قلعه اولتان در شمال استان اردبیل قرار دارد. جایی در نزدیکی شهر پارس‌آباد و در کنار رود ارس. قلعه ای که با مساحت ۵۰هزار متری اش از دوره اشکانیان تا به حال در همسایگی روستای اولتان پابرجاست. این قلعه که در اردبیل به نام اولتان قالاسی خوانده می شود، به دلیلی نزدیکی به رود آراز، مجاورت با پارس‌آباد (موغان) و دشت مغان اهمیت بالایی دارد و به همین دلیل سازمان میراث فرهنگی اردبیل تصمیم گرفته است این مکان را به‌صورت موزه‌ای در شمال استان و برای نمایش آثار تاریخی و باستانی تبدیل کند. اولتان که به دلیل وسعت زیادش یک شهر- قلعه به حساب می آید، فضاهای مسکونی و صنعتی زیادی در داخل محوطه و خارج از آن دارد و اگر از یک راهنما درباره قسمت های مختلف قلعه بپرسید احتمالا اتاقک هایی را در بیرون از دژ به عنوان کارگاه‌های فلزگری، شیشه‌گری و سفال نشان تان خواهد داد. بقایای به جا مانده از بنای قلعه، بیش از هر چیز یک دژ نظامی را تداعی می‌کند، دژی که ابتدا به دستور پادشاهان اشکانی ساخته شد اما هیچ گاه استفاده از آن به این دوره تاریخی محدود نشد و تا سده ۱۲ هجری همچنان مورد استفاده حکومت ها قرار داشت. آنقدر که در کاوش های باستان شناختی سفال های متنوعی از دوره اسلامی در قلعه کشف شد. البته باستان شناسان معتقدند هنوز بخش هایی از این قلعه زیر خاک قرار دارد که بیرون آمدن آنها و کشف بقایای آن می تواند زوایای دیگری را از تاریخ دوران استفاده قلعه روشن کند. در گذشته دور تا دور قلعه خندقی ۱۵ متری ساخته شده بود که قلعه را از گزند دشمنان در امان می‌داشت. نظامیان این خندق را به وسیله دو کنال آبی که از رود آراز (ارس) کشیده شده بودند پر نگه می داشتند تا احتمال حمله به حداقل برسد.
باستانشناسان در کاوش قلعه اولتان قالاسی با مجموعه منسجم معماری متعلق به دوره های مختلف اشکانی تا اسلامی مواجه شدند که بیشتر آثار یافت شده به دوره قرن سوم و چهارم هجری و ادامه معماری دوره ساسانی تعلق داشت. تنور، اطاق های متعدد، بخاری و چهار طبقه طاقچه جزئیاتی بودند که پیشرفته بودن معماری این بنا را نشان می دادند. به خصوص که بیشتر فضاها هم با استفاده از گچ تزئین شده بودند. اولتان قالاسی که به دلیل وسعت زیادش یک شهر _ قلعه به حساب می آید، فضاهای مسکونی و صنعتی زیادی را در داخل محوطه و خارج از آن دارد و اگر از یک راهنما درباره قسمت های مختلف قلعه بپرسید احتمالا اتاقک هایی را در بیرون از دژ به عنوان کارگاه‌های فلزگری، شیشه‌گری و سفال نشان تان خواهد داد. در داخل حصار قلعه گورستانی دیده می شود که به دوره اسلامی تعلق دارد اما کاوش‌ها در این گورستان نشان داد که تدفین‌های انجام گرفته روی فضاهای معماری دوره تاریخی بوده است که احتمالا در همان زمان تدفین از این فضاهای معماری خبر نداشتند. درکنار یکی از تدفین‌ها پایه ستونی متعلق به دوره تاریخی کشف شد که احتمالا نشان می‌دهد در گذشته بنای مهمی در این بخش از قلعه وجود داشته است. علاوه بر این، در حصار جنوبی قلعه هم کاوش‌های باستان‌شناسی منجر به کشف شواهدی شد که فرضیه تکمیل دژ در سال های بعد از ظهور اسلام را تایید می کند. باستان شناسان در این بررسی ها به مجموعه ای برخوردند که احتمالا متعلق به خانه‌ای اشرافی بوده است. خانه ای با حمام و دستشویی و حتی توالت فرنگی! در همان زمان باستان شناسان اعلام کردند که این توالت فرنگی شبیه توالت فرنگی‌های امروزی است و احتمالا به دوران تاریخی تعلق دارد. در این توالت با استفاده از تن‌پوشه‌های سفالی مسیر ورود و خروج آب تعبیه شده بود.

