارد و دو رشته رودخانه فصلی که به کال شور شهرت دارند سیلاب های دشت جوین و دشت سبزوار را از طریق ابریشم رود به ریگزارها نمک زارهای دشت کویر هدایت می کنند ولی با این حال دشت های سبزوار و جوین بسیار حاصلخیز بوده و محصول عمده آنها گندم است.