اگر گذارتان به نواحی غربی کشور افتاد و تصمیم گرفتید بین راه سری هم به استان لرستان بزنید، ما سفر به خرم آباد و بازدید از پل شکسته این شهر را به عنوان یک گردش بین راهی به شما پیشنهاد می کنیم. پل شکسته یا پل شاپوری که در گویش لری طاقِ پیل اِشکِسَه گفته می شود، بدون شک یکی از شاهکارهای معماری لرستان است که عمر آن به دوره ساسانیان و شاپور اول ساسانی می رسد. پلی که قرار گرفتن آن در ضلع جنوبی قلعه فلک افلاک در جنوب خرم‌آباد بهانه خوبی برای گردشگر پذیر بودن آن به شمار می رود. طاق پیل اشکسه با ۳۰۰ متر طول سالیان دراز مهم ترین عامل ارتباطی غرب استان لرستان (طرهان) به شرق این استان و از آنجا به خوزستان و تیسفون (پایتخت ساسانیان) بوده‌است. این پل بیش از ۱۹ چشمه طاق داشته که در حال حضار فقط ۵ چشمه طاق از آنها بر جای مانده‌است. چشمه طاق‌های پل به صورت جناقی ساخته شده اند و پایه‌های پل و موج شکن های آن به صورت لوزی شش ضلعی از سنگ ساخته شده‌ اند.اگر این پل را از نزدیک ببینید، می توانید مصالحی مثل قلوه سنگ‌های رودخانه‌ای و لاشه سنگ های چشمه، ملات گچ و ساروج را ببینید که در کنار هم چنین بنای عظیمی را به وجود آورده اند. کف این پل با سنگ های بلوک قرمز سنگفرش شده است که در اثر فرسایش آب زوایای خود را از دست داده اند و شکل مسطح و نرمی پیدا کرده اند.

یخچال قدیمى دوقّوز پله (۹ پله) در استان آذربایجان‌غربی، شهرستان ارومیه و در خیابان عسگرخان و محله قدیمى به همین نام در کنار نهر کوچکى قرار دارد. این یخچال قدیمی که از جمله آثار دوره قاجاریه به حساب می‌آید تا قبل از گسترش شهر ارومیه نه تنها از یخ آن استفاده مى‌شد، بلکه جهت انجام مراسم چهارشنبه‌سورى مردم به کنار نهر مى‌رفتند و در کنار حوضچه آن مراسم خود را برگزار مى‌کردند. یخچال دوقّوز پله به علت فرم خاص معمارى و نوع مصالح به کار رفته در آن، سالم مانده و صدمات جدى ندیده است. مصالح آن از پى تا محل شروع پاکار قوس‌ها، از سنگ تراشدار خاکسترى است و سقف پوششى آن که به صورت طاق و چشمه مى‌باشد، از آجر انتخاب شده است. در محل شروع طاق‌ها و پاکار سقف بنا، شکاف‌هاى مدورى وجود دارد که احتمالاً محل نصب تیرهاى چوبى است که از آن‌ها به عنوان داربست استفاده مى‌کردند. عملیات ساختمانى بنا و مصالح به کار رفته در آن با دقت انتخاب شده و از نظر قدرت و استحکام در وضعیت بسیار مطلوبى قرار دارد. با توجه به عملکرد خاص بنا فاقد تزئینات خاص معماری است و تزئینات آن محدود به دقتی است که در چیدن سنگها و آجرها به کار رفته است . در ضلع شمالی بنا نورگیر و روزنه هایی برای یخ اندازی تعبیه شده است. این یخچال از دو بخش هشتی ورودی و سالن اصلی ذخیره یخ شکل گرفته است. به طوری که از این مکان قدیمی به عنوان محل تهیه و انبار یخ مورد نیاز شهر در سابق استفاده می‌شده است. با توجه به عملکرد خاص بنا فاقد تزئینات خاص معماری است و تزئینات آن محدود به دقتی است که در چیدن سنگها و آجرها به کار رفته است. یخچال نه پله که به خانه آبگینه شهر ارومیه تغییر نام و کاربری یافته، در سال ۱۳۸۰ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۴۷۸۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

شرحی مختصر بر این نوع یخچال ها

مخازن تونلی شکل

نوعی دیگری از یخچالهاکه عموما در آذربایجان ساخته می شده که عملکرد آن مانند یخچال گنبدی بوده ولی شکل کالبدی آن متفاوت بوده است.«بخش عمده ای از بدنه این گونه یخچالها در داخل زمین بوده و دیوارهای قطور آن با سنگ لاشه  یا آجر و ملات های آبی مانند ملات ماسه آهک و ساروج ساخته می شده است ». (قبادیان ،وحید ، ۱۳۷۳ ) مخزن این نوع یخچالها به صورت دهلیز مستطیل شکل درازی هستند که به تونل شباهت دارند. عرض این نوع دهلیز ها حدود ۵ متر و طول آنها گاه به دهها متر می رسید و  سقف غالبا آجری آن از نوع تاق و تویزه و یا تاق آهنگ بوده است. (مخلصی، محمد علی ،۱۳۷۴ ) معمولا در کنار این دهلیزها اتاق های کوچکی قرار دارد که نصف ان در زیر زمین واقع شده که بوسیله پله های متعددی به کف گودال یخ راه پیدا می کنند.این یخچالها به یخچالهای زیر زمینی نیز معروفند. این یخچال ها را می توان درسرتاسر آزربایجان مشاهده کرد یخچال دوقوز پله از آثار دوره قاجاریه در اورمیه ، یخچال صادقیه از آثار دوره صفویه در بازار تبریز و یخچال الوغ بیگ در تیکان تپه (تکاب) ، یخچال چورس در روستایی به همین نام از توابع شهر خوی و یخچالهایی در شهرهای همدان و ساوه و مراغه از این نوع هستند.

بنای تاريخی مذهبی مسجد كبود از آثار ارزشمند دوره قره قويونلو است كه در مركز شهر تبريز واقع شده است . خصوصيات بارز و شهرت و افر مسجد كبود با معماری ويژه تلفيقی و اعجاب انگيز آن بيشتر بخاطر كاشيكاری معرق تلفيق آجر و كاشی اجرای نقوش پركار در حد اعجاز آن می باشد كه زينت بخش سطوح داخلی و خارجی بنا بوده و با توجه به اين عظمت و زيبايی لقب فيروزه اسلام يافته است . زلزله سال ۱۱۹۳ هجری قمری سبب فرو ريختن گنبد ها و خرابی آن شده است كه تا حدودی آن را مرمت كرده و هم اكنون قابل بازديد است . سردر اصلی اين مسجد كه با كاشی كاری های معرق تزئين شده است كتيبه ای دارد به خط رقاع كه به سال ۸۷۰ (قمری) نصب شده است . اين كتيبه و ديگر كتيبه های سردر مسجد به خط نعمت الله البواب خوشنويس مشهور سده نهم است و سركاری و نظارت برساخت آن با عزالدين بن ملك قاپوچی بوده است.
سنگفرش كف اين بنا بسيار باشكوه و خوش منظره بوده كه هنوز هم آسيب نديده است . درب ورودی مسجد به دهليز يا كفشكن باز می شود . مسجد مركزی بزرگ در جنوب دهليز واقع شده است . اين مسجد به شكل مربع و طول هر ضلع آن شانزده و نيم متر است . گنبد فيروزه گون بزرگ و بسيار معروف مسجد كبود در بالای اين قسمت قرار داشت . اين گنبد بود كه مسجد را به فيروزه اسلام مشهور ساخته بود . متاسفانه پس از زلزله وحشتناك تبريز به سال ۱۱۹۳ تمام سقف مسجد فرو ريخته و مرمر محاب بی نظير آن از وسط شكسته و به روی خاك افتاده بود . در جوار مسجد تاريخی كبود پارك زيبايی احداث شده كه تنديس شاعر نامی و بزرگ ايرانی بنام خاقانی شروانی در كنار درب ورودی اين پارك می باشد كه علاقمندان بازديد از اين مسجد در اين پارك زيبا ساعتی را به استراحت و گردش می گذرانند.